มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 2

ค่ำๆ ของวันเดียวกัน.. กว่าจะคุยกับอาจารย์เสร็จออกมาก็ค่ำมืดแล้ว

"น้องสาว ให้พี่ไปส่งไหมจ๊ะ" วินมอเตอร์ไซค์ตรงหน้ามหาวิทยาลัย ส่วนมากจะชอบแซวสาวๆ แบบนี้ประจำ แต่ก็ไม่มีพิษมีภัยอะไร

"ไปส่งที่ซอย 5 หน่อยค่ะ" ซอย 5 เป็นห้องเช่าของขวัญ บางวันถ้าไม่อยากกลับบ้าน จ๊ะเอ๋ก็จะไปพักกับเพื่อน ที่ไม่อยากกลับบ้านไม่ใช่เพราะมีปัญหาแค่เรื่องถูกโกงมรดก พ่อกับแม่ก็มีปากเสียงกันตลอดจนเธอไม่ค่อยอยากกลับบ้านเลย

"โช๊ครถมึงดีหรือเปล่าวะ"

"มึงก็พูดเกินไป น้องเขาแค่อวบกำลังพอดี"

"อย่าว่ากำลังพอดีเลย แบบนี้เรียกว่าอวบระยะสุดท้ายแล้ว"

ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ได้ยินสิ่งที่วินมอเตอร์ไซค์พูดแซวกัน แต่ที่พวกเขาพูดมันก็เป็นจริง คนอื่นถ้ามีเรื่องหนักใจหรือไม่สบายใจคงกินไม่ลง แต่กับจ๊ะเอ๋แล้ว ยิ่งไม่สบายใจก็ยิ่งกิน จนห้ามปากตัวเองไม่ได้ ตอนเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆ ก็ไม่ถึงกับอวบขนาดนี้ หรือเป็นเพราะหุ่นที่เปลี่ยนไปเขาถึงไม่ค่อยสนใจ

"แล้วแกบอกพ่อกับแม่หรือยัง" ของขวัญถามเพื่อนเมื่อได้ยินว่าเพื่อนขอค้างที่นี่ด้วย

"เดี๋ยวโทรไปบอก" ถึงแม้จะไม่บอก..พ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว

แล้วทั้งสองก็เลยพูดคุยกันเรื่องทั่วไป จนดึกดื่นค่อนคืน

"นอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้า"

"ขวัญว่าที่เขาตีตัวออกห่าง เพราะเราอ้วนไหม"

"ต้องการความจริงหรือคำปลอบใจ"

"แกอย่าพูดให้เสียกำลังใจแบบนั้นสิวะ ฉันไม่ต้องการคำตอบแล้วก็ได้"