มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 1

"ทำไมช่วงนี้นายถึงไม่ค่อยว่างเลยล่ะ" หญิงสาวที่ร่างกายสมบูรณ์ สมบูรณ์ในที่นี้คือ อก..เอว..สะโพก..เกินขนาดของหญิงไทย แต่ก็ไม่ถึงกับอ้วน

"อย่างี่เง่าได้ไหม ก็บอกแล้วไงว่าต้องได้ช่วยงานทางบ้าน"

ใบหน้าอวบ เต่งตึง บูดบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น หลายวันแล้วที่ไม่ค่อยได้คุยกับเขา..ผู้ชายที่ทำให้หัวใจเต้นแรง

"แล้ววันไหนนายถึงจะว่างไปดูหนังกับเราล่ะ"

"ช่วงนี้ต้องได้ส่งงานอาจารย์ กลับบ้านก็ต้องได้ช่วยงานที่บ้านอีก ไว้ว่างค่อยไปดูกัน"

"ไปกันหรือยังคะราม"

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาเรียก ชายหนุ่มรีบหอบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไป

"ฉันว่าแกถอยออกมาดีกว่าไหม" ของขวัญที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ รีบเขยิบเข้ามาหาเพื่อน

"ถอยออกมาหมายความว่ายังไง"

"ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอ แค่นี้ก็เห็นอยู่ตําตา"

"แต่เขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"

"ไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มาสะกิดก็วิ่งตามแล้วเนี่ยนะ"

"เขาบอกว่าทำรายงานกลุ่มกันอยู่"

"แล้วแกก็เชื่อ?"

ดวงตางามที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าได้แต่มองตามไป ถ้าสถานะของเธอชัดเจนกว่านี้ ก็คงจะแสดงอารมณ์ออกมาได้บ้าง แต่นี่..ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน จะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ยังไม่ใช่อีก เนี่ยเหรอที่เขาเรียกว่า มากกว่าเพื่อน..แต่ไม่ใช่แฟน

"จ๊ะอาจารย์เรียก"

"อะไรนะ?"

"ว่าไง"

"ก็เห็นออกมาจากห้องนานแล้ว นึกว่ากลับบ้านไปแล้วซะอีก" เธอคือเพื่อนคนที่พระรามบอกว่าทำรายงานด้วยกันอยู่

จ๊ะเอ๋ถอนหายใจออกมา แล้วค่อยๆ ถอยกลับไปทางเดิม

"แกไปไหนมา ฉันนึกว่าไปหาอาจารย์มาแล้ว" ของขวัญที่เพิ่งจะลงมาจากห้องเรียนเห็นเพื่อนเดินหน้าบอกบุญไม่รับมาแต่ไกล

"หาอาจารย์เรื่องอะไร"

"ก็อาจารย์บอกว่าหลังเลิกเรียนให้ไปหาที่ห้องไม่ใช่เหรอ"

"ตายแล้วฉันลืมไปได้ยังไงเนี่ย" จ๊ะเอ๋รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนอีกครั้ง ทำไมจิตใจของเธอถึงได้หมกมุ่นแต่กับพระราม

ทั้งสองรู้จักกันมาก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ แต่ก็รู้จักแค่ผิวเผิน ตอนที่เข้ามาเป็นน้องใหม่ที่มหาวิทยาลัย ทั้งสองก็เริ่มคุยกัน แลกเบอร์แลกไลน์ และคุยกันมาเรื่อยๆ แต่ส่วนมากก็จะเป็นเธอที่ทักไปก่อน แรกๆ ชวนไปดูหนังเขาก็ไม่เคยปฏิเสธ แถมตอนดูหนังยังมีแอบโอบไหล่ นี่แหละคือสิ่งที่เธอคิดว่าเขาจะจีบหรือเปล่า แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้พัฒนาไปมากกว่านั้น อย่างมากก็มีแค่จับมือ..ไม่สิเคยหอมแก้มแล้วครั้งหนึ่งด้วย