มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1425

“พี่จื่อเยียน ข้าขอโทษ” หลัวซิวคำนับ เต็มไปด้วยคำขอโทษ

“เรื่องทั้งหมดนี้ข้าโทษเจ้าหมดไม่ได้” ช่าจื่อเยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ น้ำตาคลอของนาง “ถ้าจะโทษก็ต้องโทษว่านี่คือความหายนะของสำนักเทียนช่าเรา มันคือพรหมลิขิต ถ้าเจ้าไม่ได้เอาสมบัติชิ้นนั้นไป บางทีภัยพิบัติอื่นอาจจะมาหาเราในไม่ช้าหรือเร็วก็ได้”

เมื่อหลัวซิวได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านใจ เขาคาดไม่ถึงว่าช่าจื่อเยียนจะไม่โทษเขา แต่เมื่อหลัวซิวเห็นน้ำตาในดวงตาของนาง เขาก็เข้าใจว่าช่าจื่อเยียนเป็นเพียงแค่หาข้ออ้างความสบายใจให้กับตัวเองเท่านั้น

นางไม่ต้องการโทษหลัวซิวทั้งหมด และในใจของนางก็เป็นการยากที่จะข้ามกำแพงนั้นไปได้ ดังนั้นนางจึงได้บอกว่าทั้งหมดนี้เป็นชะตากรรมนั้นเอง

สิ่งนี้ทำให้หลัวซิวซึ้งใจ เพราะเขาเข้าใจว่าช่าจื่อเยียนกล่าวเช่นนี้เพื่อไม่ให้เขารู้สึกผิด

“ซือถูเจิ้งเจี้ยนถูกข้าฆ่าไปแล้ว” หลัวซิวกล่าว

ช่าจื่อเยียนตกตะลึงแล้วมองไปที่หลัวซิวด้วยความไม่เชื่อ “เจ้าฆ่าเขา?”

แม้นางจะรู้ว่าหลัวซิวไม่จำเป็นต้องหลอกลวงตัวเองในเรื่องนี้ แต่นางก็รู้สึกเหลือเชื่อเพราะซือถูเจิ้งเจี้ยนเป็นราชาเทพที่สูงส่ง และหลัวซิวเพิ่งฝึกฝนมากี่ปี?

หลัวซิวไม่ได้อธิบาย เขาเพียงพยักหน้า ยืนยันว่าเขาได้ฆ่าซือถูเจิ้งเจี้ยนจริงๆ

น้ำตาคลอในดวงตาของนางไม่สามารถกลั้นได้อีกต่อไป ช่าจื่อเยียนร้องไห้ออกมา “ขอบใจที่ช่วยข้าฆ่าศัตรูของสำนักเรา”

“พี่จื่อเยียน เมื่อข้าได้ยินข่าวการล่มสลายของสำนักเทียนช่า ข้าสาบานในใจว่าเมื่อข้ามีความแข็งแกร่งเพียงพอ ข้าจะสังหารซือถูเจิ้งเจี้ยนอย่างแน่นอน”

เจตนาฆ่าในดวงตาของหลัวซิวลุกโชน “นอกจากนี้ยังมีสำนักเซียนไร้เจตสิก พวกเขากํมีส่วนในการล่มสลายของสำนักเทียนช่าด้วย”