มายาบรรณาการ นิยาย บท 40

นายหัวหนุ่มมองหน้าภรรยาสาวอย่างชั่งใจ ในที่สุดเขาก็ยอมเดินกลับมาโอบเอวพลอยขวัญ กดจมูกลงบนไรผม ก่อนที่จะเล่าคร่าวๆ ถ้าไม่บอกเธอให้รู้และระวังตัว เขาอาจต้องห่วงหน้าพะวงหลัง เพราะถ้าเขาไม่บอกเธอก็คงสงสัยไม่จบ เพราะเขาไม่ชอบการโกหกและไม่อยากปิดบังอะไรใคร

“คุณจำได้ไหมที่ผมบอกว่ามีคนลักลอบนำปาล์มในลานไปขาย ครั้งนั้นผมจับต้นตอไม่ได้ แต่คราวนี้ผมวางแผนอย่างรัดกุม และใช้งานของเรามาบังหน้า ผมขอโทษที่ต้องทำแบบนี้กับงานแต่งงานที่บอกว่าตั้งใจจะให้คุณ แต่สัญญาว่าจะไปจัดงานแต่งที่กรุงเทพฯ ให้อย่างสมเกียรติ”

“พลอยเข้าใจค่ะ”

“ผมไปนะ”

“ระวังตัวด้วยนะคะ”

หลังจากที่นายหัวหนุ่มออกไปบรรยากาศข้างนอกก็ยังครึกครื้นเหมือนเดิม ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะนายหัวกรินเลี่ยงที่จะไม่ใช้รถคันประจำของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงจุดสนใจ

การดื่มกินยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งดึกอากาศยิ่งเย็นลง บรรยากาศยิ่งสนุกสนานครึกครื้นแต่มันช่างสวนทางกับใจของพลอยขวัญตอนนี้ คนงานบางคนเมาได้ที่ขึ้นไปร้องรำทำเพลงกันบนเวทียกพื้นสนุกสนานจนได้ยินเสียงมาถึงบ้านหลังที่เธอพัก

หญิงสาวเดินวนไปเวียนมาอยู่หลายรอบ ปะการังคงโดนคนเป็นพ่อสั่งให้ไปนอนอีกเรือนกับป้านอม จนกระทั่งตีสี่ที่เธอทนถ่างตารอเขา ในที่สุดเธอก็ทนแรงโน้มถ่วงของโลกที่ถ่วงเปลือกตาหนักอึ้งของเธอลง คอที่พยายามรั้งให้ตรงพับลงข้างหมอนอิงบนโซฟาเบทที่เธอนั่งอ่านหนังสือรอเพราะความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน

หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่นอนข้างๆ ยวบลง เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างดิ้นงุดๆ บริเวณเอวและสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดรินต้นคอของเธออยู่

พอเปิดเปลือกตาขึ้นมองเธอก็เห็นเขานั่งอยู่ปลายขา มือของเขากำลังช้อนอุ้มตัวเธอเข้าในวงแขน

“กลับมาแล้วหรือค่ะ”

“ทำไมไม่ไปนอนบนที่นอนครับ นั่งหลับอย่างนี้เมื่อยตัวแย่เลย” ชายหนุ่มไม่ตอบเธอ แต่ถามเสียงนุ่มอ่อนโยน ปลายจมูกโด่งยังคลอเคลียสูดดมความหอมที่แก้มนวลครั้งแล้วครั้งเล่า

“คุณปลอดภัยใช่ไหม” พลอยขวัญถามอู้อี้อีกประโยค

“ครับ ไปนอนกันเถอะ” เขาตอบรับเบาๆ และชวนเธอเข้านอน แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตอบ ร่างของเธอก็ลอยหวือมาอยู่ที่เตียงในเวลารวดเร็ว เพราะเขาใช้ขาไม่กี่ก้าวก็เดินมาถึงเตียงกว้าง พร้อมกับทิ้งตัวลงทับเอาไว้

“หนัก” หญิงสาวบ่นอุบ แต่ก็ไม่วายถามสิ่งที่เธอทนเขาอย่างห่วงใย “เรียบร้อยดีไหมคะ”

“เรียบร้อยครับ เป็นไปอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด”

“ยินดีด้วยนะคะ พลอยภูมิใจจัง”

“ไม่มีรางวัลหรือครับ”

หญิงสาวเอียงหน้าหลบซ่อนอาย ตอบออกมาอ้อมแอ้ม “คุณอยากได้อะไรคะ พลอยให้คุณได้ทุกอย่าง”

“ถ้างั้น...ผมขอชุดใหญ่ พรุ่งนี้ไม่ต้องออกจากห้องก็แล้วกัน ให้แล้วอย่าคืนคำนะ”

“อร๊าย ผู้ชายหื่น”