มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 927

ตามข้อมูลทั้งหมดที่หงเทียนได้ส่งต่อมาให้ ตำหนักจื่อเซียวแห่งนี้ ไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียวที่แท้จริง แต่เป็นนักยุทธ์เทพมกุฎชิ้นหนึ่งที่ถูกสร้างเลียนแบบขึ้นมา

ถึงแม้ว่าจะเป็นของเลียนแบบ แต่ก็เป็นนักยุทธ์เทพราชาชิ้นหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะได้รับความเสียหาย แต่พลังก็ยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าอัญมณีแห่งเทพฟ้าอยู่ดี

มือของหลัวซิวบีบตราประทับ รู้สึกได้ชัดเจนว่าผลการฝึกตนของของตนนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว แค่เพียงการเก็บเจ้าตำหนักจื่อเซียวแห่งนี้ ก็สามารถทำให้เขาสูญเสียผลการฝึกตนจนเกือบสิ้น

เขานำเอาตำหนักจื่อเซียวเก็บเข้าไปในตัวหยั่งรู้ วิญญาณดั้งเดิมเข้าอาศัยอยู่ภายใน ไม่ติดต่อกับความดีชั่วของโลกภายนอก

ที่ทำให้เขารู้สึกเสียอายอย่างมากนั้นคือ ตอนที่ร่างเนื้อของหงเทียนแหลกสลายไป แหวนเก็บของของเขารวมถึงสมบัติอื่น ๆ ที่ติดตัวเขาก็แหลกสลายตามไปด้วย เขาผู้ครอบครองพลังอันแข็งแกร่งเช่นนี้ก็เหลือแค่เพียงเศษจิตสำนึกยาง ๆ เท่านั้น ได้รับการคุ้มกันจากตำหนักจื่อเซียวที่พังทลาย หนีเข้าสู่อนัตตาไม่สิ้นแห่งนี้และเร่ร่อนมาจนถึงปัจจุบัน

“จะออกไปจากอนัตตาไม่สิ้นอย่างไร?” หลัวซิวเงยหน้ามองไปรอบ ๆ ทิวทัศรอบข้างนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมแม้แต่น้อย ราวกับโลกที่อยู่ภายในฟองอากาศ มีสีสันแปลกประหลาด

“หากเป็นเพียงอนัตตาไม่สิ้นของโลกพิภพชั้นล่าง เพียงแค่จำเป็นต้องให้ข้ากลายเป็นจิตภัณฑ์อย่างสมบูรณ์ เจ้าก็สามารถใช้หอกรบฝืนบังคับเปิดทางออกอนัตตา ก็จะสามารถออกไปได้อย่างง่ายดาย” หงเทียนพูดตอบ

ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของหลัวซิวก็เผยความยินดีออกมา หงเทียนผู้นี้เป็นถึงราชาเทพผู้แข็งแกร่งในสมัยโบราณ ความรอบรู้มากมาย สามารถช่วยเหลือเขาได้มาก ราวกับเสือที่ติดปีก

ในเมื่อรู้วิธีการที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ได้แล้ว จิตใจของหลัวซิวก็พลันสงบลง เขาร่อนเร่อยู่ในอนัตตาไม่สิ้นเป็นระยะเวลาหกปี ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ยังมีโอกาสอีกมากที่จะออกไป

หงเทียนสัมผัสรู้กฎปริภูมิดั้งเดิมแต่ละประเภทหลอมรวมเข้าไปในหอกรบ ผสานรวมเข้ากับกฎความตาย ตัวของหลัวซิวเองก็สามารถรับรู้ได้ถึงความลึกลับไม่มีที่สิ้นสุดของกฎปริภูมิดั้งเดิม กระทั่งสามารถจับสิ่งสำคัญบางอย่างจากในนั้นได้

โดยไม่รู้ตัว เขาก็เข้าสู่สภาวะรู้แจ้ง ไม่รู้ว่าวันเวลานั้นผ่านไปเนิ่นนานเท่าใดแล้ว