ลูกเขยมังกร นิยาย บท 87

บทที่ 87 คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง

พอมาเทียบๆ กันแล้ว อาเหาจึงค่อยๆ ได้เปรียบ

"ปั่ง"

อาเหาใช้เท้าข้างหนึ่งเตะกระดูกตรงน่องเล็กของกู่สง พอเตะออกไปเพียงแค่หนึ่งครั้ง เขาก็เตะจนกระดูกตรงน่องเล็กของกู่สงแตก!

จากนั้นก็มีเสียงแกร๊กของกระดูกหักดังขึ้น กู่สงก็ล้มลงทีพื้น หน้าของเขานั้นแดงเหมือนสีของตับหมู

ตายแล้ว!

ไป๋กว่างยี่ถลึงตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

กู่สงเป็นตั้งลูกศิษย์ของอาจารย์จิน ตามตำนานแล้วเขาคือนักสู้ที่เก่งกาจมาก!

เขาจะพ่ายแพ้ให้กับไอ้บ้านนอกที่มาจากชางโจวได้ยังไง!

ท่อนล่าง!

ทันใดนั้น จู่ๆ ไป๋กว่างยี่ก็นึกขึ้นได้ว่า การต่อสู้ครั้งนี้ เป็นเพราะชายหนุ่มที่ทำท่าทางขี้เกียจคนนั้น หลังจากที่พูดคำว่าท่อนล่างสองคำนี้ สถานการณ์ก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง ตอนนั้นเขายังไม่เข้าใจว่าท่อนล่างคืออะไร ทว่าตอนนี้เขากลับตอบสนองทุกอย่างได้ทันที

สองคำนี้ ถึงจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะทำให้การต่อสู้ครั้งนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง!

ไป๋กว่างยี่จับจ้องเฉินเฟิงไว้อย่างไม่คลาดเคลื่อนสายตา นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหนักใจและความสงสัยออกมา หรือว่าชายหนุ่มคนนั้นถึงจะเป็นเจ้านายตัวจริง?!

"นายเป็นใคร? " ไป๋กว่างยี่ถามด้วยความสงสัย

"เฉินเฟิง" เฉินเฟิงเอ่ยพูดอย่างเสียงเรียบเฉย

"กู้ตงเชินเป็นอะไรของนาย? " ไป๋กว่างยี่ถามขึ้น ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเฉินเฟิงคนนี้ต้องไม่ใช่ลูกน้องของกู้ตงเชินแน่นอน ตำแหน่งและฐานะของเขา ต้องสูงกว่ากู้ตงเชินแน่นอน

เฉินเฟิงหัวเราะออกเสียงแล้วพูดขึ้น "เพื่อน"

"นายจะออกหน้าออกตาแทนกู้ตงเชินหรือไง? ไม่ใช่ว่านายมาสร้างเรื่องกวนใจให้กับตระกูลไป๋ของฉันนะ? " ไป๋กว่างยี่ถามหลายคำถามในเวลาเดียวกัน เหมือนมองไม่ออกว่าตัวตนที่แท้จริงของเฉินเฟิงเป็นยังไง เขาต้องถามคำถามเพื่อลองใจเฉินเฟิงด้วยความละเอียด

เฉินเฟิงจึงยิ้มอย่างไม่เข้าใจแล้วพูดขึ้น "ตระกูลไป๋ของพวกคุณ......เก่งมากหรือไง? "

ไป๋กว่างยี่ทำสีหน้าที่แดงระเรื่อขึ้นมาทันที นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่มีคนดูถูกตระกูลต่อหน้าเขาแบบนี้

"คุณนายโผล่มาจากไหนกัน? " ผ่านไปสักพัก ในปากของไป๋กว่างยี่เอ่ยพูดคำๆ นี้ออกมา ในจินหลิงมีเศรษฐีร่ำรวยมากมาย ทว่าไม่มีตระกูลร่ำรวยตระกูลไหนที่มีแซ่ว่าเฉิน

"นายไม่สมควรรู้" เฉินเฟิงเอ่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย เขามองไป๋กว่างยี่เพียงพริบตาเดียว "ฉันรู้ว่ากู้ตงเชินยังมีชีวิต ถ้านายอยากจะรู้จักฉัน ก็พาฉันไปหาเขาก่อนสิ"

"ถ้าฉันไม่อยากรู้จักแกล่ะ? " ไป๋กว่างยี่ทำปากแข็ง เขายังคงไม่เชื่อ ต่อหน้าคนมากมายเฉินเฟิงจะทำอะไรเขาได้

"ไม่อยากรู้จัก? " เฉินเฟิงยิ้มขึ้น จากนั้นก็ทำสีหน้าที่เย็นชาขึ้นมาทันที "งั้นวันนี้ฉันให้แกได้ลิ้มรสเอง! "

ไป๋กว่างยี่ทำสีหน้าที่แปรเปลี่ยนไป จริงๆ แล้ว เฉินเฟิงไม่มีทางฆ่าเขาที่นี่ได้ ทว่าแค่จะกระทืบเขาเท่านั้น

ถ้าเขาถูกผู้ชายกระทืบต่อหน้าหลิ่วอีอี งั้นวันข้างหน้าเขาก็อย่าคิดจะได้เงยหน้าขึ้นต่อหน้าหลิ่วอีอีอีกต่อไป

สุดท้าย ไป๋กว่างยี่จึงกัดฟันเอ่ยพูด "กู้ตงเชิน ไอ้หมาตัวนั้นไม่ได้ตายจริงๆ แต่ตอนนี้เขาอยู่ในคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง นายจะกล้าเข้าไปหรอ? "