มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1059

ทางฝั่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ย่อมต้องเป็นผู้ที่เข้าไปในโซนแดนปริศนาก่อน หลังจากเดินออกมาจากทางเหนือนภาแล้ว ช่าจื่อเยียนก็มีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา “น้องหญิงซินเหลียน เจ้าน่าจะรู้ดีว่านี่เป็นโอกาสหนึ่งของพี่หญิงที่จะได้กลับไปยังโลกเสวียนเทียน ดังนั้นเรื่องนี้ พี่หญิงก็ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”

ซุ๋นซินเหลียนคือนักค่ายเทพคนหนึ่ง มีเพียงนางเท่านั้นที่สามารถผ่านทะลุวิชาห้ามค่ายกลแต่ละด่านเพื่อเข้าไปในพระราชวังทองคำ อีกทั้งผลการฝึกตนของนางก็อยู่ในระดับเทพมารช่วงปลายแล้ว สามารถเทียบเท่าได้กับผู้แข็งแกร่งเทพมารขั้นสูง การต้านทานพลังกดขี่ของเทพสงครามเอกภพ ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“พี่หญิงวางใจ ซินเหลียนจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน” ซุ๋นซินเหลียนพูดอย่างเคร่งขรึม

ช่าจื่อเยียนยิ้มบาง ๆ พยักหน้าพร้อมเอ่ยต่อ “หากว่าภายในพระราชวังนั้นยังมีสิ่งอื่นใดที่เป็นอันตราย เจ้าจะต้องระวังและดูแลตนเองให้ดี รู้หรือไม่?”

“อะอะอะ ซินเหลียนไม่ใช่เด็กน้อยเสียหน่อย จะว่าไปก็เป็นเทพมารที่มีชีวิตอยู่นับหมื่นปีแล้ว พี่หญิงไม่ต้องกังวลใจไป”

ระหว่างที่พูด ซุ๋นซินเหลียนก็หันไปทางท่านพี่ซุ๋นหวู่หยาของตน พูดพร้อมกับขยิบตา “ความปลอดภัยของพี่หญิงจื่อเยียน ข้ายกให้ท่านดูแลแล้วกัน!”

เมื่อซุ๋นซินเหลียนพูดจบ ก็กระโดดลอยขึ้นฟ้าไปทันที มุ่งหน้าตรงไปยังภูเขาสูงเสียดฟ้าลูกนั้นที่อยู่ตรงใจกลาง

กลางท้องฟ้าภายในแดนปริศนาแห่งนี้ มีการจัดวางวิชาห้ามชนิดต่าง ๆ นับไม่ถ้วน ในตอนนั้นที่ผู้แข็งแกร่งเทพมารทุกท่านเข้ามา ไม่มีใครสักคนที่จะกล้าบินขึ้นไปกลางอากาศสุ่มสี่สุ่มห้า

แต่ซุ๋นซินเหลียนกลับไม่ได้สนใจเลยแม้สักนิด นางบินข้ามฟากฟ้า โดยมีเข็มทิศค่ายกลลอยอยู่เคียงข้าง วิชาห้ามค่ายกลมากมายที่ลอยอยู่กลางอากาศ ต่างก็ถูกคลายจนสลายไป

“เป็นวิชาค่ายกลที่เก่งกาจยิ่งนัก!” หลัวซิวอ้าปากค้างมองตามไป เขารู้ดีว่าบนเส้นทางค่ายเทพ เขาก็เป็นเพียงแค่ผู้ที่เพิ่งก้าวเข้ามาเท่านั้น

จ้องมองร่างของซุ๋นซินเหลียนที่ค่อย ๆ หายลับไปไกลสายตา กลับมีแค่เพียงหลัวซิวเองเท่านั้นที่รู้ดีว่า กลางพระราชวังทองคำแห่งนั้น ในเวลานี้กลับเหลือเพียงแค่เหลือเศษซากโครงกระดูกของเทพสงครามเอกภพเท่านั้น