ลูกเขยมังกร นิยาย บท 840
แต่ชายชรากลับไม่ได้สนใจพลางเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ เฉินเฟิงแล้วก็หันไปพูดกับเขาทันที
“เฉินเฟิง คุณชายเฉิน？”
เฉินเฟิงมองเขาถึงแม้ว่าจะมีอายุที่เยอะและมีรอยย่นให้เห็นบนใบหน้า แต่กลับยังมีความเปล่งปลั่งและสีหน้าที่แดงระเรื่อ ดูมีความสดใสอย่างมาก
“ใช่แล้ว แต่ผมคงไม่เหมาะสมที่คุณจะเรียกแบบนั้น”
“คุณชายเฉินล้อเล่นเกินไปแล้ว ถึงจะไม่ได้กล่าวถึงตำแหน่งของคุณในแวดวงธุรกิจ แต่ความสามารถและจุดแข็งของคุณนั้นเป็นที่ประจักษ์อย่างมาก ผมว่าคงไม่มีใครกล้าว่าคุณไม่เหมาะสมหรอก”
เฉินเฟิงยิ้มเยาะออกมาพร้อมกับพูดต่อ
“แต่คุณก็ยังให้คนไปเชิญผมมาด้วยวิธีที่ว่าหากผมไม่มาที่นี่ ก็เอาเรื่องการเคลื่อนไหวของผมไปแจ้งให้กับสำนักเทียนซาน ทั้งหมดนี้คงจะเป็นสิ่งที่คุณพูดสินะ ？”
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเฟิง ชายชราไม่ได้แสดงท่าทีขอโทษอะไร เพียงแต่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่ายเท่านั้น
“ถ้าหากผมไม่บอกแบบนี้ ก็คงจะเป็นเรื่องยากที่จะเชิญคุณชายเฉินมาที่นี่ได้ แต่ผมสัญญาได้เลยว่าต่อให้คุณชายเฉินไม่ยอมรับการเชื้อเชิญนี้ ผมก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะว่าผมนั้นมีความชื่นชมในตัวคุณชายเฉินมาตลอด”
เฉินเฟิงถึงกับตะลึง พลางกล่าวถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ชื่นชมในตัวผม？นี่เป็นมุกใหม่หรือไงกัน？”
ชายชรายังคงไม่มีการตอบสนองใดๆ เพียงแต่ตอบกลับเขาเท่านั้น
“คุณชายเฉิน ผมว่าเรามาเข้าเรื่องสำคัญกันเลยดีกว่า ผมว่าคุณมาที่นี่คงไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้หรอก”
ชายชราหวังจะหยอกล้อสักหน่อย แต่เหมือนเฉินเฟิงจะไม่ได้สนใจอะไร เขาเพียงแค่กำลังจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความไม่สบอารมณ์สักเท่านั้น
“ในเมื่อคุณมีเรื่องจะพูดก็รีบเข้าเรื่องเถอะ คุยเรื่องสำคัญก่อนเรื่องอื่นยังไม่ต้องไปสนใจ รอให้คุณพูดธุระของคุณเสร็จแล้ว พวกเราค่อยว่ากันอีกที”
ชายชรายิ้มแห้งๆ ให้กับเขาก่อนจะพูดต่อ
“ถ้าหากไม่ใช่เงินสามแสนหยวนที่คุณชายเฉินเสนอให้กับลูกน้องของผม ผมคงจะไม่มีทางรู้ว่าคุณชายเฉินเดินทางมายังทะเลทรายแห่งนี้ ถึงแม้ว่าเงินสามแสนหยวนสามารถทำให้ผมทำเรื่องอื่นได้มากมาย แต่ว่าในเมื่อคุณชายเฉินเป็นคนออกมือเอง ผมก็ไม่สามารถที่จะไปถือโทษได้”
เขาพูดไปพร้อมรอยยิ้ม เฉินเฟิงที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มตาม
“ผมได้บอกกับไอ้ผมแดงไปแล้วให้เขามาแจ้งเรื่องกับคุณ ในเมื่อทำเรื่องไม่สำเร็จ อย่างนั้นก็แสดงว่าเงินที่ให้ไปมันคงน้อยเกินไป แต่เรื่องนี้คงจะโทษผมไม่ได้หรอกนะ เพราะผมเองก็ไม่คิดว่าเงินสามแสนหยวนนั่นจะสามารถซื้อพวกเขาได้ แต่ถ้าหากอยากได้มากกว่านั้นผมคงจะไม่ได้พกเงินมาเยอะขนาดนั้น เรื่องนี้เขาไม่ได้บอกกับคุณงั้นหรอ”
ชายชราที่ถูกเฉินเฟิงพูดด้วยถ้อยคำแบบนั้นทำให้สีหน้าของเขาหมองลงทันที แต่เพียงครู่เดียวเขาก็กลับมาปั้นสีหน้าได้อีกครั้ง เพียงทว่าน้ำเสียงที่พูดออกมาไม่ได้มีความเป็นมิตรดังเมื่อสักครู่นี้แล้ว
“ผมบอกไปแล้ว พวกเราไม่ได้มีเงินจำนวนมากมายเท่ากับคุณชายเฉินหรอก สำหรับคุณชายเฉินเงินสามแสนหยวนนั่นเป็นเพียงแค่เศษเงินเท่านั้น แต่สำหรับพวกเราแล้วเงินนั่นนับเป็นหยาดเลือดหยาดเหงื่อของพวกเราเลยทั้งนั้น”
“อย่าพูดอย่างนั้นเลย เงินนั่นล้วนแลกมาด้วยความยากลำบากทั้งนั้น” เฉินเฟิงรีบแย้งเขาทันที
บางทีการถกเถียงกันต่อไปคงจะไม่ได้เรื่องอะไรขึ้นมา ชายชราจึงพยายามไม่ใส่ใจเรื่องนี้ ก่อนที่เขาจะพูดต่อไป
“ผมไม่ได้จะมาถกเถียงเรื่องนี้กับคุณชายเฉินหรอก พวกเรากลับมาเข้าเรื่องสำคัญกันดีกว่า ตอนที่ผมรู้ว่าคุณชายเฉินเดินทางมาที่นี่ และได้รู้ถึงความสามารถอันเก่งกาจของคุณชายเฉิน ผมก็นึกได้ถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมาซึ่งบางทีคุณชายเฉินอาจจะมีความสนใจ”
เฉินเฟิงได้แต่ส่งเสียงออกมาด้วยความงุนงง
“หืม？”
ชายชราส่งสัญญาณให้กับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ นำเอาของวางลงตรงหน้าโต๊ะชาของเฉินเฟิง
หญิงสาวเปิดผ้าที่คลุมออกอย่างช้าๆ ซึ่งด้านในนั้นมีกล่องใบหนึ่งที่ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่ ด้านนอกของมันถูกปักด้วยด้ายทองรูปดอกโบตั๋นอันสวยงามและหรูหรา
“เปิดออก”
เมื่อได้ยินคำสั่งของชายชรา หญิงสาวจึงหยิบกุญแจเล็กๆ ออกมาแล้วเสียบลงไปในรูกุญแจของกล่องใบนั้น เธอค่อยๆ ขยับจนที่ปลดล็อกเปิดออกก่อนจะเปิดกล่องออกมา
เฉินเฟิงชะโงกหัวเข้าไปดูด้วยความสงสัย แต่ด้านในนั้นกลับไม่ได้มีอะไรพิเศษ นอกจากมีกล่องทองคำบริสุทธิ์อันสวยงามที่อยู่ด้านในเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...