มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 58

"แสบมากนะอิงดาวที่รวมหัวกับไอ้หมอหลอกฉัน ถ้าฉันหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง" ทันทีที่นายแพทย์หนุ่มเดินพ้นขอบประตูบ้านออกไป คาเรนก็หันกลับมาเล่นงานอิงดาวอีกครั้ง แต่เธอก็ยักไหล่เป็นเชิงไม่สนใจ พร้อมกับยื่นมือไปจับฝ่าเท้าน้อยๆของลูกสาวเบาๆในตอนที่คาเรนเดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ

"คนอย่างนายไม่ตายง่ายๆหรอก ขนาดโดนยิงข้างหัวใจตั้งสองนัดยังรอดตายมาเห็นหน้าลูกได้เลย" เธอตอบกลับแกมกระแทกแดกดันอย่างนึกหมั่นไส้ แล้วแย่งเฟรย่ามาจากอ้อมแขนของคาเรน

"แผลหายเมื่อไหร่เธอจมเตียงแน่ยัยเมียขี้โกหก" มาเฟียหนุ่มขี้หน้าคาดโทษ พร้อมกันนั้นก็หยิบซองเอกสารขึ้นมาเปิดอ่านเพื่อความมั่นใจ มุมปากหนายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความบนกระดาษระบุว่าผลตรวจของเขากับเฟรย่าตรงกันทุกอย่าง นั่นหมายความเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาจริงๆ

ทั้งๆที่ผลตรวจเป็นไปตามที่คิดไว้ แต่หัวใจแกร่งมันกลับพองโตเมื่อได้เห็นผลตรวจดีเอ็นเอ เขาฉีกกระดาษซึ่งเป็นผลการตรวจออกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใส่มันไว้ในซองเอกสารเหมือนเดิม

"ฉีกทำไม" อิงดาวขมวดคิ้วถามขณะที่กำลังเปิดหน้าอกเพื่อให้นมลูกสาวตัวน้อย

"แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเก็บมันไว้ล่ะ" แค่รู้ว่าเฟรย่าเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเองแค่นั้นก็พอแล้ว เขาไม่อยากตอกย้ำว่าเฟรย่าเกิดจากความผิดพลาดของตัวเอง แต่นึกแล้วก็น่าขำที่ความผิดพลาดนั้นมันกลับนำพาความสุขมาให้เขา

"ฉันไม่ได้ต้องการผลตรวจนั้นแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการแค่เธอกับลูก แค่นั้นจริงๆ" คาเรนมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาวตัวน้อยด้วยความรักและเอ็นดู ซึ่งเธอก็กำลังมองเขาตาแป๋ว ขณะที่ใช้ริมฝีปากดูดดุนปลายถันเพื่อส่งน้ำนมเข้าปาก

"เฟรย่าหลานรักกกกก~" คาเรนชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกล เขาถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วหันหน้ากลับไปหาลีออนกับคาร่าที่กำลังยิ้มแป้นเดินเข้ามา ให้ตายสิ! เขายังไม่พร้อมจะโดนพรากลูกออกจากอกตอนนี้

"นี่พ่อกับแม่มาได้ยังไงครับ" เขาถามเสียงหน่าย

"หลานย่า ขอย่าอุ้มหน่อยได้ไหมคะ" คาร่าไม่ได้สนใจจะตอบคำถามของลูกชายเลย เธอพุ่งตรงไปหาหลานสาวตัวน้อยที่กำลังนอนดูดนมแม่อยู่ในอ้อมแขนของอิงดาว เช่นเดียวกับลีออนที่เดินตามหลังภรรยาไปติดๆ ทำเอาคาเรนกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา นี่เขายังมีตัวตนอยู่ใช่ไหมเนี่ย?

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" อิงดาวทักทายพ่อและแม่ของสามีอย่างสนิทสนม ซึ่งคาร่าก็เงยหน้าส่งยิ้มให้ มิหนำซ้ำยังยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบาๆ

"นี่พ่อกับแม่มองไม่เห็นผมรึไงครับ"

"แกช่วยหุบปากหน่อยได้ไหมคาเรน หลานแม่ต้องใช้สมาธิในการกินนม" อะไรกันเนี่ย! คาเรนอ้าปากค้างเมื่อโดนผู้เป็นแม่เอี้ยวหน้ากลับมาตำหนิ ทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยด้วยซ้ำ

"นี่พ่อกับแม่ช่วยตอบคำถามของผมก่อนได้ไหมครับ บ้านผมไม่ใช่สวนสาธารณะนะที่ใครจะเดินเข้าออกได้ตามอำเภอใจ" มาเฟียหนุ่มกระชากตัวลุกขึ้น เท้าสะเอวถามคาร่ากับลีออนอย่างกดดัน

"แล้วฉันไม่มีสิทธิ์เดินเข้ามาในบ้านของลูกชายตัวเองรึไง" ลีออนถาม

"ก็มีครับ แต่ผมหมายถึงพ่อกับแม่มาได้ยังไง"

"นั่งเครื่องบินมาสิ แกนี่ถามแปลก"

"นี่พ่อเลิกกวนผมสักทีได้ไหม พ่อกับแม่รู้ได้ยังไงครับว่าเมียผมคลอดลูกแล้ว"

"หน็อย! ยังกล้าถามฉันแบบนี้อีกเหรอไอ้ลูกเลว!" คำถามของคาเรนกระตุ้นอารมณ์ฉุนเฉียวของคาร่า เธอหมุนตัวกลับมาชี้หน้าลูกชายอย่างเหลืออด

"ถ้าหนูอิงไม่โทรบอก ฉันก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าหลานฉันคลอดแล้ว แกนี่มันเลวจริงๆ!"

