มายาบรรณาการ นิยาย บท 46
นายหัวหนุ่มอมยิ้ม ยกมือใหญ่ลูบศีรษะลูกสาวเบาๆ กดจมูกหอมแก้มป่องหนักๆ ไปสองข้างย้ำอีกครั้ง ก่อนที่จะรั้งร่างอ้วนป้อมเข้ามากอดแน่น
“ป๊าเชื่อว่าปะการังของป๊าเป็นเด็กดี แล้วก็ยืนยันว่าตัวหอมมากด้วย”
“จริงหรือคะ”
“จริงสิคะ” ชายหนุ่มบอกเสียงหนัก พยักหน้ายืนยันด้วยอีกแรง “แล้วหนูมาทำอะไรตรงนี้คะ”
ปะการังชูก้านกระเพราที่อยู่ในมือให้บิดาดู บอกอย่างภูมิใจ “ปะการังมาช่วยยายนอมกับพี่ๆ คนงานทำอาหารค่ะ”
“แล้วทำไมหนูต้องมาทำล่ะลูก”
สาวน้อยไม่ได้ตอบคำถามบิดา แต่เธอกลับถามกลับไปแทน “แล้วป๊าว่า...ถ้าปะการังทำอย่างนี้ ปะการังเป็นเด็กดีมั้ยคะ”
“เป็นเด็กดีที่สุด ป๊าภูมิใจที่มีลูกสาวเป็นเด็กดีอย่างนี้”
“แม่พลอยก็จะคิดเหมือนป๊าใช่มั้ยคะ” คำถามใสๆ ของลูกสาวทำให้คนเป็นพ่อสะอึก พูดไม่ออกสักพัก แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ลูกสาวได้สงสัย ถามกลับไป
“ทำไมหรือคะ”
“ปะการังคิดถึงแม่พลอย เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ แม่พลอยชอบเล่านิทาน ปะการังก็ชอบให้แม่พลอยกล่อมนอน” สาวน้อยบอกเสียงเศร้า ทิ้งระยะ
“แม่พลอยบอกว่า ถ้าปะการังเป็นเด็กดี เชื่อฟังยายนอม ไม่ดื้อกับป๊า แม่พลอยจะรีบกลับมาหา” สาวน้อยบอกด้วยแววตาเปล่งประกายด้วยความหวัง
ชายหนุ่มมองหน้าลูกสาวอึ้งๆ ไม่คิดว่าพลอยขวัญจะทำให้แววตาเศร้าของลูกสาวกลับมาสดใสได้อีกครั้ง แล้วก็ไม่คิดว่าเวลาเพียงสองสามเดือน เธอจะมีอิทธิพลมากขนาดนี้ เพียงเธอจากไปแค่คืนเดียวแววตาเศร้าสร้อยของประการังก็กลับมาอยู่บนดวงตาใสอีกครั้ง
ชายหนุ่มตอบกลับลูกสาวเสียงเบา “ค่ะ”
“ป๊าทานข้าวเช้าหรือยังคะ”
“ยังค่ะ”
“เห็นมั้ย...พอแม่พลอยไม่อยู่ทำกับข้าวให้ ก็ไม่มีคนดูแลป๊า” เด็กหญิงบอก คำพูดคำจาเกินเด็ก
มือป้อมๆ ส่งไปจับมือของคนเป็นพ่อ ฉุดให้เดินตาม “ไปทานข้าวกับปะการังนะคะ ปะการังจะดูแลป๊าแทนแม่พลอยเอง แม่พลอยจะได้ชมว่าปะการังเป็นเด็กดี และไม่หนีไปไหนอีก”
นายหัวกรินอึ้งไปอีกรอบ แต่ก็ยอมเดินตามแรงฉุดเล็กๆ ของลูกสาวไปแต่โดยดี ชื่อของพลอยขวัญยังคงวนเวียนอยู่ในหัวตั้งแต่เมื่อวาน ยิ่งได้ยินลูกสาวพูดอย่างนี้เขาก็ยิ่งปวดใจ
แต่จะทำอย่างไรได้เล่า หากมารดาของเขาพูดอย่างนี้ ไม่ว่าเขาจะหาเหตุผลใดมาอ้าง นางก็คงไม่ยอมปล่อยลูกสะใภ้อย่างศยามล และรับลูกคนใช้อย่างพลอยขวัญมาเป็นสะใภ้เด็ดขาด นอกเสียจากว่าจะเหตุผลดีๆ ที่ทำให้นางไม่สามารถปฏิเสธได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มายาบรรณาการ