ลูกเขยมังกร นิยาย บท 821

พวกเขารับปากด้วยตัวเองกับเจี่ยตง ตอนนี้กลับกลับมาโดยมือเปล่า พวกเขาจะกล้าไปเจอเจี่ยตงได้ยังไง

แต่สิ่งแรกที่เจี่ยตงพูดกับพวกเขาก็คือ

“สหายทั้งสอง การพ่ายแพ้มันเป็นเรื่องธรรมดา”

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น พวกเขาก็ยังรู้สึกไม่กล้าเผชิญหน้าอยู่ดี

“สหายทั้งสองทุ่มสุดความสามารถแล้ว ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษไอ้เจ้าเฉินเฟิงมันเจ้าเล่ห์เกินไป เขาจะต้องใช้วิธีสกปรกอะไรสักอย่างถึงสามารถเอาชนะทั้งสองลงได้”

ราวกับในที่สุดก็ได้ยินคนที่รู้ใจ หลังจากที่พี่น้องตระกูลเน่พ่ายแพ้ก็เริ่มหาเหตุผลมาโดยตลอด แต่สุดท้ายก็แค่รู้สึกว่าวิชามารที่เฉินเฟิงใช้มันแข็งแกร่งเกินไป ก็เพราะพวกเขาวิชากังฟูที่ฝึกมาเป็นตามธรรมดา เลยพ่ายแพ้

แต่ต่อให้อธิบายแบบนี้ก็แค่ทำให้ตัวเองรู้สึกดีเล็กน้อยก็เท่านั้นเอง แพ้ก็คือแพ้ พวกเขาก็ยังไม่มีหน้าไปเผชิญหน้ากับคนอื่นอยู่ดี

ตอนนี้พอเจี่ยตงพูดแบบนี้ พวกเขาถึงได้รู้สึกว่าเจี่ยตงเข้าใจพวกเขา

“ทั้งสองท่าน ฉันได้เตรียมโต๊ะอาหารให้ทั้งสองท่านเรียบร้อยแล้ว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คงไม่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเราพังทลายลงถูกไหม ฉันยังหวังว่าอนาคตพวกท่านจะยังสามารถช่วยฉันสั่งสอนไอ้เจ้าคนชั่วนั้น！”

คำพูดของเขาดูจริงใจมาก ราวกับเพื่อนแท้ที่กำลังปลอบโยนเพื่อนด้วยความจริงใจ

หลายวันมานี้พี่น้องตระกูลเน่คิดหนักมาโดยตลอด จนกระทั่งรู้สึกว่าไม่มีหน้ากลับไปยังสำนักเทียนซาน และพอถูกเจี่ยตงพูดแบบนี้ ก็ไม่กล้าพูดปฏิเสธ ทำได้แค่ตามเจี่ยตงไปร้านอาหาร

ด้วยอำนาจของเจี่ยตงในตะวันออกเฉียงเหนือ สถานที่ที่ใช้ต้อนรับพวกเขาแน่นอนว่าจะต้องไม่ธรรมดา

นั่นเป็นหนึ่งในสถานที่หรูหราที่สุดของตะวันออกเฉียงเหนือ

แต่ทั้งห้องโถงมีเพียงแค่พวกเขาสามคน

“ที่นี่ฉันเหมาเอาไว้แล้ว วันนี้ไม่มีใครที่จะมารบกวนพวกคุณสองพี่น้อง พวกคุณจะทำอะไรก็ได้ ผู้หญิงพวกนั้นเพิ่งมาไม่กี่วันนี้เอง”

“ท่านเจี่ย พวกเราไม่ใช่คนแบบนั้น”

เน่เฉินเข้าใจความหมายของเจี่ยตง จึงพูดปฏิเสธ

“ได้ ฉันจะเรียกให้คนมาพาพวกเธอลงไป”

เจี่ยตงพูดด้วยรอยยิ้ม เขาเองก็ไม่ได้ดื้อรั้ง นิสัยของทั้งสองเป็นแบบนี้ คงไม่สามารถฝืนใจได้ แบบนั้นมันจะเป็นผลเสีย แต่ท่าทางของเน่เจิ้งค่อนข้างดูคาดหวังเล็กน้อย

อาหารและเหล้าถูกยกมาอย่างไว มันดูหรูหราและสวยงามซะจงทำให้รู้สึกดูมีคุณค่าตั้งแต่แวบแรกที่เห็น นี่เป็นครั้งแรกที่พี่น้องตระกูลเน่เห็นแบบนี้ การสั่งสอนที่ได้รับมาตั้งแต่เด็กทำให้พวกเขาไม่สามารถรับของพวกนี้

“ท่านเจี่ย ของแบบนี้พวกเรารับเอาไว้ไม่ได้จริงๆ เดิมทีพวกเราก็ยังไม่สามารถทำสิ่งที่ท่านเจี่ยไหว้วางเอาไว้ได้สำเร็จ และตอนนี้ยังให้ลิ้มรสของหรูหราแบบนี้ ไม่กล้ารับเอาไว้จริงๆ”

แต่เจี่ยตงก็รีบพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า

“ของพวกนี้สำหรับฉันมันก็ไม่ได้มากมายอะไร หรือว่าพวกท่านจะรู้สึกว่าฉันเจี่ยตงไม่มีปัญญาแม้แต่จะเลี้ยงข้าวรึไง?”

พี่น้องตระกูลเน่ยังคิดจะพูดอะไรอีก เจี่ยตงก็ชิงเปลี่ยนคำพูดจากความโกรธเป็นความยิ่งดี

“พวกท่านลิ้มรสให้เต็มที่ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องพึ่งพาพวกท่านทั้งสองอีก หวังว่าถึงตอนนั้นพวกท่านจะไม่รังเกียจฉันก็พอแล้ว”

ทั้งสองต่างก็จ้องมองซึ่งกันและกัน ในเมื่อเจี่ยตงพูดถึงขนาดนี้ พวกเขาจึงมีแต่ต้องรับเอาไว้

และเดิมที่สำหรับพวกเขาแล้วอาหารที่หรูหราพวกนี้ก็ทำให้พวกเขาสนใจเป็นอย่างมาก

เจี่ยตงมองดูพวกเขา แล้วรินไวน์ให้กับตัวเอง เขาขยับมันเบาๆ แล้วค่อยๆลิ้มรสของมัน

และตอนที่ข่าวร้ายไปถึงสำนักเทียนซาน ทั้งสำนักเทียนซานก็สั่นไหวขึ้นมา

ผู้หญิงที่ตกเก้าอี้แม้แต่การหายใจก็ยังผิดปรกติ เธอร้องไห้เรียกชื่อของเน่เจิ้ง

มันจะไม่เจ็บปวดได้ยังไง ตั้งท้องลูกมาสิบเดือนจู่ๆก็หายไปแบบนี้ เธอร้องไห้พร้อมร้องเรียกชื่อ หวังให้ฟ้าได้ยิน