มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 59

"กินนมเก่งจังเลยตัวเล็ก โตเร็วๆนะครับ พ่ออยากเล่นกับหนูแล้ว" คาเรนพูดคุยกับลูกสาวตัวน้อยขณะที่นั่งป้อนนมเธออยู่ในสวนหลังบ้านคนเดียว โดยที่คนอื่นๆนั่งพูดคุยกันอยู่ในบ้านหลังจากพากันทักทายหลานสาวตัวน้อยจนพอใจ ทำให้เขาได้เฟรย่ากลับมาอยู่ในอ้อมอกอีกครั้ง

"มองพ่อตาแป๋วเชียว อยากเล่นกับพ่อเหมือนกันใช่ไหมครับ" แม้เฟรย่าจะยังไม่สามารถสื่อสารกลับมาเป็นคำพูดหรือท่าทางที่ชัดเจนได้ แต่คาเรนก็ยังไม่หยุดความพยายามที่จะพูดคุยกับลูกสาว แค่ได้มองใบหน้าจิ้มลิ้มของเฟรย่า ก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์ที่เธอสร้างขึ้น เขาตกหลุมรักลูกสาวตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นความรักบริสุทธิ์ที่พ่อคนหนึ่งมีต่อลูก

"เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแล้วใช่ไหม" เสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังดึงความสนใจจากคาเรนให้เอี้ยวหน้ากลับไปจ้องมอง ก่อนจะหันหน้ากลับมาหาลูกสาวตัวน้อยเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาทักทายคือไอศูรย์

"ดูนายหวงลูกสาวมากเหมือนฉันเลยนะ"

"ขอโทษนะครับที่ตอนนั้นไม่เข้าใจความรู้สึกของพ่อ" คาเรนกล่าวคำขอโทษอย่างจริงใจ เมื่อไอศูรย์เดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆ "ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาทำกับเฟรย่าเหมือนที่ผมทำกับอิงดาว ผมก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน"

"แล้วทำไมตอนนั้นถึงอยากให้ฉันยอมรับนายล่ะ ทั้งที่ตอนนี้นายบอกว่ายอมรับการกระทำแบบนั้นไม่ได้" มาเฟียหนุ่มเงียบไปเมื่อโดนไอศูรย์ตั้งคำถาม คงเป็นเพราะว่าตอนนั้นเขายังไม่เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อดีเท่าไรนัก แตกต่างจากตอนนี้ที่ได้สัมผัสกับมันอย่างลึกซึ้ง มันทำให้เขาเข้าใจการกระทำของไอศูรย์ในวันนั้น คงไม่มีพ่อคนไหนรับได้ที่ลูกสาวโดนย่ำยี

"ตอนนั้นผมยังไม่ได้เห็นหน้าเฟรย่ามั้งครับ เลยไม่เข้าใจว่าความรักของพ่อเป็นยังไง แต่ตอนนี้ผมเข้าใจมันแล้ว ขอโทษอีกครั้งนะครับ"

"ฉันชื่นชมนายนะที่นายกล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อลูกสาวของฉันขนาดนี้" ไอศูรย์ปรายตามองลูกเขยด้วยหางตา พร้อมกับยื่นมือเข้าไปจับฝ่ามือน้อยๆของหลานสาว "แต่ถ้านายทำให้อิงดาวกับหลานสาวของฉันผิดหวังล่ะก็...เตรียมสั่งทำป้ายหน้าหลุมศพได้เลยไอ้ลูกเขย"

คาเรนยิ้มแห้ง รู้สึกเสียวสันหลังวาบกับคำข่มขู่ของพ่อตา แต่เขาคงไม่กล้าทำอะไรให้อิงดาวและลูกสาวตัวน้อยเสียใจ เพราะสำหรับเขาแล้วเธอทั้งสองเปรียบเสมือนชีวิตและลมหายใจ คงไม่มีคนฉลาดที่ไหนทำร้ายชีวิตของตัวเอง

"ผมสัญญาด้วยศักดิ์ศรีของมาเฟียเลยว่าจะไม่มีวันทำให้ลูกสาวของพ่อเสียใจเด็ดขาด และจะไม่ทำให้เฟรย่าผิดหวังในตัวผม" คาเรนให้คำมั่นสัญญาอย่างหนักแน่น

"จำคำสัญญาของนายไว้ให้ดีก็แล้วกัน เพราะฉันพร้อมจะระเบิดสมองนายทุกเมื่อ" ไอศูรย์กล่าวทิ้งท้าย แล้วเดินเลี่ยงออกไป แต่ก่อนจะเดินออกไปก็ยังไม่วายตบบ่าคาเรนเบาๆ ทำเอามาเฟียหนุ่มชะงักไป เพราะไม่คิดว่าพ่อตาอย่างไอศูรย์จะแสดงท่าทางสนิทสนมกับลูกเขยอย่างเขาขนาดนั้น

