มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1514

หลัวซิวเน้นให้ความสำคัญกับเรื่องสิทธิ์ในการมุ่งไปสู่โลกะอัมพรเทว เพื่อทำความเข้าใจกับทุก ๆ ด้านให้มากยิ่งขึ้น

ศึกการช่วงชิงสิทธิ์ที่ว่านั้น กองกำลังใหญ่ราชาเทพทั้งห้าต่างส่งคนเข้าร่วมสามคน กองกำลังใหญ่ทั้งห้าล้วนเป็นรองเพียงผู้แข็งแกร่งราชาเทพเท่านั้น ทุกคนล้วนเป็นกึ่งราชาเทพ

เนื่องจากศึกสงครามครั้งยิ่งใหญ่เมื่อหลายปีที่ผ่านมาจนนับไม่ถ้วนในอดีต ทำให้ค่ายวาร์ฟล่องหนได้รับความเสียหายอย่างมาก ค่ายวาร์ฟจะถูกเปิดในรอบร้อยปี ทุก ๆ ครั้งจะส่งคนมุ่งไปสู่โลกะอัมพรเทวได้เพียง 58 คน

จำนวนทั้ง 58 คนนี้ ต้องช่วงชิงอันดับในหมู่ผู้แข็งแกร่งทั้งหมด 15 อันดับ

ผู้ที่ได้รับการรับอันดับ 1 จะได้รับสิทธิ์ในการมุ่งไปยังโลกะอัมพรเทว 20 สิทธิ์ อันดับ 2 ได้รับ 15 สิทธิ์ อันดับ 3 ได้รับ 10 สิทธิ์ ส่วนอันดับที่ 4 นั้นจะได้รับเพียงสองสิทธิ์เท่านั้น ส่วนอีก 14 คนที่จะได้รับเพียงคนละสิทธิ์เท่านั้น  

ศึกการช่วงชิงสิทธิ์ สามารถแสดงให้เห็นถึงกำลังรบระดับชั้นยอดของสำนักราชาเทพ และเป็นตัวการที่แสดงให้เห็นเช่นกันว่ากองกำลังใหญ่ราชาเทพทั้งห้า กองกำลังใดแข็งแกร่งกองกำลังใดอ่อนแอ

มีเพียงการได้รับอันดับหนึ่งถึงสาม ถึงจะได้รับผลประโยชน์ที่ดีที่สุด ทว่าอย่างแย่สุดก็ได้รับสามสิทธิ์อยู่

โดยทั่วไปแล้วการจัดสรรสิทธิ์นั้น จะประทานให้แก่อัจฉริยะที่มีพรสวรรค์และศักยภาพดีที่สุด เช่นนี้เมื่อมุ่งหน้าไปสู่โลกะอัมพรเทวแล้ว ถึงจะมีโอกาสก้าวข้ามขึ้นไปสู่แดนที่สูงขึ้น เมื่อมีผลสำเร็จที่แน่นอน หลังจากที่ผลการฝึกตนเริ่มเลื่อนขึ้นยาก ค่อยย้อนกลับมายังสำนักของตนในโลกาดาราอุดร

เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ผู้ที่ไปยังโลกะอัมพรเทวแล้วไม่กลับมาอีก สิทธิ์จึงจะถูกจัดสรรให้แก่ศิษย์ที่จงรักภักดีต่อสำนักมากที่สุด คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางได้รับเลย

ในฐานะที่เป็นเค่อชิง ความรู้สึกของการที่อยากย้อนกลับสำนักนั้นต้องมีไม่มากเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้ในฐานะที่เป็นเค่อชิง จึงจำเป็นต้องฝ่าฟันขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งในสี่ให้ได้ ถึงจะได้รับสิทธิ์ในการมุ่งไปยังโลกะอัมพรเทว  มิเช่นนั้นหากมีเพียงสิทธิ์เดียวละก็ ผู้อาวุโสเค่อชิงจะไม่ได้รับสิทธิ์นั้นแน่นอน 

ผลการฝึกตนของท่านโกวบรรลุถึงกึ่งราชาเทพ เดิมทีเขากะจะใช้โอกาสในครั้งนี้ ได้รับโอกาสในการมุ่งไปยังโลกะอัมพรเทว ทว่ากลับนึกไม่ถึงเลยว่าการปรากฏตัวของหลัวซิวจะทำให้เขาต้องรอคอยอีกร้อยปี!

ระยะเวลาร้อยปีดูเหมือนจะไม่ยาวนาน แต่ทว่าสำหรับผู้แข็งแกร่งที่อายุไขใกล้จะสูญสิ้น มันกลับเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่าอย่างหาที่สุดไม่ได้

ยกตัวอย่างเช่นคนอย่างท่านโกว