มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1100

แม้ว่าเขาไม่ได้รวมสองขั้วเข้าด้วยกัน แต่พลังการต่อสู้ของเขาในปัจจุบันก็เทียบได้กับพลังแห่งเทพมารในยุคแรกๆ แม้เป็นเรื่องยากเล็กน้อยที่จะเปิดทางเหนือนภาสู่โลกเสวียนเทียน แต่ก็สามารถเป็นไปได้

ลำแสงนี้กินเวลาอยู่สองสามวัน เมื่อทุกอย่างสงบลงดังเดิม ร่างของหลัวซิวก็หายไป เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วในอนัตตาพิภพ

ความกว้างใหญ่ของโลกเสวียนเทียน โลกแสงดาวไม่อาจเปรียบเทียบได้

กล่าวโดยไม่ต้องลังเลใดๆ โลกแสงดาวสักสิบโลกยังไม่กว้างใหญ่เท่ากับโลกเสวียนเทียนเพียงแห่งเดียว

การเดินทางผ่านอนัตตาพิภพ หลัวซิวสามารถมองเห็นจักรวาลอันไร้ที่สิ้นสุดปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาได้

ที่ด้านล่างของจักรวาลนี้ มีดวงดาวนับไม่ถ้วน ดวงดาวพร่างพรายอยู่ด้านบน และมีดาวแปดดวงที่สว่างไสวเท่ากับดวงอาทิตย์อยู่ที่บนนั้นด้วย

“นี่คือพิภพนับไม่ถ้วนในจักรวาล ?”

หลัวซิวรู้สึกทึ่งกับฉากอันสวยงามเหล่านี้ โลกด้านล่างนั้นเล็กเท่ากรวดนับไม่ถ้วน เหมือนหยดน้ำในมหาสมุทร

แม้แต่พิภพกลางก็ยังเป็นเพียงฝุ่นผงในทะเลทราย มีเพียงโลกพิภพสูงเท่านั้นเป็นดาวที่มองเห็นได้ชัดเจนกว่าดวงดาวในจักรวาลเหล่านี้ ซึ่งมีดาวทั้งหมดถึง 3,000 ดวง

และสิ่งสะดุดตาที่สุดคือยังมีดาวแปดดวงที่อยู่บนยอด ซึ่งแสดงถึงมหาพิภพทั้งแปด

บูม!

ทันใดนั้น ภาพทั้งหมดก็หายไป ทางเหนือนภามาถึงจุดสิ้นสุด และความรู้สึกไร้น้ำหนักก็ปรากฏขึ้นในทันใด

ร่างของหลัวซิวล้มลงกับพื้นราวกับอุกกาบาตตกลงพื้น ได้ยินเพียงเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พื้นดินภายในรัศมีพันกิโลเมตรแตกออกราวกับเส้นใยแมงมุม และมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงกลาง

ท่ามกลางฝุ่นควันมากมาย หลัวซิวก้าวออกไปแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สดใส เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก