ลูกเขยมังกร นิยาย บท 96

บทที่ 96 จะปล่อยเหรอ

ไป๋จิ่วหลิงที่อยู่อีกฝั่งถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ความกังวลในใจของเขายิ่งรุนแรงมากขึ้น เขามักจะรู้สึกว่า ตัวเองมองข้ามอะไรไป เฉินเฟิงคนนั้น ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของหลี่ชิวเยี่ยนดังขึ้น

“ลูก เป็นเบอร์โทรของลุงหลี่ สงสัยเขาน่าจะจับไอ้เหี้ยนั่นได้แล้ว” หลี่ชิวเยี่ยนมองไปที่เบอร์โทรศัพท์ที่แสดงขึ้นแวบหนึ่ง พูดแล้วยิ้มด้วยความภูมิใจ

“แม่ รีบรับสิ บอกให้ลุงหลี่รีบพาไอ้เหี้ยนั่นกลับมา！” ไป๋กว่างยี่พูดอย่างดีใจ เขาอดทนรอไม่ไหวแล้วอยากจะเห็น ท่าทางที่เฉินเฟิงคุกเข่าและร้องขอความเมตตา

“ได้ได้ได้ แม่รับเดี๋ยวนี้เลย” หลี่ชิวเยี่ยนยิ้มพร้อมกดรับโทรศัพท์

“หลี่ชิวเยี่ยน！” เสียงพูดขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชังของหลี่ชวนดังออกมา

“หลี่ชวน ทำไมถึงยังไม่นำตัวไอ้เหี้ยนั่นกลับมาอีก ลูกชายของฉันกำลังรอที่จะหักกระดูกเขาอยู่น่ะ” หลี่ชิวเยี่ยนฟังไม่เข้าใจแม้แต่นิด น้ำเสียงของหลี่ชวนที่ผิดปกติ ยังคงพูดอย่างมั่นใจเช่นเคย

หลี่ชวนโกรธจนต้องกัดฟัน ยังจะให้ลูกของคุณมาหักกระดูกคนอื่นอีก กระดูกของลูกชายคุณก็โดนหักเกือบหมดแล้ว

“หลี่ชิวเยี่ยน ตอนนี้คุณรีบมาที่โรงแรมจินหลิงหน่อย” หลี่ชวนยับยั้งความโกรธไว้ในอก พูดอย่างสงบนิ่ง

“ไปทำอะไรที่โรงแรมจินหลิง？ฉันต้องอยู่โรงพยาบาลคอยดูแลกว่างยี่น่ะ นายพาเขากลับมาเลย” หลี่ชิวเยี่ยนพูดสั่งอย่างมีเหตุผล

หลี่ชวนกัดฟันเสียงเบาๆ พูด “ผมไม่อยากไปโรงพยาบาล คุณพาลูกชายของคุณมา ไม่งั้นผมก็จะปล่อยเขาไปแล้ว！”

หลังจากพูดจบ หลี่ชวนก็วางสายแล้ว เขาเองก็ไม่สามารถบอกหลี่ชิวเยี่ยนได้ ว่าขาของเขาก็โดนตีจนหักแล้ว ทำอย่างนั้นหลี่ชิวเยี่ยนก็จะพาไป๋กว่างยี่หนีไปโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

“อะไรนะ？จะปล่อยคนไป？！หลี่ชวน นายหมายความว่ายังไง นายไม่อยากทำแล้วงั้นเหรอ？” หลี่ชิวเยี่ยนเสียงพูดดังลั่น

“ตู๊ดๆๆๆ”

เมื่อเห็นหลี่ชวนกล้าดีวางสายตัวเอง หลี่ชิวเยี่ยนก็หน้าซีดด้วยความโกรธในทันที

“แม่ เกิดอะไรขึ้น？หรือว่าคุณลุงหลี่ทำงานพลาดงั้นเหรอ？” ไป๋กว่างยี่พูดถามอย่างเป็นกังวล

หลี่ชิวเยี่ยนส่ายหน้า พูด “น่าจะไม่มีปัญหา แต่ว่าหลี่ชวนไอ้แก่นั่น ให้แม่พาลูกไป ไม่เช่นนั้นเขาจะปล่อยไอ้เหี้ยนั่นไป”

“ได้ งั้นไปโรงแรมกัน ถึงยังไงวันนี้ผมก็จะต้องจัดการไอ้เหี้ยนั่นให้ตาย” ไป๋กว่างยี่พูดและกัดฟันด้วยความเกลียดชัง เขาไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ที่หลี่ชวนอาจจะทำงานพลาดเลย

“อย่าไป！เขาอาจจะโดนเฉินเฟิงคุมตัวไว้” กลับเป็นไป๋จิ่วหลิง ที่ตระหนักถึงเรื่องที่ค่อนข้างผิดปกติเหล่านี้ พูดเตือนออกมา

ไป๋จิ่วหลิงไม่พูดยังดีซะกว่า เมื่อพูดออกมาแล้ว ยิ่งทำให้หลี่ชิวเยี่ยนไม่สบายใจอีก

“ไป๋จิ่วหลิง ถ้าคุณกลัว คุณจะไม่ไปก็ได้น่ะ เราสองคนแม่ลูกไปเองก็ได้ ถึงอย่างไรลูกชายของเราก็ไม่ได้คาดหวังให้คุณมาเป็นพ่อ” หลี่ชิวเยี่ยนพูดเย้ยหยัน

“โมโหแบบไร้เหตุผล！คุณก็ลองคิดๆดู ถ้าหากหลี่ชวนทำสำเร็จแล้วจริงๆ ทำไมถึงไม่พาเขามา และยังต้องให้พวกคุณไปหาอีกงั้นเหรอ？” ไป๋จิ่วหลิงพูดถามด้วยความโมโห

“เหอะ คุณหมายความว่าหลี่ชวนทรยศฉันเหรอ？” หลี่ชิวเยี่ยนหัวเราะอย่างเหยียดหยาม พูด “ไม่รู้จริงๆว่าคุณคิดได้ยังไง ตระกูลหลี่เลี้ยงหลี่ชวนมากว่าสามสิบกว่าปีแล้ว เอาเขามาฝึกหมิงจิ้งตั้งแต่ขั้นต้น เลี้ยงดูมาจนถึงฝึกหมิงจิ้งขั้นสูงสุดหลายปีมานี้ตระกูลหลี่ต้องใช้เงินอย่างมากมายในการฝึกฝนตัวเขา มูลค่ากว่าสามถึงสี่ร้อยล้าน！ หากเขากล้าทรยศตระกูลหลี่ของฉัน จะต้องเผชิญกับยอดฝีมือคนอื่นๆของตระกูลหลี่ไล่ฆ่า ในเวลานั้นจุดจบของเขามีเพียงอย่างเดียว นั้นก็คือตาย！”

“แต่……”

ไป๋จิ่วหลิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลี่ชิวเยี่ยนกลับลุกขึ้นเก็บข้าวของทันที ก่อนที่จะเดินไปยังพูดเย้ยหยันหนึ่งประโยค : “ไป๋จิ่วหลิง ถือว่าฉันได้รู้ถึงเนื้อแท้ของคุณ คุณก็แค่ไอ้คนขี้ขลาดที่กลัวไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง！ครั้งนี้คุณก็ดูแล้วกัน ดูว่าฉันจะช่วยลูกชายหาทางแก้แค้นได้อย่างไร！ ”

สิบห้านาทีต่อมา หลี่ชิวเยี่ยนพาไป๋กว่างยี่มาถึงโรงแรมจินหลิง ไป๋จิ่วหลิงก็ตามหลังมาเช่นกัน