มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1341

ในวังไท่หยาง หลัวซิวเห็นว่ามีคนจำนวนมากมารวมตัวกันในห้องโถง ส่วนใหญ่เป็นใบหน้าที่อ่อนเยาว์

“มีคนมาอีกสองคนอีกแล้ว” มีคนพึมพำเบา ๆ เมื่อเห็นหลัวซิวและ สวีชิงซานเดินเข้ามา

ในเวลาเดียวกัน หลัวซิวสังเกตเห็นว่าคนหนุ่มสาวเหล่านี้ในห้องโถงมองมาที่เขาและ สวีชิงซานด้วยสายตาเกลียดชัง

“พี่สวี ไม่เจอกันนานเลยนะ”

เสียงใสดังขึ้น มีคนหนึ่งในนั้นเดินออกมาทักทาย สวีชิงซานที่อยู่ข้างหลัวซิว

“ฮ่าฮ่า เป็นพี่โกวนี่เอง พวกเราไม่ได้เจอกันมากว่าสิบกว่าปีแล้วจริงๆ” สวีชิงซานเดินไปทักทายเขา ราวกับว่าทั้งสองเป็นคนรู้จักเก่า

หลังจากนั้นก็มีคนเดินออกมาอีกหลายคน แต่ละคนยังอายุน้อยหน้าตาหล่อเหลา สีหน้าเย่อหยิ่ง ผลการฝึกฝนสูง และรากฐานมั่นคง

“พี่สวีนี่คือ...”" ชายหนุ่มที่สกุลโกวเหลือบมองไปยังหลัวซิวซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก สวีชิงซาน

“ข้าไม่รู้จัก เขาเป็นเพียงชายไร้ชื่อเสียงที่ได้บัญชาหยินหยางผ่านความโชคอึเท่านั้นเอง” สวีชิงซานกล่าวเสียงเรียบ ความดูหมิ่นฉายแววอยู่ในดวงตา

หลัวซิวสังเกตเห็นว่ามีคนทั้งหมดสิบเก้าคนในห้องโถงใหญ่ของวังไท่หยาง และคนเหล่านี้อยู่เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ของตนเองและไม่ได้พูดคุยกับคนอื่น ๆ รอบตัว

เขาจึงหาที่ที่หนึ่งยืนอยู่ รู้จากบทสนทนาของผู้อื่นว่า ฐานหยินหยางกำลังจะเปิดออกแล้ว

ฐานหยินหยางนี้เปิดทุก ๆ พันปีเท่านั้น มีคนจำนวนไม่น้อยที่มาที่วังไท่หยาง เพื่อรอคอยมาหลายร้อยปีแล้ว หนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งที่ไม่ใช่ศิษย์ของ สำนักหยินหยาง เขามาที่ ฐานหยินหยางด้วย บัญชาหยินหยางและรอคอยมาหกร้อยปี!

นี่ทำให้หลัวซิวแอบตะลึงเล็กน้อย ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจที่เขาโชคดี มาทันเวลาเปิดของ ฐานหยินหยางมิฉะนั้นเขาจะไม่รออยู่ที่นี่เป็นเวลาหกร้อยปีแน่นอน