มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 3

"ใครทำอะไรแก" ของขวัญเห็นเพื่อนไม่ขึ้นเรียน ก็เลยลงมาดู "ฉันถามว่าใครทำอะไรแก"

"ไม่มี"

"ไม่มีแล้วแกร้องไห้ทำไม"

"ร้องไห้เฉยๆ ไม่ได้หรือไง"

"การที่คนคนหนึ่งจะร้องไห้ ถ้าไม่ดีใจมาก ก็คือเสียใจ แต่ดูจากสภาพของแกแล้วคงไม่ใช่ดีใจแน่"

"ฉันเลิกกับเขาแล้วนะ"

"เลิก?"

"ใช่"

"ก็ดีแล้วนี่.." ของขวัญก็เลยนั่งลงข้างๆ เพื่อน "ฉันให้ยืมไหล่ซับน้ำตาแล้วกัน แต่ฉันให้ยืมแค่ครั้งเดียวนะ"

"งื้ออออ" หญิงสาวซุกหน้าลงที่ไหล่ของเพื่อนแล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง โชคดีที่เพื่อนคนอื่นเข้าห้องเรียนกันไปหมดแล้ว

เย็นวันเดียวกัน..

"พ่อไปไหนคะแม่" กลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพ่ออยู่

"ไปตายแล้วมั้ง"

"แม่ก็พูดดีๆ กับพ่อหน่อยสิ"

"นี่แหละดีสุดแล้ว แล้วนี่เมื่อไรจะเรียนจบสักที"

"อีกปีหนึ่งค่ะ"

"แล้วที่แม่บอกให้หางานทำไปด้วย หาได้หรือยัง"

"แค่เรียนก็หนักมากพออยู่แล้วนะแม่"

จ๊ะเอ๋ได้แต่มองตามหลังแม่ที่เดินออกไปทางหลังบ้าน และเธอก็รู้ดีว่าแม่จะแอบไปร้องไห้อีก

"ถ้างั้นจ๊ะไม่เรียนต่อก็ได้นะแม่"

พอลูกสาวพูดขึ้นผู้เป็นแม่ถึงกับหยุดชะงักอยู่กับที่แต่ก็ไม่ได้หันกลับมา

"เหลืออีกแค่ปีเดียวไม่ใช่เหรอ รีบเรียนให้มันจบ อย่าเหลวไหลเหมือนพ่อแกแล้วกัน"

จ๊ะเอ๋รู้ดีว่าแม่แบกรับภาระในบ้านเกือบทั้งหมด รวมทั้งตอนนี้ต้องได้จ่ายค่าเช่าบ้าน เพราะเพิ่งจะย้ายออกมาจากบ้านหลังเดิม

หลายวันต่อมา..ที่มหาวิทยาลัย

"เธอได้ข่าวไหมว่ารามที่เรียนคณะบริหารลาออกแล้ว"

"ไม่ต้องแจ้งหรอก" เพราะถ้าพ่อไม่ออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อน..ก็คงจะเรื่องผู้หญิง

หนึ่งปีผ่านไป..

กว่าจ๊ะเอ๋จะเรียนจบมาได้เลือดตาแทบกระเด็น ที่พ่อหายไปในวันนั้น คือไปอยู่กับเมียใหม่ เธอต้องได้ใช้ชีวิตกับแม่ตามลำพัง แต่ถึงแม้ว่าจะทุกข์ยากกว่าตอนที่พ่ออยู่ด้วย จ๊ะเอ๋ก็รู้สึกสบายใจที่ไม่ได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกันอีก

"บริษัทที่แม่ทำงานอยู่กำลังเปิดรับสมัครพนักงานใหม่นะลูก" ตั้งแต่เลิกกับพ่อ แม่ก็ได้งานแม่บ้านที่บริษัทนั้น พอได้เงินมาจุนเจือครอบครัวบ้าง

"เขาเปิดรับสมัครแล้วเหรอแม่" จ๊ะเอ๋ยิ้มแบบมีความหวัง เพราะบริษัทนี้สวัสดิการดีมาก แต่การแข่งขันสูง ถ้าแม่ของเธอทำตำแหน่งอื่นก็คงจะเข้าไม่ได้ แต่นี่ทำงานแม่บ้าน แถมยังเป็นแม่บ้านที่ทำความสะอาดห้องน้ำ ซึ่งไม่ค่อยมีใครอยากจะทำกัน

เย็นวันเดียวกันนั้น..

{"แกไปสมัครงานเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"} ได้ยินว่าบริษัทนั้นเปิดรับสมัครพนักงาน จ๊ะเอ๋ก็รีบโทรไปชวนของขวัญ

{"บริษัทนี้เขาคัดคนเข้าทำงานไม่ใช่เหรอ เราเพิ่งเรียนจบกันแล้วเขาจะรับไหม"}

{"ไม่ลองก็ไม่รู้ เราอาจจะดวงดีก็ได้นะ"}

{"ก็ได้ ถ้างั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกันที่หน้าบริษัทเลยแล้วกัน"}

{"ฉันรักแกว่ะ"}

{"อย่าพูดแบบนั้นนะฉันขนลุก"} จริงๆ แล้วของขวัญเป็นคนต่างจังหวัด คิดว่าเรียนจบก็จะกลับบ้าน แต่ถ้าได้งานทำก็คงขอที่บ้านอยู่ต่อ..