มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 4

"อื้อ~" อิงดาวขยับพลิกตัวไปมาเมื่อโดนแสงแดดอุ่นยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้าและเปลือกตา ความเจ็บปวดตรงเข้าเล่นงานใจกลางความเป็นสาวในทันทีที่สมองกลับมาประมวลผลอีกครั้ง เธอพ่นลมหายใจหนักๆ แล้วปัดท่อนแขนแกร่งของคนข้างหลังออกจากลำตัว

ไม่อยากเชื่อเลยว่าเมื่อคืนเธอจะสูญเสียสิ่งที่หวงแหนมาตลอดหลายปีให้กับผู้ชายคนนี้ มันน่าเจ็บใจที่เมื่อคืนเธอหลงเคลิบเคลิ้มไปกับบทรักของคาเรน อิงดาวถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างคิดไม่ตกเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอค่อยๆพลิกตัวตะแคงข้างเข้าหาชายหนุ่ม จ้องมองดวงหน้าหล่อเหลาอย่างไม่ลดละ

มันเป็นความผิดของเธอหรือเป็นความผิดของเขากันแน่นะ บ้าชะมัด! ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ดื่มจนเมามายเหตุการณ์แบบนั้นก็คงไม่เกิดขึ้น อิงดาวเลือกที่จะโยนความผิดให้ตัวเอง เพราะเธอเชื่อว่าไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้ ถ้าเธอไม่เปิดโอกาสให้คนๆนั้นเข้ามาทำร้ายเธอเอง

"ก็แค่เสียตัว จะเสียใจไปทำไมอิงดาว" จริงอยู่ว่าเธอหวงแหนความบริสุทธิ์ที่พยายามเก็บรักษามาตลอดหลายปี แต่การเสียมันไปก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น พรหมจรรย์ไม่ได้มีผลต่อการใช้ชีวิตของเธอ

อิงดาวค่อยๆหยัดกายลุกขึ้น ก้มตัวไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น แล้วเดินเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ เธอไม่มีเวลามากพอที่จะสำรวจทุกตารางนิ้วของห้องพักสุดหรูแห่งนี้ และเธอมองว่ามันไม่จำเป็น เธอไม่จำเป็นต้องเก็บทุกสิ่งทุกอย่างมาใส่ไว้ในความทรงจำ เพราะบางอย่างก็ควรถูกลบเลือนมากกว่าจดจำ

"เหอะ! ขออย่าให้เจอกันอีกเลย" ครั้งเดียวที่ได้เจอกันมันก็เกินพอแล้ว อิงดาวปรายตามองชายหนุ่มที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงเพียงนิด จากนั้นจึงเดินออกไปจากห้องพักของเขาในทันที

@กลับมาปัจจุบัน

"จะมองหน้าฉันอีกนานไหม หน้าฉันเหมือนบรรพบุรุษของเธอเหรอวะ" คาเรนถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่เห็นอิงดาวนั่งมองหน้ามานานหลายนาทีจนเขารู้สึกเหมือนถูกกดดัน

"แค่มองหน้าผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ"

"อย่าเยอะ ฉันยอมให้เธอก้าวเข้ามาเหยียบคฤหาสน์ส่วนตัวของฉันก็ถือว่าเป็นบุญหัวของเธอมากแล้ว อย่าเรียกร้องให้มันมาก"

"ถ้าลูกในท้องของฉันไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของนาย ฉันคงไม่มาเหยียบที่นี่ให้ตีนติดเสนียดหรอก" เมื่ออีกคนแรงมา อิงดาวก็แรงกลับ คนอย่างเธอไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของใคร

"ปากดี รีบๆไสหัวขึ้นไปนอนได้แล้ว ฉันสั่งให้แม่บ้านเตรียมห้องไว้ให้เธอแล้ว"

"ฉันจะนอนกับนาย" คาเรนพ่นลมหายใจหนักๆพลางกลอกตาไปมา ต่างจากอิงดาวที่กอดอกลอยหน้าลอยตา

"อย่าลืมสถานะตัวเอง เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะคนที่อุ้มท้องลูกของฉัน ไม่ใช่ฐานะเมีย"

"ฉันจะนอนกับนายเพราะฉันอยากแน่ใจว่านายจะไม่หนีไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นตอนฉันหลับ ฉันมีสิทธิ์เรียกร้องแทนลูก เพราะฉันไม่อยากให้พ่อของลูกทำตัวสำส่อนกินไม่เลือก"

"มันจะมากไปแล้วนะอิงดาว!"

"ไม่มากไปหรอก ฉันต้องทนอุ้มท้องลูกของนายตั้งเก้าเดือน นายก็ต้องทำเพื่อลูกเหมือนกัน"

"แต่นั่นก็ลูกของเธอด้วยไม่ใช่เหรอวะ!"

"ใช่ เขาเป็นลูกของฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ยอมให้ความสำส่อนของนายทำร้ายจิตใจลูกเด็ดขาด" ให้ตายเถอะ! พระเจ้าองค์ไหนสร้างผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาเนี่ย!? นอกจากความสะสวยที่มีแล้วอิงดาวยังมีความร้ายกาจมากกว่าผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย

"เธอไม่ใช่เมียฉันนะถึงจะมาออกคำสั่งกับฉันได้ อย่าเรียกร้องสิทธิ์เพื่อลูกให้มันมากนัก"

"ฉันไม่ได้พิศวาสนาย เชื่อเถอะว่าถ้าฉันไม่พลาด ฉันคงไม่มีวันเอาผู้ชายอย่างนายมาทำพันธุ์แน่นอน" นอกจากร้ายกาจแล้วยังปากร้ายอีก!

"เลิกต่อปากต่อคำแล้วไปนอนได้แล้ว"