มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 5

"ทีนี้เราก็ต้องได้มารอลุ้นกันแล้วว่าจะออกหมู่หรือจ่า"

"ยังจะลุ้นอีกเหรอแก" ของขวัญยังคงคิดเหมือนเดิม เพราะความหวังมันน้อยนิดมาก

"แกก็อย่าพูดให้ฉันเสียกำลังใจสิวะ"

"ทำใจไว้บ้างเถอะเพื่อน"

ทั้งสองคุยกันในระหว่างเดินออกมาจากห้องฝ่ายบุคคลที่มายื่นเอกสาร

"แกกลับไปก่อนเลยนะ ฉันจะไปดูแม่หน่อย"

"ฉันไปด้วยสิ"

"ไม่ต้องหรอก" จ๊ะเอ๋ได้ยินว่าแม่ทำความสะอาดห้องน้ำ ต้องเป็นห้องไหนห้องหนึ่งที่อยู่แถวนี้แน่

ของขวัญก็เลยเดินออกมาเรียกแท็กซี่ เพื่อที่จะกลับห้องพักก่อน ขณะที่ของขวัญล้วงเอาเงินในกระเป๋าเพื่อที่จะจ่ายค่าแท็กซี่ ก็จับได้อะไรบางอย่างขึ้นมาด้วย

"ปากกา?" ปากกาด้ามที่จ๊ะเอ๋ยืมมาอยู่ในกระเป๋าของขวัญ เพราะเธอเป็นคนกรอกเอกสารต่อจากเพื่อน ..ไปยืมของใครเขามาล่ะเนี่ย ท่าจะแพงด้วยหรือของก๊อป? เธอก็เลยจับยัดลงไปไว้ที่เดิม รอเอาคืนให้เพื่อนวันหลังแล้วกัน

ส่วนทางด้านจ๊ะเอ๋ เดินน้ำตาไหลออกมาจากบริษัท เพราะภาพที่ไปเห็นแม่ยืนแอบทานข้าวเที่ยงอยู่ห้องเก็บของในห้องน้ำ.. นี่แม่เราลำบากขนาดนี้เลยเหรอ ขณะที่แม่กำลังลำบาก เธอไปเดินห้างดูหนังกับเพื่อน

ออกมาถึงด้านนอกกำลังจะเรียกแท็กซี่ หญิงสาวก็เลยเปลี่ยนใจนั่งรอรถประจำทางดีกว่า เพราะค่ารถต่างกันลิบลับ

กลับมาถึงบ้าน จากคนที่ไม่ค่อยทำความสะอาด ไม่สิถ้าแม่ไม่บังคับก็ไม่ทำ แต่วันนี้ เธอเอาเสื้อผ้าของแม่ออกมาซักให้ แถมทำความสะอาดตั้งแต่หน้าบ้านจนถึงห้องน้ำห้องครัว ถ้าแม่กลับมาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำอีก ในขณะที่ทำก็เช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย

เราเป็นลูกที่แย่ขนาดนี้เลยเหรอ ..คิดถึงตอนนั้นที่นอนร้องไห้เสียใจเรื่องผู้ชาย แม่ที่ทำงานมาเหนื่อยๆ ก็ต้องได้มาปลอบใจลูก เมื่อรู้ว่าลูกเลิกกับคนรัก "แม่ งื้อออออ"

เรานอนร้องไห้แบบนี้จะได้อะไรขึ้นมา ..จ๊ะเอ๋คิดว่าต้องช่วยแม่ให้ได้มากกว่านี้แล้ว แทนที่จะรองานแบบลมๆ แล้งๆ เธอต้องหางานอื่นทำไปด้วย

หญิงสาวก็เลยแต่งตัวใหม่ออกมาจากบ้าน งานที่ได้เงินดีหน่อยก็คงจะเป็นงานกลางคืน แต่ยังไงเธอก็ไม่มีทางขายตัวอยู่แล้ว

[ บาร์ ]

จ๊ะเอ๋เคยมาทำงานร้านอาหารข้างๆ บาร์แห่งนี้ ตอนนั้นพี่คนที่ทำงานอยู่ที่นี่ชวนมาทำด้วย แต่เธอคิดว่ามันเป็นงานกลางคืน รวมทั้งกลัวเพื่อนที่มหาวิทยาลัยรู้ด้วยว่าทำที่แบบนี้ ก็เลยปฏิเสธไป

"อะไรนะคะ" พอเข้ามาถามก็รู้ว่าพี่คนนั้นลาออกไปแต่งงานแล้ว

"หนูมาหาแก้วมันทำไม"