สรุปตอน บทที่ 1100 – จากเรื่อง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
ตอน บทที่ 1100 ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดยนักเขียน หลงเซียว-มังกรคำราม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
แม้ว่าเขาไม่ได้รวมสองขั้วเข้าด้วยกัน แต่พลังการต่อสู้ของเขาในปัจจุบันก็เทียบได้กับพลังแห่งเทพมารในยุคแรกๆ แม้เป็นเรื่องยากเล็กน้อยที่จะเปิดทางเหนือนภาสู่โลกเสวียนเทียน แต่ก็สามารถเป็นไปได้
ลำแสงนี้กินเวลาอยู่สองสามวัน เมื่อทุกอย่างสงบลงดังเดิม ร่างของหลัวซิวก็หายไป เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วในอนัตตาพิภพ
ความกว้างใหญ่ของโลกเสวียนเทียน โลกแสงดาวไม่อาจเปรียบเทียบได้
กล่าวโดยไม่ต้องลังเลใดๆ โลกแสงดาวสักสิบโลกยังไม่กว้างใหญ่เท่ากับโลกเสวียนเทียนเพียงแห่งเดียว
การเดินทางผ่านอนัตตาพิภพ หลัวซิวสามารถมองเห็นจักรวาลอันไร้ที่สิ้นสุดปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาได้
ที่ด้านล่างของจักรวาลนี้ มีดวงดาวนับไม่ถ้วน ดวงดาวพร่างพรายอยู่ด้านบน และมีดาวแปดดวงที่สว่างไสวเท่ากับดวงอาทิตย์อยู่ที่บนนั้นด้วย
“นี่คือพิภพนับไม่ถ้วนในจักรวาล ?”
หลัวซิวรู้สึกทึ่งกับฉากอันสวยงามเหล่านี้ โลกด้านล่างนั้นเล็กเท่ากรวดนับไม่ถ้วน เหมือนหยดน้ำในมหาสมุทร
แม้แต่พิภพกลางก็ยังเป็นเพียงฝุ่นผงในทะเลทราย มีเพียงโลกพิภพสูงเท่านั้นเป็นดาวที่มองเห็นได้ชัดเจนกว่าดวงดาวในจักรวาลเหล่านี้ ซึ่งมีดาวทั้งหมดถึง 3,000 ดวง
และสิ่งสะดุดตาที่สุดคือยังมีดาวแปดดวงที่อยู่บนยอด ซึ่งแสดงถึงมหาพิภพทั้งแปด
บูม!
ทันใดนั้น ภาพทั้งหมดก็หายไป ทางเหนือนภามาถึงจุดสิ้นสุด และความรู้สึกไร้น้ำหนักก็ปรากฏขึ้นในทันใด
ร่างของหลัวซิวล้มลงกับพื้นราวกับอุกกาบาตตกลงพื้น ได้ยินเพียงเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พื้นดินภายในรัศมีพันกิโลเมตรแตกออกราวกับเส้นใยแมงมุม และมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงกลาง
ท่ามกลางฝุ่นควันมากมาย หลัวซิวก้าวออกไปแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สดใส เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก
“รนหาที่ตาย!”
หลัวซิวสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชาและต่อยออกไปทันที ร่างของแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเจ็ดระเบิดออกอย่างแรง ทำให้อนัตตาถึงกับสั่นสะท้าน
หากอยู่ในโลกแสงดาว หมัดนี้สามารถทุบและทำลายล้างอนัตตาได้ แต่ในโลกเสวียนเทียนเป็นพิภพกลาง พื้นที่นั้นแข็งกว่า จึงไม่ง่ายเลยที่จะทำลาย
“เหอะ ๆ เป็นเพียงเผ่าพันธุ์มนุษย์ยังกล้าที่จะแข่งขันกับความแข็งแกร่งทางร่างกายของเผ่าอสูรเช่นข้าหรือ?”
อสูรเสือส่งเสียงเยาะเย้ยออกมาจากเมฆดำ กรงเล็บแหลมคมสีดำสนิทเอื้อมออกไปชนกับหมัดของหลัวซิว
ตูม!
กรงเล็บขนาดใหญ่ชนเข้ากับหมัด พื้นที่โดยรอบนั้นสั่นสะเทือนรุนแรงอย่างน่ากลัว พื้นดินก็ไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกของแรงนี้ได้จึงแตกออกจากกันหลายสิบฟุต
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...