"พ่อไม่มีวันทำให้หนูผิดหวังหรอกตัวเล็ก" เขาก้มมองลูกสาวตัวน้อยที่กำลังนอนมองเขาตาแป๋ว แล้วโน้มใบหน้าลงไปหอมหน้าผากมนเบาๆ

"พ่อรักหนูนะ โตขึ้นหนูต้องเป็นเด็กดีนะครับ"

"แอ๊ะ~" เด็กน้อยผละริมฝีปากน้อยๆออกจากจุกนมหลังจากกินนมจนอิ่มแล้ว เธอส่งเสียงอ้อแอ้เบาๆราวกับรับคำของผู้เป็นพ่อ ทำให้คาเรนหลุดยิ้มกับความไร้เดียงสาของลูกสาวตัวน้อย

@หลายเดือนต่อมา

"แงงงงงงงงงงงง!!" คาเรนที่กำลังนอนหลับสนิทสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะเสียงร้องไห้งอแงของลูกสาว เขาลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัวอย่างงัวเงีย มองเห็นเฟรย่ากำลังนอนร้องไห้อยู่บนแผงอกแกร่ง

"หิวนมเหรอครับ" แม้จะงัวเงียแต่คาเรนก็พูดคุยกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดประคองไว้หลวมๆ ทว่าความเปียกแฉะบริเวณหน้าท้องก็สร้างความสงสัยให้เขาจนต้องยื่นมือไปสัมผัสมันเบาๆ

"น้ำอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง ขณะที่เฟรย่าเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นพ่อ

"หนูฉี่ใส่พ่อเหรอเฟรย่า?"

"แอ๊ะ~" เด็กน้อยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบใจที่เห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของผู้เป็นพ่อ แต่คาเรนกลับนิ่งอึ้งไป เพราะคาดไม่ถึงว่าลูกสาวตัวน้อยจะร้ายกาจขนาดนี้ ให้ตายเถอะ! ใครสั่งใครสอนให้เธอทำอะไรแบบนี้เนี่ย!

"หนูถอดแพมเพิสเองได้ยังไงเนี่ยเฟรย่า" คาเรนถามสีหน้ายุ่ง พร้อมกับยกตัวเฟรย่าลงจากแผงอกแกร่ง หันมองอิงดาวที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ นี่เธอไม่คิดจะตื่นขึ้นมารับรู้วีรกรรมของลูกสาวเลยใช่ไหมเนี่ย

"หนูจะฉี่ใส่ที่นอนก็ได้ แต่หนูฉี่ใส่พ่อไม่ได้เข้าใจไหมเฟรย่า" เขาชี้นิ้วคาดโทษลูกสาว แต่เฟรย่ากลับล้มตัวนอนหงายพลางถีบขาไปมา ริมฝีปากน้อยๆส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเป็นระยะจนคาเรนนึกหมั่นไส้ในความอารมณ์ดีของลูกสาว

"จะไปไหน มาขอโทษพ่อก่อน" คาเรนรีบอุ้มเฟรย่ากลับมาเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะหนีความผิดด้วยการปีนขึ้นไปนอนหลบภัยบนอ้อมอกของคนเป็นแม่

"แอ๊ะ~" เด็กน้อยมองผู้เป็นพ่อตาแป๋ว ไม่ได้สำนึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลย

"หอมแก้มขอโทษพ่อก่อน" เขาจับตัวลูกสาวนอนลง แล้วโน้มใบหน้าคมคายลงไปใกล้ แต่แทนที่เฟรย่าจะหอมแก้มขอโทษ เธอกลับใช้ฝ่าเท้าน้อยๆดันใบหน้าของพ่อเบาๆ มิหนำซ้ำยังปรบมือชอบใจ ให้ตายเถอะ! เฟรย่าไปเอานิสัยแบบนี้มาจากใครเนี่ย

"ทำตัวไม่น่ารักแบบนี้พ่อไม่รักแล้วนะ" รอยยิ้มหวานบนใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆจางหายไปเมื่อคาเรนเอื้อนเอ่ยประโยคนั้นออกมา เด็กน้อยเบ้หน้าเตรียมปลดปล่อยสายธารน้ำตา ทำเอาคาเรนใจเสียรีบอุ้มลูกสาวขึ้นแนบอก

"โอ๋ๆ พ่อล้อเล่น"

"ฮึก" น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาคลอเบ้า เฟรย่าเบ้หน้าพลางกอดรัดลำคอหนาของผู้เป็นพ่อ

"ถึงหนูจะดื้อจะซนแค่ไหนพ่อก็รักหนูนะ" คาเรนปลอบประโลมลูกสาวตัวน้อย พร้อมหอมศีรษะทุยเล็กฟอดใหญ่ "ไปล้างตัวกับพ่อดีกว่าโนะ"

เพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของลูกสาว คาเรนจึงตัดบทแล้วเดินเลี่ยงเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำทันที โดยอุ้มเฟรย่าเข้าไปด้วย