มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 927

ตามข้อมูลทั้งหมดที่หงเทียนได้ส่งต่อมาให้ ตำหนักจื่อเซียวแห่งนี้ ไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียวที่แท้จริง แต่เป็นนักยุทธ์เทพมกุฎชิ้นหนึ่งที่ถูกสร้างเลียนแบบขึ้นมา

ถึงแม้ว่าจะเป็นของเลียนแบบ แต่ก็เป็นนักยุทธ์เทพราชาชิ้นหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะได้รับความเสียหาย แต่พลังก็ยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าอัญมณีแห่งเทพฟ้าอยู่ดี

มือของหลัวซิวบีบตราประทับ รู้สึกได้ชัดเจนว่าผลการฝึกตนของของตนนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว แค่เพียงการเก็บเจ้าตำหนักจื่อเซียวแห่งนี้ ก็สามารถทำให้เขาสูญเสียผลการฝึกตนจนเกือบสิ้น

เขานำเอาตำหนักจื่อเซียวเก็บเข้าไปในตัวหยั่งรู้ วิญญาณดั้งเดิมเข้าอาศัยอยู่ภายใน ไม่ติดต่อกับความดีชั่วของโลกภายนอก

ที่ทำให้เขารู้สึกเสียอายอย่างมากนั้นคือ ตอนที่ร่างเนื้อของหงเทียนแหลกสลายไป แหวนเก็บของของเขารวมถึงสมบัติอื่น ๆ ที่ติดตัวเขาก็แหลกสลายตามไปด้วย เขาผู้ครอบครองพลังอันแข็งแกร่งเช่นนี้ก็เหลือแค่เพียงเศษจิตสำนึกยาง ๆ เท่านั้น ได้รับการคุ้มกันจากตำหนักจื่อเซียวที่พังทลาย หนีเข้าสู่อนัตตาไม่สิ้นแห่งนี้และเร่ร่อนมาจนถึงปัจจุบัน

เช่นเดียวกับเทพมารอัสนีที่อยู่ข้างกายเขา หลังจากกลายเป็นภูตมรณะแล้ว กฎสายฟ้าและกฎความตายผสานเข้าด้วยกัน ทำให้เกิดพลังอันยิ่งใหญ่ไม่อาจประเมินได้

เส้นทางของกฎ แฝงไปด้วยสัจธรรมไร้ที่สิ้นสุด ยิ่งได้รู้มากเท่าไร ก็ยิ่งค้นพบว่าสิ่งที่ตนนั้นไม่รู้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรแล้ว เมื่อหลัวซิวลืมตาขึ้น เขาก็พบว่าการสัมผัสรู้กฎปริภูมิดั้งเดิมของตนนั้น มันได้บรรลุถึงระดับควบคุมกฎขั้นต้น!

ในเวลาเดียวกัน เขาก็สังเกตเห็นว่า เศษจิตสำนึกของหงเทียนได้ผสานรวมเข้ากับหอกยุทธ์มังกรดำ กลายเป็นจิตภัณฑ์อย่างสมบูรณ์แล้ว