"พ่อนะพ่อ" พอได้ยินสิ่งที่พ่อพูดก็ชักจะอาย ..เอาเขายังไม่อยากจะเอาเลย สินสอดร้อยล้านเขาจะยอมจ่ายเหรอ "ไหนคุณบอกว่าง่วงไงก็นอนไปสิ" พูดแก้เขินเพราะเห็นเขานั่งจ้องหน้า
19 : 20 น.
ก๊อก ก๊อก
"แม่เอง..แม่เอาข้าวขึ้นมาให้"
ก๊อก! ก๊อก!
"ขวัญทำอะไรอยู่ลูก" นางยืนอยู่อีกครู่หนึ่งลูกสาวก็ยังไม่มาเปิดประตู ก็เลยต้องใช้กุญแจสำรองที่ยึดจากสามีเปิดเข้ามาดู "??" แก้วกานดาเปิดเข้ามาก็ทำให้สงสัยมาก ทำไมลูกสาวถึงเอาผ้าห่มไปปูนอนที่พื้น ส่วนฝ่ายชายนอนอยู่บนเตียง
21 : 20 น.
"????" หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าโต๊ะที่อยู่ในห้องมีอาหารวางอยู่บนนั้น "คุณ..คุณผู้จัดการ" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าตัวคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง
"หือ" เขาลืมตาขึ้นมามองแบบไม่เต็มตาเท่าไร
"ใครเอาอาหารเข้ามาไว้"
"ไม่รู้สิ"
"จะไม่รู้ได้ยังไง"
"คงเป็นคนที่มีกุญแจห้องคุณล่ะมั้ง"
สงสัยเป็นแม่แน่เลย ถ้าเป็นแม่ก็คงเห็นน่ะสิว่าเรานอนอยู่ข้างล่าง..
"ผมก็บอกแล้วไงให้ขึ้นมานอนด้วยกัน" เห็นสีหน้าของเธอก็รู้แล้วว่ากังวลเรื่องอะไร
"เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดขึ้นเพราะคุณนั่นแหละ"
"เกิดขึ้นเพราะผม?" ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงมองหน้าเธอให้ชัด
"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าที่ลานจอดรถคุณไม่ทำแบบนั้นกับฉัน แล้วเรื่องมันจะบานปลายมาถึงขนาดนี้ไหม"
"ใครล่ะที่หาเรื่องใส่ตัวก่อน" เขายังคงพูดด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยแบบเย็นชา
"แต่นั่นมันเพื่อนฉันนะ!" เธอหมายถึงเรื่องที่ช่วยจ๊ะเอ๋ในงานเลี้ยงคืนนั้น
"ตกลงเราจะทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม" ก็เพราะทะเลาะกันที่ลานจอดรถนี่แหละถึงได้จูบจนเป็นเรื่อง
ของขวัญทำหน้าบึ้งตึงขึ้นมา แล้วเดินไปทิ้งก้นลงนั่งเก้าอี้ ตรงที่แม่เอาข้าวมาไว้ให้ ส่วนพระลักษณ์ก็เดินไปนั่งเก้าอี้อีกตัว
ทั้งสองนั่งทานข้าวโดยที่ไม่พูดคุยกัน
"เรื่องผู้ใหญ่คุณจะทำยังไง" ทานข้าวเสร็จเธอถึงได้ถามเรื่องนี้ เพราะจะไม่ถามก็ไม่ได้
"เดี๋ยวลองถามพ่อดูว่าท่านจะมาได้ไหม"
"ท่านประธานเนี่ยนะ!? อย่าดีกว่า"
"ผู้ใหญ่ของผมก็มีแค่พ่อคนเดียว ถ้าไม่ให้ท่านมาแล้วจะให้ใครมา"
"คุณหาใครก็ได้ที่แอบอ้างเป็นผู้ใหญ่ได้ไหม ถึงยังไงเราก็แค่เล่นละคร เดี๋ยวสักเดือนสองเดือนฉันจะบอกพ่อกับแม่ว่าเราเลิกกัน"
"ดูหนังเยอะไปหรือเปล่า"
"เอาตามที่ฉันว่านั่นแหละ"
ถึงแม้เขาจะบอกให้พ่อของเขามา คนแบบท่านประธานเนี่ยนะจะมาที่บ้านของเธอ
"คุณก็มีเงินเยอะแยะ จ้างใครก็ได้" หญิงสาวยังคงออกความคิดเห็นต่อ แต่ดูเหมือนพระลักษณ์จะไม่สนใจแล้ว ชายหนุ่มเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าของเธอออกมา
"คุณจะทำอะไร
"อาบน้ำ"
"เสื้อผ้าของคุณ ยังอยู่ในรถอยู่เลย"
"ก็ไม่ต้องใส่"
"คุณจะบ้าเหรอ"
"แล้วจะไม่ให้ผมอาบน้ำหรือไงเหนียวตัวจะแย่" ชายหนุ่มเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะพูดยังไง
ของขวัญค้นดูเสื้อผ้าตัวเองว่าพอมีให้เขาใส่ได้ไหม แต่ก็มีแต่ตัวเล็กๆ แถมเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงเขาคงไม่ใส่หรอก
"คุณจะทำอะไรอีก" หญิงสาวถามเมื่อเห็นว่าเขาเดินไปนั่งลงที่เตียงด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
"ก็นอนไง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
แอดค่ะ บอกบุญหน่อย อ่านต่อได้ที่ไหนค่ะ...