"ผมกะจะโทรหาแม่อยู่พอดี แต่อิงคงโทรก่อน"

"ฉันเบื่อจะฟังคำตอแหลจากแกแล้ว ไปให้พ้นๆหน้าฉันเลยไป" คาร่าทำหน้าเอือมระอา ก่อนจะหมุนตัวกลับไปหาหลานสาวอีกครั้ง ในขณะที่ลีออนหย่อนตัวนั่งลงข้างๆลูกสะใภ้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เฟรย่ากินนมอิ่มพอดี

"แอ๊ะ~" เด็กน้อยส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นย่า พร้อมกับยื่นมือน้อยๆออกไปให้สัมผัส คาร่าที่เห็นอย่างนั้นอดใจไม่ไหวที่จะจับมือนั้นขึ้นมาหอมฟอดใหญ่ นึกเอ็นดูความน่ารักของหลานสาว

"หลานย่า ทำไมน่าเอ็นดูแบบนี้ล่ะลูก" เธออุ้มหลานสาวขึ้นแนบอกอย่างทะนุถนอม พร้อมหอมศีรษะทุยเล็กหลายครั้ง ลีออนที่นั่งมองอยู่รีบยื่นใบหน้าเข้ามาหอมพวงแก้มป่องฟอดใหญ่

ฟอดดดดดดด~

"ไม่ทักทายปู่บ้างเหรอตัวเล็ก" เด็กน้อยมองลีออนตาแป๋ว ก่อนที่ต่อมาจะส่งยิ้มหวานให้เป็นการทักทายราวกับรับรู้ว่าลีออนกำลังพูดอะไร

"หัดโปรยเสน่ห์ตั้งแต่เด็กเลยนะ" ลีออนเย้าหยอกหลานสาว

"แล้วนี่พ่อกับแม่จะกลับวันไหนครับ" เป็นอีกครั้งที่คำถามของคาเรนกระตุ้นอารมณ์ฉุนเฉียวของคาร่า เธออุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งข้างๆสามี แล้วตวัดสายตามองลูกชายตัวดี

"ฉันเพิ่งมาไม่ถึงสิบนาทีแกก็จะไล่ฉันกลับแล้วเหรอ"

"ผมแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้ไล่สักหน่อย"

"ฉันอยากกลับเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ" คาเรนลอบถอนหายใจเบาๆ พลางมองลูกสาวตาละห้อย ก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงข้างๆอิงดาวที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"แค่พ่อกับแม่ใช่ไหม" เขากระซิบถาม

"อะไร?" อิงดาวหันหน้ากลับมาเลิกคิ้วถาม

"โทรบอกแค่พ่อกับแม่ของฉันใช่ไหม"

"ก็..."

"เสียงรถใครมาอีกวะ" ยังไม่ทันที่อิงดาวจะได้ตอบคำถามของเขา เสียงรถยนต์ที่ค่อยๆขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านก็ดังขึ้น ทำให้คาเรนรีบหันหน้ามองด้วยความสงสัย

ให้ตายเถอะ! นี่มันวันนัดรวมญาติรึไงเนี่ย คาเรนทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรงเมื่อเห็นว่าเจ้าของรถยนต์คันนั้นคือพ่อตากับแม่ยายของเขาเอง ต่างจากอิงดาวที่ฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าพ่อและแม่

"คิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ" เธอรีบวิ่งไปหาไอศูรย์กับนลินทิพย์ที่เดินยิ้มแย้มเข้ามา ลีออนกับคาร่าก็ส่งยิ้มทักทายพ่อและแม่ของลูกสะใภ้อย่างเป็นกันเอง

"คิดถึงลูกเหมือนกัน แต่อยากเห็นหน้าหลานมากกว่านิดนึง" นลินทิพย์เย้าหยอกลูกสาว เธอสวมกอดอิงดาวให้คล้ายความคิดถึง ก่อนจะเดินจูงมือไอศูรย์เข้าไปหาหลานสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของคาร่า

คาเรนได้แต่นั่งมองตาปริบๆเมื่อพ่อตาและแม่ยายเดินผ่านหน้าไปโดยไม่ทักทายเขาสักคำ ก่อนที่อิงดาวจะเดินเข้าไปร่วมวงกับพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของเธอ แม้กระทั่งเฟรย่าก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาเป็นระยะราวกับถูกอกถูกใจนักหนาที่ถูกคนนั้นคนนี้อุ้มไปมา

"มึงยังมีตัวตนอยู่ใช่ไหมเนี่ย" คาเรนพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วทิ้งตัวลงกับพนักโซฟาอีกครั้ง