มายาบรรณาการ นิยาย บท 23

เจ้าของร่างบางเองก็เหมือนกำลังจะควบคุมตนเองไม่ได้เช่นกัน มือเรียวเล็กวางไม่ถูกที่ถูกทาง ชายหนุ่มช่วยยกโอบรัดเกี่ยวรอบคอแกร่งของเขา ก่อนที่จะเอี้ยวฝ่ามือหนาสอดลงใต้ชายเสื้อ ลูบไล้ผิวนุ่มลื่นของเธอ เสื้อยืดตัวหลวมเลื่อนยกผ่านศีรษะและถูกคนถอดปล่อยให้ร่วงที่ปลายเท้า

ป้อมปราการที่พันธนาการขวางกั้นบางเบาของสองฝ่ายหลายชิ้นต่างทยอยลอยลิ่วขึ้นไปในอากาศตามแรงเหวี่ยงของคนถอด ห้วงเวลานี้...เหมือนสติของทั้งสองคนหลุดลอยไปไกล

เนื้อนวลเปล่าเปลือยอวดโฉมแนบไปกับร่างกำยำที่ปราศจากอาภรณ์ของเขาเช่นกัน ทรวงอกกะทัดรัดแน่นตึงเบ่งบาน สองเต้าทรวงสล้างถูกกอบกุมด้วยสองมือแล้วบดขยี้ปลายถันเบาๆ เร้าอารมณ์พิศวาสให้กระเจิดกระเจิงมากไปกว่าเดิม

ปลายลิ้นอุ่นเล้าเลียเลื่อนต่ำตามซอกคอขาวระหง ริมฝีปากร้อนผ่าวขบเม้มแนบไปกับเนื้อนุ่มเนียนละเอียดของเธอ หญิงสาวเผลอตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสละมุน แหงนเงยหน้าขึ้นรอรับรสจูบของเขาอย่างไม่อาย สองเรียวแขนที่ควรจะผลักไสกลับรั้งเอาไว้...กลับโอบรัดรอบต้นคอแข็งแกร่งแน่นหนา ราวกับว่าเขาจะหลุดลอยออกจากวงแขนของเธอ

“อย่าค่ะ”

เสียงครวญครางน่ารักประกอบกับปฏิกิริยาตอบสนองตามธรรมชาติหญิงสาว ยิ่งทำให้ม้าศึกผู้กรำทางรบฮึกเหิมหลงใหล แต่ทว่าเขากลับหวงแหนดุจน้ำค้างกลางยอดหญ้าที่ต้องคอยละเลียดชิม อยากให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขามอบให้...สิ่งนี้ไม่ใช่เพียงแต่การปลดปล่อยความต้องการทางกาย แต่มันคือสิ่งสวยงามสำหรับเขา

ปลายจมูกโด่งวกกลับไปที่พวงแก้มเนียนอย่างอดใจไม่อยู่ เรือนร่างงดงามหมดจดผิวเนียนละเอียดต้องสายตาชวนหลง มือหนาเลื่อนไล้ผิวลื่นผ่านสะดือและหน้าท้องเรียบเนียน สันจมูกโด่งและริมฝีปากขบเม้มหยอกเย้าเลื่อนต่ำลงมายังซอกคอตามปลายนิ้วมือผ่านเมื่อครู่ หยุดขบเม้มปลายถันเบาๆ หยอกยั่วก่อนจะวกกลับไปที่ริมฝีปากอิ่ม ดูดเม้มราวกับต้องการสูบวิญญาณ

ปลายนิ้วเลื่อนต่ำลงไปปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากเรือนร่างของหญิงสาว เรียวขาคู่งามหนีบเข้าหากันทันทีตามสัญชาตญาณป้องกันภัย ทว่าลำขาแกร่งของเขาก็ดันแยกออกจากกัน และลูบไล้หยอกเอินดอกกุหลาบดอกตูมอวบอูมเต็มไม้เต็มมือ

คนที่ตั้งใจนอนหลับตานิ่งเมื่อครู่สั่นสะท้านราวกับยืนอยู่บนลานน้ำแข็งหนาทึบ คนมากประสบการณ์ยิ่งเพิ่มความฮึกเหิมลำพองได้ใจ ส่งปลายนิ้วแกร่งกรีดไล้กึ่งกลางกลีบดอกไม้งามกลางแอ่งน้ำหวานนุ่มนวล พร้อมกับมังกรน้อยของเขาที่ซุกซนไม่แพ้กันที่ข้างสะโพกกลมกลึงของเธอ แม้แต่เสื้อคลุมตัวเดียวติดกายของเขาหลุดร่วงไปตอนไหนเธอก็ไม่รู้สึกตัว

ความรู้สึกหวามไหวในอกทำให้หญิงสาวไม่อาจต้านทานความต้องการภายในที่เอ่อล้นขึ้นมา เผลอเกร็งตามบีบรัดนิ้วของเขาแน่น ริมฝีปากร้อนผละออกจากโพรงปากหวาน จูบเรื่อยลงมาตามซอกคอและหยุดวนเวียนอยู่ที่ประทุมถันคู่งาม พร้อมกับปลายนิ้วแกร่งขยับช้าๆ เบาๆ จนคนใต้ร่างเผลอแอ่นตัวตอบรับความเสียวซ่านจากปลายนิ้วของเขา

“อืม...” เสียงหวานครวญครางแผ่วเบา

ชายหนุ่มระบายยิ้มอ่อนโยนทั้งที่ร่างกำยำยังแนบแผ่นหลังแน่น ยกมือปัดปอยผมที่ปิดใบหน้าขาวกระจ่างที่ซุกหน้ากับหมอนใบใหญ่อย่างเบามือ ก่อนจะกดปลายจมูกจูบหัวไหล่เนียนแล้วกระชับอ้อมกอดปิดตาหลับด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่รู้สักนิดว่าความน้อยเนื้อต่ำใจของอีกคนเพิ่มทวีไปอีกหลายเท่า

หญิงสาวนอนคิดทบทวน ชั่งน้ำหนักตัดสินใจอยู่หลายรอบ กับผู้ชายคนนี้เธอยอมรับว่ามีความรู้สึกดีแปลกๆ ก่อตัว กับรู้สึกโกรธแทบอยากฆ่าเขาด้วยมือตัวเองในเวลาเดียวกัน แต่เมื่อนำเหตุการณ์และคำพูดของมาปะติดปะต่อ แล้วก็ได้บทสรุปและทางออกสำหรับตัวเอง

เธอทนให้เขาย้ำยีศักดิ์ศรีต่อไปอีกไม่ไหว อยู่ต่อหัวใจตัวเองก็ต้องร้าวราน เมื่อนานวันไปหัวใจหยั่งรากลึกรักเขาเข้าเธอก็จะยิ่งเจ็บ ในเมื่อเขาไม่มีวันที่จะมีเยื่อใย

ศยามลเป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่เธอต้องหลีกหนี ถ้าเจ้านายสาวรู้ว่าเธอมีสัมพันธ์สวาทกับว่าที่คู่หมั้นที่เธอกำลังจะลงมาหา เรื่องราวคงจบไม่สวยนักสำหรับเธอ

สิ่งที่ผิดพลาดทั้งหมดเธอขอน้อมรับแต่เพียงผู้เดียว...เสียใจคนเดียว อย่าให้มีใครต้องเสียใจอีกเลยสักคน ได้แต่หวังว่าสักวันหากเขาสืบประวัติของเธอจนแน่ชัด ความจริงทุกอย่างจะล้างมลทินให้ตัวเธอ โดยที่ไม่ต้องบอกหรืออธิบายให้หนักใจ