มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 58

"แสบมากนะอิงดาวที่รวมหัวกับไอ้หมอหลอกฉัน ถ้าฉันหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง" ทันทีที่นายแพทย์หนุ่มเดินพ้นขอบประตูบ้านออกไป คาเรนก็หันกลับมาเล่นงานอิงดาวอีกครั้ง แต่เธอก็ยักไหล่เป็นเชิงไม่สนใจ พร้อมกับยื่นมือไปจับฝ่าเท้าน้อยๆของลูกสาวเบาๆในตอนที่คาเรนเดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ

"คนอย่างนายไม่ตายง่ายๆหรอก ขนาดโดนยิงข้างหัวใจตั้งสองนัดยังรอดตายมาเห็นหน้าลูกได้เลย" เธอตอบกลับแกมกระแทกแดกดันอย่างนึกหมั่นไส้ แล้วแย่งเฟรย่ามาจากอ้อมแขนของคาเรน

"แผลหายเมื่อไหร่เธอจมเตียงแน่ยัยเมียขี้โกหก" มาเฟียหนุ่มขี้หน้าคาดโทษ พร้อมกันนั้นก็หยิบซองเอกสารขึ้นมาเปิดอ่านเพื่อความมั่นใจ มุมปากหนายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความบนกระดาษระบุว่าผลตรวจของเขากับเฟรย่าตรงกันทุกอย่าง นั่นหมายความเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาจริงๆ

ทั้งๆที่ผลตรวจเป็นไปตามที่คิดไว้ แต่หัวใจแกร่งมันกลับพองโตเมื่อได้เห็นผลตรวจดีเอ็นเอ เขาฉีกกระดาษซึ่งเป็นผลการตรวจออกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใส่มันไว้ในซองเอกสารเหมือนเดิม

"ฉีกทำไม" อิงดาวขมวดคิ้วถามขณะที่กำลังเปิดหน้าอกเพื่อให้นมลูกสาวตัวน้อย

"แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเก็บมันไว้ล่ะ" แค่รู้ว่าเฟรย่าเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเองแค่นั้นก็พอแล้ว เขาไม่อยากตอกย้ำว่าเฟรย่าเกิดจากความผิดพลาดของตัวเอง แต่นึกแล้วก็น่าขำที่ความผิดพลาดนั้นมันกลับนำพาความสุขมาให้เขา

"ฉันไม่ได้ต้องการผลตรวจนั้นแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการแค่เธอกับลูก แค่นั้นจริงๆ" คาเรนมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาวตัวน้อยด้วยความรักและเอ็นดู ซึ่งเธอก็กำลังมองเขาตาแป๋ว ขณะที่ใช้ริมฝีปากดูดดุนปลายถันเพื่อส่งน้ำนมเข้าปาก

"เฟรย่าหลานรักกกกก~" คาเรนชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกล เขาถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วหันหน้ากลับไปหาลีออนกับคาร่าที่กำลังยิ้มแป้นเดินเข้ามา ให้ตายสิ! เขายังไม่พร้อมจะโดนพรากลูกออกจากอกตอนนี้

"นี่พ่อกับแม่มาได้ยังไงครับ" เขาถามเสียงหน่าย

"หลานย่า ขอย่าอุ้มหน่อยได้ไหมคะ" คาร่าไม่ได้สนใจจะตอบคำถามของลูกชายเลย เธอพุ่งตรงไปหาหลานสาวตัวน้อยที่กำลังนอนดูดนมแม่อยู่ในอ้อมแขนของอิงดาว เช่นเดียวกับลีออนที่เดินตามหลังภรรยาไปติดๆ ทำเอาคาเรนกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา นี่เขายังมีตัวตนอยู่ใช่ไหมเนี่ย?

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" อิงดาวทักทายพ่อและแม่ของสามีอย่างสนิทสนม ซึ่งคาร่าก็เงยหน้าส่งยิ้มให้ มิหนำซ้ำยังยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบาๆ

"นี่พ่อกับแม่มองไม่เห็นผมรึไงครับ"

"แกช่วยหุบปากหน่อยได้ไหมคาเรน หลานแม่ต้องใช้สมาธิในการกินนม" อะไรกันเนี่ย! คาเรนอ้าปากค้างเมื่อโดนผู้เป็นแม่เอี้ยวหน้ากลับมาตำหนิ ทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยด้วยซ้ำ

"นี่พ่อกับแม่ช่วยตอบคำถามของผมก่อนได้ไหมครับ บ้านผมไม่ใช่สวนสาธารณะนะที่ใครจะเดินเข้าออกได้ตามอำเภอใจ" มาเฟียหนุ่มกระชากตัวลุกขึ้น เท้าสะเอวถามคาร่ากับลีออนอย่างกดดัน

"แล้วฉันไม่มีสิทธิ์เดินเข้ามาในบ้านของลูกชายตัวเองรึไง" ลีออนถาม

"ก็มีครับ แต่ผมหมายถึงพ่อกับแม่มาได้ยังไง"

"นั่งเครื่องบินมาสิ แกนี่ถามแปลก"

"นี่พ่อเลิกกวนผมสักทีได้ไหม พ่อกับแม่รู้ได้ยังไงครับว่าเมียผมคลอดลูกแล้ว"

"หน็อย! ยังกล้าถามฉันแบบนี้อีกเหรอไอ้ลูกเลว!" คำถามของคาเรนกระตุ้นอารมณ์ฉุนเฉียวของคาร่า เธอหมุนตัวกลับมาชี้หน้าลูกชายอย่างเหลืออด

"ถ้าหนูอิงไม่โทรบอก ฉันก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าหลานฉันคลอดแล้ว แกนี่มันเลวจริงๆ!"