ลูกเขยมังกร นิยาย บท 779

บทที่ 779 ประเทศหวาเฉินเฟิง

อู๋คุนลงไม้ลงมือก็คือท่วงท่าสังหาร มีเพียงการจู่โจมที่แรงกล้าแบบนี้ ถึงจะทำให้สามารถลดความข่มเหงของเฉินเฟิงได้

อู๋คุนเขวี้ยงหมัดไปสี่หมัด กระแสลมที่หมัดร้องคำรามออก และกำลังจะพุ่งทะยานไปปะทะกับลมที่ออกมาฝ่าของเฉินเฟิง ทันใดนั้นก็เกิดเสียงร้องคำรามที่สะเทือนแก้วหู

จะพูดว่ามันสายเกินไปก็ไม่ถือว่าสาย ทันใดนั้นหมัดของอู๋คุนไปชนกับฝ่ามือของเฉินเฟิง

"ปัง! ปัง! ปัง! "

ลมปราณภายในร่างกายของทั้งสองคนปะทะกัน ทำให้เกิดคลื่นลมยักษ์ที่แข็งแกร่ง อู๋คุนพึมพำในใจ ร่างกายถอยไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่ได้ ถอยไปต่อเนื่องกันสี่ก้าว ทุกๆ ก้าวทิ้งรอยเท้าเอาไว้บนพื้นดิน ทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนถึงความแข็งแกร่งของกำลัง

ทว่าพอมองเฉินเฟิงที่ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนแม้แต่นิดเดียว เหมือนฝ่ามือเมื่อกี้นี้ไม่ได้สะเทือนเขาเลยสักนิด

การสัมผัสครั้งแรกนี้ ก็สามารถมองออกถึงอู๋คุนอ่อนกว่าเฉินเฟิง ตอนนี้อู๋คุนทำสีหน้าที่หม่นหมอง และแขนขวาก็รู้สึกเหน็บชา กลับไม่สามารถออกแรงได้ อีกอย่างนิ้วมือของเขามีเลือดไหลด้วย

หากไม่ใช่เพราะว่าอู๋คุนใช้ลมปราณในการปกป้องรักษาการจู่โจมทำลายเส้นเลือดหัวใจ เมื่อกี้การจู่โจมครั้งนั้นก็อาจจะไม่ตาย ทว่าก็ทำให้บาดเจ็บ

แค่การจู่โจมครั้งนี้ อู๋คุนก็สามารถสัมผัสได้ถึงความเก่งกาจของเฉินเฟิง ความเก่งกาจนี้เหนือสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ ก่อนหน้านี้ ระหว่างที่ประลอง เขาก็เคยคิดจะลองว่า หากเฉินเฟิงบรรลุหั้วจิ้งชั้นกลาง งั้นระหว่างคนที่อยู่ในชั้นเดียวกัน ก็แทบจะไม่มีคู่แข่ง ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงก็คือเมื่อกี้ตอนที่บรรลุหั้วจิ้งชั้นกลาง ก็มีความสามารถที่แข็งแกร่งขนาดนี้ จริงๆ มันเหนือสิ่งที่คาดหมายมาก

ทว่าอู๋คุนก็ไม่มีทางถดถอยเพราะเรื่องที่ผิดพลาดเท่านี้ เขาจะสู้ เขาจะฆ่าเฉินเฟิง

ออกัสตัสสมกับเป็นผู้ที่เป็นอยู่ในโลกศิลปะการต่อสู้ที่ยืนหนึ่งยืนสองจริงๆ ตอนแรกที่สร้างหมัดอสูรออกมา ก็แบ่งหมัดอสูรเป็นสี่แบบ สี่แบบนี้มีท่วงท่าที่แบ่งเป็นดินถล่มอสูร ลมถล่มอสูร ฟ้าผ่าอสูร ฟ้าร้องอสูร สี่ท่วงท่าทั้งสี่ชนิดนี้ก็คือท่าที่แวดวงศิลปะต่อสู้ต่างก็ร่ำลือกันว่าสามารถทำให้เกิดลมมรสุมได้

หมัดดินถล่มอสูร การถล่มนี้ก็คือการถล่มภูเขา มีอำนาจในการทำให้ภูเขาเกิดแผ่นดินไหว การจู่โจมคู่ต่อสู้อีกครั้ง ท่วงท่านี้มีกำลังยำเกรงที่แข็งแกร่ง น้อยคนที่จะสามารถรับมือกับหมัดๆ นี้

ลมถล่มอสูร ถล่มลมนี้ก็คือลมมรสุม แรงของลมปราณภายในร่างกายทำให้ไปรวมกับสภาพแวดล้อม จากนั้นก็เกิดลมมรสุม ลมๆ นี้สามารถทำให้ฉีกของใดๆ ก็ได้เป็นซากๆ

ฟ้าผ่าอสูร เป็นฟ้าผ่าที่เกิดฟ้าแลบ ก็แค่ใช้คำนี้เร็ว เพียงคำเดียว หลังจากที่ใช้ท่วงท่านี้ ความว่องไวภายในร่างกายจะพุ่งสูง สูงจนถึงขั้นที่น่ากลัว ทำให้ฝ่ายตรงข้ามสามารถตายไปได้

ตอนนั้นอู๋คุนจึงรีสร้างหน่วยงานเลือดสังหารขึ้นมา ว่ากันว่าโด่งดังไปทั่วโลก ความสามารถของอู๋คุนก็แข็งแกร่งมาก ส่วนหลังจากนั้นเขาก็นำพาสมาชิกทั้งหมดของหน่วยงานสามารถกระโดดเหมือนโบยบินได้

อู๋คุนถือโอกาสพวกนี้ในการจู่โจมคนที่เข้าประลองทั้งหมด กลายเป็นเทพเพียงคนเดียวในสภามืด ฐานะตำแหน่งจึงได้เลื่อนขั้นขึ้น

ทีแรกเขาก็ไม่ได้เห็นเฉินเฟิงในสายตา ทว่าตั้งแต่การจู่โจมเมื่อกี้นี้ เขาก็สามารถมองออก หากไม่ใช่ท่วงท่าสังหาร วันนี้ก็คงอันตรายมาก

แบบนี้อู๋คุนจึงได้เผยพลังออกมาโดยที่ไม่ลังเลอะไรอีก พลังภายในร่างกายไปอยู่รวมกันที่ไหล่ จากนั้นก็พุ่งทะยานออกมาหนึ่งหมัด

เฉินเฟิงทำเสียงเย็นชา หมัดขวากำแน่นแล้วดึงกลับมา ลมปราณก็พุ่งสูงขึ้นมาเหมือนกัน การต่อเผชิญกับหมัดอสูรของอู๋คุน เฉินเฟิงก็ใช้หนามมังกรของเขา

ท่านี้ตอนที่เฉินเฟิงไม่ได้บรรลุเป็นหั้วจิ้งชั้นกลาง ทุกครั้งเขามักจะใช้ท่วงท่านี้ก็ต้องเสียเปรียบ ไม่ว่าเป็นจั่วจู้หรืออาเธอร์อยู่ด้านหลัง ก็สามารถสู้เฉินเฟิงได้

ทว่าตอนนี้แดนของเฉินเฟิงพุ่งขึ้นสูงถึงหั้วจิ้งชั้นกลาง ตอนที่ท่วงท่านี้ถูกเผยออกมาอีกครั้ง สุดท้ายจะมีผลสรุปแบบไหน?

ในชั่วพริบตา ความสามารถของทั้งสองก็ถึงขั้นสูงที่น่ากลัวมาก หมัดของทั้งหมดพุ่งใส่กัน