มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 6

{"ฮัลโหลใครคะ"} เสียงของเธอยังคงงัวเงียครึ่งหลับครึ่งตื่น

{"สวัสดีค่ะ ใช่เบอร์โทรของคุณจ๊ะเอ๋ไหมคะ"}

{"ใช่ค่ะ"}

{"ทางบริษัท PN อิเล็กทรอนิกส์ ขอเชิญคุณมาสัมภาษณ์งานในวันพรุ่งนี้ค่ะ"}

{"ค่ะ"} ว่าแล้วหญิงสาวก็วางสายไป คิดว่าจะงีบต่ออีกสักหน่อย ..แต่ประโยคของคนที่โทรเมื่อสักครู่ค่อยๆ ก้องเข้ามาในหู บริษัท PN อิเล็กทรอนิกส์?? "บริษัท PN อิเล็กทรอนิกส์!! กรี๊ดดดดดดด เราทำอะไรลงไปเนี่ย" จ๊ะเอ๋รีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรกลับไป เพราะเธอเสียมารยาทวางสายไปก่อน แต่พอโทรกลับเบอร์เดิมก็ไม่ว่างแล้ว เพราะพนักงานต้องโทรไปแจ้งข่าวผู้สมัครท่านต่อไป..

ครื่นนน ครื่นนนน

ขณะที่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี..โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

"สวัสดีค่ะพี่ เมื่อสักครู่ฉันขอโทษด้วยนะคะที่เสียมารยาท"

"พี่ที่ไหนวะ"

"อ้าว ขวัญแกเองเหรอ" จ๊ะเอ๋ก็เลยมองไปดูที่หน้าจอโทรศัพท์ ลืมดูเลยว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรเข้ามา

"ใช่..ฉันโทรมาหาแกเรื่องที่บริษัทโทรมาบอกให้ไปสัมภาษณ์งาน"

"เขาโทรมาหาแกด้วยเหรอ?"

"อย่าบอกนะว่าเขาโทรไปหาแกเหมือนกัน"

"ใช่ กรี๊ดดดดด" ทั้งสองกรี๊ดขึ้นพร้อมกันแบบลืมตัว ถ้าอยู่ใกล้คงได้กระโดดกอดกันไปแล้ว

เย็นวันเดียวกันนั้น..

ถึงแม้ว่าจะถูกบริษัทเรียกสอบสัมภาษณ์ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะสัมภาษณ์ผ่านไหม เธอก็ต้องได้กลับมาทำงานที่บาร์ก่อน

"น้องสาวนั่งเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิจ๊ะ..พี่ขี้เหงา"

"ขอโทษค่ะฉันเป็นพนักงานเสิร์ฟ"

"เดี๋ยวพี่ให้พิเศษ" ลูกค้าคนที่นั่งอยู่พูดพร้อมกับยื่นมือออกมาหวังจะลูบคลำสะโพกของเธอ

"น้องเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟ ถ้าคุณพี่ต้องการคนมานั่งคุยด้วย เดี๋ยวผมจะตามเด็กคนอื่นมาแล้วกัน"

"ขจร!" เจ๊ณีคนที่รับจ๊ะเอ๋เข้าทำงาน เดินมาลากตัวสามีให้ออกจากตรงนั้น "ฉันรู้นะว่าคุณคิดอะไรกับเด็กนั่น อย่าไปขัดขวางแขกได้ยินไหม"

"เราเป็นเจ้าของร้าน ก็แค่อยากจะช่วยเด็ก"

"อยากกินเองน่ะสิไม่ว่า อย่าให้ฉันเห็นอีกนะ!"

เสี่ยขจรเจ้าของร้านได้แต่มองตามตาละห้อย ที่อยากเข้าไปช่วยไม่ใช่เพราะอะไรหรอก..กลัวว่าแขกคาบไปรับประทานเสียก่อน

01 : 45 น.

"หนูจ๊ะ"