มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1339

ศูนย์กลางของโซนทอร์นาโด ที่ทางเข้าของแดนปริศนานั้นสงบมาก ปีศาจทั้งเก้านั่งขัดสมาธิอยู่บนดาดฟ้าเรือยุทธ์ ทุกคนต่างหลับตาเพื่อปรับลมปราณ รอคอยอย่างเงียบ ๆ

ในเวลาเดียวกัน หลัวซิวซึ่งอยู่ในแดนปริศนาเบญจธาตุ ได้มาถึงจุดสิ้นสุดของพื้นที่แดนปริศนา

ข้างหน้าเขา มีกระแสน้ำวนสีดำและขาวปรากฏขึ้น กระแสพลังขาวดำนี้ไม่ใช่พลังแห่งความเป็นตาย แต่เป็นพลังแห่งหยินหยาง!

ความเป็นตาย หยินหยาง เป็นพลังของสองสุดขั้ว เป็นตัวแทนของสองอย่างสุดขั้ว ในแง่หนึ่ง หยินหยางแยกมาจากความเป็นตาย

และหยินหยางอยู่เหนือเบญจธาตุ

ในมุมมองของหลัวซิว สำนักหยินหยางน่าเป็นสำนักที่ทำการเข้าใจผ่านทางกฎเบญจธาตุและฝึกฝนกฎหยินหยาง

“หยินหยางและความเป็นตายมีความคล้ายคลึงกัน บางทีข้าอาจจะได้รับประโยชน์มากมายจากฐานหยินหยาง”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลัวซิวก็กระโดดเข้าไปในกระแสน้ำวนสีดำขาวที่อยู่ข้างหน้าเขา

การคุกคามของซือถูเจิ้งเจี้ยนนั้นเหมือนกับแส้ที่ฟาดอยู่บนลำคอ เขาต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาเป็นอย่างมาก และ ฐานหยินหยางเป็นโอกาสที่ขาดไม่ได้อย่างไม่ต้องสงสัย!

ในกระแสน้ำวนสีดำขาวคือช่องอุโมงค์อากาศมืดมิด อุโมงนี้ยาวมาก ในระหว่างการส่งอย่างรวดเร็ว หลัวซิวรู้สึกว่าเขาออกจากอนัตตาไม่สิ้นที่พิภพกลางตั้งอยู่

จนกระทั่งเวลาผ่านไปนาน ช่องอุโมงค์อากาศสั่นสะท้านอย่างกะทันหันและการส่งก็หยุดลง

“อุดมไปด้วยปราณทิพย์ฟ้าดิน”

อยู่ในพื้นที่ที่ไม่รู้จักนี้ หลัวซิวหลับตาและรู้สึกถึงปราณทิพย์ฟ้าดินที่อุดมสมบูรณ์อย่างหาที่เปรียบมิได้

ปราณทิพย์ฟ้าดินที่นี่มากมายกว่าพิภพกลางของโลกเสวียนเทียนและโลกาอสูรฟ้าถึงสิบเท่า!

แนวคิดเรื่องที่ปราณทิพย์ฟ้าดินที่มากกว่าสิบเท่าคืออะไร? ซึ่งหมายความว่าด้วยความสามารถและพรสวรรค์ที่เหมือนกัน ความเร็วในการฝึกฝนจะเร็วขึ้นสิบเท่า!