มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 131

ในหัวของหลัวซิวปรากฏเงาร่างคนๆหนึ่ง ในมือถือดาบรบเล่มหนึ่ง รังสีอำมหิตอันน่ากลัวค่อยระเบิดออกจากร่าง แต่ละดาบฟาดฟัน

“ตึก ตึก ตึก...”

หลัวซิวถอยหลังไปสามก้าว สีหน้าซีดเผือดเล็กน้อย

เมื่อครู่เขารับรู้ได้ถึงว่ามีห้วงดาบฟาดฟันมาที่ตน อันที่จริงเป็นภาพลวงตาที่ขอบเขตสร้างขึ้นชนิดหนึ่งและหลงเหลืออยู่ในห้วงดาบ

ขอบเขตได้กระโดดออกจากขอบข่ายของวิชายุทธ์ธรรมดา หลัวซิวยังห่างไกลจากการควบคุมขอบเขตของห้วงยุทธ์ของตนได้มากนัก ดังนั้นในการปะทะขอบเขตเมื่อครู่ จึงพ่ายแพ้ลงในฉับพลัน ในเวลาเดียวกัน หลัวซิวสังเกตเห็นหินนิพพานสีเขียวหนึ่งอันอยู่ไม่ไกลเบื้องหน้า ด้านบนมีรอยดาบ

ห้วงดาบที่เขารับรู้ได้เมื่อครู่ ได้ส่งผ่านมาจากรอยดาบบนหินนิพพานอันนั้นนี่เอง

“ห้วงดาบเหลือรอย?”

หลัวซิวหรี่ตามอง และเดินขึ้นหน้าไปอีกก้าว

ทันใดนั้นในหัวเขาพลันปรากฏเงาร่างหนึ่ง ฟาดฟันดาบ พกพารัศมีหินนิพพาน ประหนึ่งเวลาหยุดชะงักลงณบัดนั้น

“ข้ารับดาบนี้ไม่ได้!”

หลัวซิวพลันเกิดความคิดเยี่ยงนี้ออกมา และถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว เมื่อครู่เขาถอยหลังติดกันสามก้าว เป็นเพราะมิอาจรับดาบเยี่ยงนี้ได้

แต่ครั้งนี้หลัวซิวกลับทนอดกลั้นไม่ถอย ภายใต้การบีบคั้นของห้วงดาบที่ไม่ยอมแพ้ไม่ลดละเยี่ยงนี้ สีหน้าเขายิ่งซีดเผือด รู้สึกราวกับหายใจมิออก

แข็งแกร่งนัก!

หลัวซิวตกตะลึงยิ่งนัก หากว่ามีคนฟันดาบเยี่ยงนี้ออกมาจริงๆ เขาต้องโดนฆ่าตายในฉับพลันแน่ ไม่ว่ากระบี่เขาจะเร็วเพียงใด ท่วงท่าว่องไวแค่ไหน หากเพราะห้วงดาบที่ไม่ยอมแพ้ไม่ลดละเยี่ยงนี้สะกดร่างเขาไว้หมด ไร้หนทางหนีได้

บรึ้ม!

เพราะหลัวซิวไม่ได้ถอยหนี ดาบนี้ประหนึ่งฟาดฟันลงมาที่ตนจริงๆ ทำให้สมองของเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง จากนั้นก็กระอักเลือดคำโตออกมา

หลังจากกระอักเลือดออกมา สีหน้าหลัวซิวซีดเผือดหนักกว่าเดิม แต่เขายังคงไม่ถอยหนี ในสมองปรากฏภาพดาบนั้นไม่หยุด โดยเฉพาะรังสีไม่ยอมแพ้ไม่ลดละนั่น ทำให้เขาคลับคล้ายรับรู้ขึ้นมาได้เล็กน้อย

ข้อมือสั่นเล็กน้อย กระบี่เงามืดลอยเข้ามือ เขาหลับตาฟันกระบี่ออกไป โดนอากาศด้านหน้าเกิดเป็นเสียงตัดขาด ประกายกระบี่สีดำขาวพล่านออกมา ทำให้ห้วงดาบอันร้ายกาจพุ่งเข้ามาหา จนแทบจะบีบให้สลายไป

หลัวซิวลืมตาขึ้น ดาบเมื่อครู่เรียกได้ว่าเลียนแบบความมุ่งมั่นของดาบนั้นที่ไม่ยอมแพ้ไม่ลดละ ถึงจะเป็นการเลียนแบบ หากกลับยิ่งใหญ่กว่ากระบวนท่ากระบี่สามกระบวนท่าของวิชากระบี่แสงเหนือที่บันทึกไว้ในทักษะยุทธ์ระดับ5เสียอีก

หลัวซิวตื่นเต้นยิ่งนัก หากเขาสามารถบรรลุความล้ำลึกของห้วงกระบี่ได้ เหนือกว่าขอบข่ายของวิชากระบี่ได้ และเข้าไปสู่ระดับโลกกระบี่ได้ ฝีมือของเขามีหรือจะพัฒนาขึ้นเพียงระดับเดียว?

แต่หลิวซิวก็รู้ดีว่า ตนยังห่างชั้นจากการบรรลุห้วงกระบี่มากนัก การเลียนแบบดาบนั้นเป็นเพียงการเลียนแบบแค่รูปร่างแต่ไร้จิตวิญญาณเท่านั้น

หลังจากสงบจิตใจลงได้ หัวใจอันลิงโลดด้วยความดีใจของเขาประหนึ่งโดนน้ำเย็นสาดราด การเลียนแบบผู้อื่นถือเป็นหนทางที่ผิดพลาดทางหนึ่ง สิ่งที่เขาต้องทำมิใช่เลียนแบบ หากเป็นสัมผัสมันตรงๆ และบรรลุโลกกระบี่ของตนเอง

และเขายังห่างไกลจากระดับชั้นโลกกระบี่นัก สิ่งแรกที่ควรทำไม่ใช่ไปลองบรรลุความล้ำลึกของแดนโลกยุทธ์ แต่เป็นการเลื่อนระดับวิชากระบี่ของตนจากแดนบรรลุผลไปถึงแดนบริบูรณ์

ระดับที่บรรลุถึงโลกยุทธ์ ประหนึ่งการฝึกบำเพ็ญเพียร ต้องทีละก้าวทีละก้าว หากมีความคิดที่จะบรรลุห้วงกระบี่อย่างรวดเร็วจากวิชากระบี่ไปยังโลกกระบี่ มันจะเป็นการเดินเส้นทางผิด จำต้องไปตามขั้นตอน ต้องฝึกฝนวิชากระบี่จนถึงแดนบริบูรณ์เสียก่อน