มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1192

“ลูกค้าตามข้าน้อยมาได้เลยขอรับ” 

จากการนำพาของคนรับใช้ หลัวซิวไปถึงห้องต้อนรับแขกห้องหนึ่ง ท่าทางการบริการของคนรับใช้ดีมาก ๆ ไม่มีพฤติกรรมดูถูกดูแคลนเพียงเพราะผลการฝึกตนของเขาต่ำแต่อย่างใด

หลังจากนั้นคนรับใช้คนนั้นก็เรียกผู้คุมร้านมา ผู้คุมร้านคนดังกล่าวคือชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ผลการฝึกตนอยู่ในแดนเทพมาร

“น้องชายเป็นศิษย์ในสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินหรือ?”ผู้คุมร้านวัยกลางคนสังเกตเห็นป้ายบัญชาการที่แขวนอยู่ตรงเอวหลัวซิว

“ใช่ขอรับ อาจารย์ของผู้น้องคือผู้อาวุโสหวู่หยา”หลัวซิวตอบกลับ 

“ที่แท้ก็เป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสหวู่หยานี่เอง จะว่าไปข้าก็ไม่ได้เจอหน้าผู้อาวุโสหวู่หยามาหลายหมื่นปีแล้ว”

อายุไขของเทพมารยืนยาวมาก ๆ แต่ระยะเวลาหมื่นปีก็ถือว่ายาวนานมาก ๆ แล้ว หลัวซิวต้องฟังออกเป็นธรรมดาอยู่แล้วว่าผู้คุมร้านวัยกลางคนนี้น่าจะไม่ค่อยสนิทกับซุ๋นหวู่หยามากเท่าไหร่นัก

หลัวซิวพลิกมือหยิบแหวนเก็บของออกมาหนึ่งวง เขาได้นำสมบัติและวัตถุดิบที่ตัวเองไม่ใช้เก็บไว้ในแหวนวงนี้ สมบัติและวัตถุดิบที่อยู่ภายในแหวนวงนี้มีเยอะมากจนแทบจะเต็มพื้นที่เก็บของแล้ว

ผู้คุมร้านวัยกลางคนเปิดแหวนเก็บของออก หยิบสมบัติวัตถุดิบที่สวยงามหลากหลายออกมาทีละชิ้น และประเมินมูลค่าของของทั้งหมดนี้ทีละชิ้น

“น้องชาย มาตรแม้นว่าจำนวนสมบัติวัตถุดิบเหล่านี้ของเจ้าจะมีเยอะมาก ๆ แต่ระดับของมันกลับไม่สูงมากนัก มูลค่าโดยรวมอยู่ที่แก้วเทวชั้นล่างห้าแสนเจ็ดหมื่นชิ้น เจ้าพึ่งพอใจกับราคานี้หรือไม่?”ผู้คุมร้านวัยกลางคนถาม

สำหรับของติดตัวทั้งหมดนี้ เดิมทีหลัวซิวประเมินการมูลค่าของมันไว้ที่แก้วเทวชั้นล่างแสนกว่าชิ้น ห้าแสนเจ็ดหมื่นชิ้นไม่ถือว่าเยอะ แต่ก็ไม่ถือว่าน้อยเช่นกัน ราคาค่อนข้างยุติธรรมเลย 

“ข้ายังมีของอีกชิ้นหนึ่ง”

หลังจากที่หลัวซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ยื่นแหวนเก็บของอีกหนึ่งวงไปให้ผู้คุมร้านวัยกลางคน

หากนำมาแลกเปลี่ยนเป็นแก้วเทว กลับสามารถซื้อสิ่งของที่ตัวเองต้องการได้มากขึ้น ซึ่งการทำแบบนี้มันมีประโยชน์กว่าการยกระดับแดนเล็ก ๆ แค่หนึ่งถึงสองสองแดน

ผู้ที่สามารถเปิดร้านทำธุรกิจในเมืองแห่งแก้วเทวได้นั้น ล้วนเป็นกองกำลังที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลมาก การค้าขายของที่มีมูลค่าเท่ากับแก้วเทวสิบล้านชิ้นก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พบได้บ่อยมาก เป็นการค้าขายที่ไม่ต้องเครียดอะไร

“เจ้าเป็นเพียงมหาจักรพรรดิยุทธ์แต่กลับมีทรัพย์สินหลักสิบล้าน โดยทั่วไปมีเพียงผู้แข็งแกร่งเทพมารช่วงปลายเท่านั้น ถึงจะมีทรัพย์สินหลักสิบล้าน” 

ทรัพย์สินของเทพมารทั่วไปก็มีแค่แสนกว่า ๆ เท่านั้น โดยทั่วไปมีเพียงผู้แข็งแกร่งเทพมารช่วงปลายเท่านั้นที่มีทรัพย์สินหลักสิบล้าน 

ซึ่งเช่นนี้ก็หมายความว่าหากถูกผู้อื่นทราบว่าหลัวซิวที่เป็นมหาจักรพรรดิยุทธ์ก็มีทรัพย์สินหลักสิบล้านแล้ว ถึงตอนนั้นแม้แต่เทพมารช่วงปลาย ตลอดจนผู้แข็งแกร่งเทพมารขั้นสูงต่างต้องหวั่นไหวแน่นอน

หลัวซิวไม่ได้นำเรื่องนี้มาใส่ใจ ก่อนที่เขาจะรีบมุ่งหน้าตรงไปยังร้านค้าที่มีนามว่าหอยาเซียนร้านหนึ่ง