มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 153

สามวันผ่านไป อสูรกายระดับฝึกจิตในเขตแดนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว พวกมันรับรู้ได้ว่าพลังของมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงนั้นได้หายไปแล้ว มีอสูรกายที่มีความกล้าสูง ๆ อยู่สิงสามตัว ได้ปล่อยพลังการสำนึกเข้ามาสำรวจยังริมทะเลสาบแห่งนี้

หลัวซิวกำลังฝึกพลังก่อรวมวิญญาณปรับแต่งการรับรู้จิตวิญญาณของตัวเอง เมื่ออสูรกายระดับฝึกจิตแพร่การสำนึกเข้ามานั้น เขาก็สามารถรับรู้ได้ทั้งหมด

และพอดีกับเหยียนเยว่เอ๋อร์ที่อาการหนักอยู่นั้นก็ฟื้นขึ้นมา การสำนึกอันแรงกล้าที่แพร่ออกมาจากร่างของนาง ก็ได้ทำลายการสำนึกของเหล่าอสูรกายให้สลายไปจนหมดสิ้น

เหล่าอสูรกายระดับฝึกจิตที่หลบซ่อนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลต่างก็มีสีหน้าหวาดกลัว ถึงแม้มังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง แต่กลับมีพลังที่แกร่งกล้ามากกว่าเดิมยึดคลองอยู่ที่ริมทะเลสาบแห่งนั้น

สามารถฆ่ามังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงได้ เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เข้ามายึดดินแดนแห่งใหม่ผู้นี้มีพลังที่แข็งแกร่งมากกว่าเพียงใด ทำให้พวกมันไม่กล้าที่ย่างกรายเข้ามายึดครองที่แห่งนี้

เมื่อเห็นเหยียนเยว่เอ๋อร์ฟื้นขึ้น ดวงตาของหลัวซิวก็รี่ลง

ว่ากันตามจริง เขาก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะปฏิบัติต่อเขาอย่างไรเมื่อนางฟื้นขึ้นมา ด้วยลมหายใจที่แผ่ออกมาจากร่างกายของนางตอนนี้ แข็งแกร่งกว่าลู่เฟยเฉิน ปรมาจารย์คนก่อนของนอกสำนักเซียวเหยาเสียอีก!

ฝึกจิตขั้นเก้า ครึ่งทางสู่ราชายุทธ์?

เมื่อเทียบกับเหยียนเยว่เอ๋อร์ ซึ่งมีผลการฝึกตนที่แข็งแกร่งเมื่อครั้งยังอยู่ที่แดนจักพรรดิยุทธ์ ไม่ว่าครึ่งทางสู่ราชายุทธ์หรือฝึกจิตขั้นเก้าก็คงไม่ใช่เรื่องเรื่องสำคัญอะไรเลย

เหยียนเยว่เอ๋อร์มองมาที่หลัวซิว แต่แล้วใบหน้างดงามนั้นก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ตอนที่ข้าสลบไป นางให้ข้ากินหญ้าวิญญาณหรือ?” เหยียนเยว่เอ๋อร์ถามพลางขมวดคิ้ว สีหน้าแดงระเรื่อ

“ใช่” หลัวซิวตอบตามตรง

“กี่ลูก?”

“เจ็ดลูก ...”

คำถามและคำตอบง่าย ๆ ผ่านไป ความผิดปกติของร่างกายเหยียนเยว่เอ๋อร์เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ หน้าสวยแดงก่ำ ริมฝีปากแดงถูกขบเบา ๆ นัยน์ตาสวยพร่ามัวเล็กน้อย

“นี่เจ้า... ให้ข้ากินหญ้าวิญญาณเจ็ดลูกอย่างนั้นเหรอ?” เหยียนเยว่เอ๋อร์มองหลัวซิวด้วยความโกรธเคือง เปลวเพลิงที่อยู่ในใจเริ่มปะทุขึ้นเรื่อย ๆ

หญ้าวิญญาณมีผลในการรักษาเทพจิตวิญญาณ เป็นยาชนิดพิเศษ แต่กลับมีส่วนผสมคล้าย ๆ กับยาราคะซึ่งเป็นพิษอยู่ด้วย

ถ้าหากใช้หญ้าวิญญาณร่วมกับยาวิเศษอื่น ๆ จะได้เป็นยาฟื้นวิญญาณ พิษในยาวิเศษนั้นจะถูกหลอมรวมกับยาชนิดอื่น ๆ และความเป็นพิษจะสลายไป

ถ้าหากใช้น้ำจากยาวิเศษโดยตรง ในปริมาณน้อย ก็ยังพอที่จะใช้ผลการฝึกตนมากดพิษนั้นไว้ได้

แต่ว่า หลัวซิวกลับใช้นางกินมันไปถึงเจ็ดลูก รวมเข้ากับที่นางกินไปก่อนหน้านี้อีกสี่ลูก รวมทั้งหมดเท่ากับสิบลูกพอดี!

หญ้าวิญญาณสิบลูกที่เต็มไปด้วยพิษ เทียบกับยาราคะแล้วยังร้ายแรงยิ่งกว่า ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่องเพียงใดก็ยังต้องตกอยู่ในไฟราคะ

อีกทั้งพิษชนิดนี้ วิธีการแก้พิษนั้นเหมือนกับยาราคะ จำเป็นต้องร่วมรักตามแบบฉบับดั้งเดิม

หลัวซิวไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการกลั่นยาหรือยาวิเศษเลย แน่นอนว่าย่อมไม่เข้าใจข้อห้ามเหล่านี้

“อย่าบอกนะว่าข้ากับตานี่ต้อง ... ?” เหยียนเยว่เอ๋อร์กัดฟันด้วยความอัดอั้น แต่ไฟในใจมันแผดเผาไปทั่ว การโคจรของพลังจิตแท้ไม่มีผลในการระงับแม้แต่น้อย

หลัวซิวก็สามารถรู้สึกได้ว่าสภาพของเหยียนเยว่เอ๋อร์นั้นมีบางอย่างผิดแปลกไป ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยได้พบใคร แต่เมื่อดูจากท่าทางของนางแล้ว ก็คงพอจะได้เดาได้ไม่มากก็น้อย

“คือ... ข้าก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้ ตอนนี้จะทำยังไงดี? ข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างไร?” หลัวซิวพูดออกมาด้วยท่าทางเก้อเขิน

เหยียนเยว่เอ๋อร์อดกลั้นไฟที่แผดเผาอยู่ภายในร่างกาย นางรู้ดีว่าหลัวซิวทำไปเพื่อช่วยนาง หากไม่ได้กินหญ้าวิญญาณเข้าไปเยอะขนาดนั้น ตอนนี้นางก็น่าจะยังคงไม่ได้สติอยู่ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นได้เร็วขนาดนี้

“ข้าจะลองดูว่าจะช่วยเจ้าได้หรือไม่”