มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 12

Episode [11] มาเฟีย

Praewa talk

พอวิดิโอคอลกับเพื่อนๆในกลุ่มเสร็จฉันก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินมายังหน้าห้องของอาภามก่อนสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วเอื้อมมือไปบิดลูกประตูเข้าไปในห้องนอนของคุณอา ภายในใจก็ภาวนาขอให้อาภามอนุญาติให้ฉันได้ไปปาร์ตี้กับเพื่อน

"อาภามคะ..หนูขอไปเที่ยวได้ไหม" พอเข้ามาถึงห้องนอนของอาภามฉันก็ไม่รอช้ากลั้นพูดออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ

"ไปไหน?"

"เอ่อ.." ฉันอํ้าอึ้งไม่กล้าตอบเพราะกลัวคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ปลายเตียงดุเอา

"คือ..ไปเที่ยวผับค่ะ" ใบหน้าเรียบนิ่งของอาภามเงยขึ่นมองฉันอย่างไม่เข้าใจคิ้วหนาขมวดมุ้นพลางวางหนังสือลงบนโต๊ะก่อนที่จะลุกขึ่นจากปลายเตียงแล้วเดินมาประจันหน้ากับฉัน

"อายุแค่นี้ไปเที่ยวผับ?"

"แต่พรุ่งนี้หนูก็อายุครบ18แล้วนะ"

"ไม่ให้ไป" คำตอบไร้ความรู้สึกใดๆหลุดออกจากริมฝีปากอมชมพูเป็นธรรมชาติของคนตรงหน้า ทำให้ฉันน้อยใจจนต้องก้มหน้าแล้วหันหลังให้อาภาม..

"มันอันตราย"

"หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ"

"แน่ใจหรอครับ" ฉันไล่สายตามองมือหนาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆจนฉันต้องรีบถอยหลังใบหน้าหล่อเหลายังกับพระเอกซีรี่ย์เกาหลีก้มมองฉันด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ่นสบตากับคนที่มองฉันอย่างกับจะกลืนกินทั้งตัว

"อ้ะ!?"

ปีก!!??

อยู่ๆร่างของฉันก็สะดุดล้มลงบนโซฟาอย่างอัตโนมัติอาภามจับมือทั้งสองข้างของฉันกดลงบนโซฟาแล้วกวาดท่อนขายาวควบเอวฉันก่อนจะค่อยๆสอดมือเข้าใต้เสื้อฉัน

"อาภามปล่อยหนู" ร่างกายฉันดิ้นต่อต้านคนที่กำลังคุกคามฉันอย่างกระทันหันแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้อาภามจับมือฉันรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวของตัวเองก่อนที่มือหนาจะเริ่มลูบวนหน้าอกที่มีบราเชียร์สีชมพูปิดกั้นอยู่..

"มาถึงขนาดนี้แล้วคิดว่าจะรอด?" จากใบหน้าเรียบนิ่งกลับกลายเป็นหื่นกระหายรอยยิ้มร้ายกาจถูกส่งมาให้ฉัน อาภามเริ่มสอดมือเข้าใต้แผ่นหลังเนียนก่อนจะใช้สองนิ้วปลดตะขอบราเชียร์ของฉันอย่างง่ายดาย

"อาภามใจร้าย..รังแกหนูอีกแล้ว" ฉันพูดทั้งนํ้าตาอาภามเห็นฉันเป็นอะไรถึงนึกจะทำอะไรก็ทำไม่สนใจความรู้สึกฉันซักนิด

"ร้องให้ทำไม"

"ก็อาภามจะปลํ้าหนู" ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากมองหน้าคนใจร้าย

"นั้นไง..แค่นี้ยังเอาตัวรอดไม่ได้" พูดจบนิ้วโป้งกลมกลึงก็ปาดนํ้าตาที่แก้มฉันออกอย่างแผ่วเบาจนทำให้ฉันงง..เมื่อกี้ยังจะปลํ้าฉันอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้มาทำให้ฉันใจเต้นแรงกันล่ะ..

"อาภามแกล้งหนูหรอ"

"เปล่าครับอาแค่จำลองเหตุการณ์" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ่นที่มุมปาก จำลองเหตุการณ์อะไรจะขนาดนี้อาภามหลอกจับหน้าอกฉันด้วยชัดๆ เห็นหน้าตาน่าคลั่งไคล้ขนาดนี้แต่ในหัวของอาภาคงจะมีแต่เรื่องพวกนี้แน่ๆ..

"แต่อาภามจับ..เอ่อ.." จับหน้าอกฉันยังไงล่ะแต่ฉันไม่กล้าพูดต่อเลยต้องงับปากเอาไว้

"ออกไปได้แล้ว" นํ้าเสียงเบื่อหน่ายพูดตัดบท อาภามกวาดขาลงจากร่างฉันก่อนจะเดินไปที่ปลายเตียงเหมือนเดิมพร้อมกับหยิบหนังสือขึ่นมาอ่าน

"ไม่ให้ไปจริงๆหรอคะ"

"ความจำสั่นรึไงถึงจำไม่ได้"

"ก็ได้ค่ะ" นํ้าเสียงหงุดหงิดของคนตัวโตที่บ่งบอกว่าเริ่มไม่พอใจทำให้ฉันต้องตอบรับอย่างง่ายดายก่อนจะลุกขึ่นจากโซฟาและเดินออกมาจากห้องทันที..