มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 5

"ไปอาบน้ำสิ จะได้ปิดไฟนอน" คาเรนกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอากับความเจ้ากี้เจ้าการของหญิงสาวที่เพิ่งเดินนวยนาดออกมาจากห้องน้ำ ขณะที่เขานอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง อิงดาวคงหลงลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับใครในบ้านนี้ทั้งนั้น

"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉะ..." หะ..ให้ตายเถอะ! สาบานว่านั่นคือชุดนอนของเธอ!? คาเรนหยุดชะงักถ้อยคำประชดประชันกะทันหันเมื่อเห็นอิงดาวสวมใส่เสื้อเชิ้ตตัวบางของเขาเพียงตัวเดียว และที่สำคัญนั้นคือมันเป็นสีขาวเนี่ยสิ!

"จะมองนมฉันอีกนานไหม" อิงดาวเอียงคอถาม

"เหอะ!" เจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันกลบเกลื่อนอารมณ์หื่นกระหาย ก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วรีบเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ เพราะกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้จนเผลอปล้ำอิงดาวไปซะก่อน

"ทำไมกูต้องมาอดทนกับอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำเสียงเบาหลังจากเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วพบว่ามีหญิงสาวนอนรออยู่บนเตียง มันเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคยสำหรับเขาเอาซะเลย จริงอยู่ว่าที่ผ่านมาเขารักสนุก แต่ผู้หญิงพวกนั้นก็เหมือนกับสายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ต่างจากอิงดาวที่เหมือนจะไม่ใช่แค่สายลมธรรมดา เพราะเธอเปรียบเหมือนพายุที่พัดพาความฉิบหายวอดวายมาให้เขา

หลังจากอาลัยอาวรณ์ให้กับความบรรลัยในชีวิตของตัวเองแล้ว คาเรนก็เดินเข้ามาล้มตัวนอนลงบนเตียง พร้อมกับปรายตามองคนข้างๆเพียงนิด เมื่อเห็นว่าอิงดาวกำลังนอนหลับตาพริ้มจึงเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟข้างหัวเตียง

@หลายชั่วโมงต่อมา

ยุบหนอ~ พองหนอ~ ยุบหนอ~ พองหนอ~

ให้ตายเถอะ! เขาจะต้องสะกดจิตตัวเองอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย! ไม่ไหวแล้ว ร่างกายมันต้านทานความขาวผ่องของเธอไม่ไหวแล้ว!

คาเรนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆหวังเรียกสติกลับคืนมา ขณะที่เพ่งมองเรียวขาขาวผ่องของเธอท่ามกลางความมืดสลัว ร่างกายของเขาคงไม่ตื่นตัวขนาดนี้หากอิงดาวไม่ขยับตัวเข้ามาพาดขาไว้บนหน้าขาแกร่งแบบนี้ มิหนำซ้ำท่อนแขนเรียวเล็กของเธอยังตวัดกอดรัดเอวสอบไว้อีกต่างหาก บ้าเอ้ย! แกล้งละเมอปล้ำเธอดีไหมเนี่ย!

คาเรนตัดสินใจดันตัวอิงดาวออกห่าง แล้วนอนหันหลังให้ ไม่มีวันที่เขาจะทำแบบนั้นกับเธออีกครั้ง เพราะเขาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับของเก่าที่เคยกินแล้ว แน่นอนว่ามันต้องเป็นแบบนั้น ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องมาคอยสะกดจิตตัวเองเหมือนคนบ้าแบบนี้ด้วยเนี่ย!

@เช้าวันต่อมา

"อื้อ~" หญิงสาวเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของเช้าวันใหม่ เธอปรือตามองรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยพลางปิดปากหาวหวอดๆ ก่อนจะหยุดโฟกัสสายตาไว้ที่ใบหน้าหล่อเหลาของคาเรนที่ยืนกอดอกมองเธอเขม็งอยู่ตรงปลายเตียง

"มองฉันทำไม จะปล้ำฉันเหรอ"

"ผู้หญิงอย่างเธอฉันเอาลงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ แล้วถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่มีวันลากเธอขึ้นเตียงด้วยเด็ดขาด!"

"เสียใจด้วยนะที่นายย้อนเวลากลับไปไม่ได้" อิงดาวยิ้มหวานพลางยืดแขนบิดขี้เกียจ ไม่ได้สนใจสีหน้าดุดันของคาเรนเลย

"ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ"

"หวังว่าเจ้าพ่อมาเฟียอย่างนายจะไม่เสนอข้อตกลงแบบโง่ๆให้ฉันนะ"

"ไม่ได้จิกกัดฉันสักนาทีเธอจะโดนลูกกัดสายสะดือขาดรึไงวะ" อิงดาวปรายตามองชายหนุ่มด้วยหางตา ก่อนจะลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา