มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1577

ชายชราชุดขาวยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เว้นแต่เจ้าจะมีความสามารถที่จะทำให้ข้าเคารพได้ ไม่เช่นนั้นก็เก็นสถานะเจ้าสำนักน้อยของเจ้าไปเสีย แล้วจงทำตัวเป็นศิษย์ผู้น้อยอย่างว่าง่าย ไม่เช่นนั้นหากให้คนนอกมารู้ว่าเจ้าสำนักน้อยของวิถีแห่งค่ายกลไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มันจะกลายเป็นเรื่องตลกให้ผู้อื่นมาเย้ยหยันพวกเราสายค่ายกลได้”

“เป็นเพียงแค่นักค่ายระดับห้า…… ไม่ได้ข้อยกเว้น ความแข็งแกร่งมาก่อน ผู้แข็งแกร่งถือเป็นจ้าว ในเมื่อเจ้าคิดเช่นนั้น ข้าในฐานะเจ้าสำนักน้อยก็จะทำให้เจ้าสมปรารถนาเอง!”

แววตาเย็นชาในดวงตาของหลัวซิว เขาเป็นพวกคิดแล้วทำเสมอมา หากสามารถลงมือได้ ก็จะไม่มีทางที่จะมาพูดจาไร้สาระกับคนอื่นแน่นอน

เห็นเพียงเขาก้าวเท้าไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง มือข้างหนึ่งค่อย ๆ ยกขึ้น ยกมือขึ้นกลางอากาศจับเป็นวิชาค่ายกลชนิดหนึ่ง แสงสว่างขึ้นระหว่างนิ้วมือ กลายเป็นยันต์ค่ายกลชิ้นหนึ่ง

เปลี่ยนค่ายกลเป็นยันต์!

นำลายค่ายหลอมรวมเป็นยันต์หนึ่งชิ้น คือกลยุทธ์ขั้นสูงของวิถีแห่งค่ายกลเมื่อบรรลุถึงระดับแดนที่แน่นอนแล้ว

“ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะรอดูว่าเจ้าเด็กน้อยเพิ่งเกิดอย่างเจ้า กล้าดีอย่างไรมาบอกว่าข้า ‘เป็นแค่’ นักค่ายเทพระดับห้า”

เมื่อชายชราชุดขาวเห็นหลัวซิวลงมือ ก็พลันส่งเสียงในลำคอและลุกขึ้นทันที ออร่าของเทพฟ้าผู้แข็งแกร่งประทุขึ้นมาและแผ่ขยายออกไป

สำหรับเย่ห้าวหรานผู้นี้ เขาเข้าใจดีมาตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อสามปีก่อนมายังสำนักไท่ไหล มีเพียงแค่ผลการฝึกตนแดนเจ้ายุทธจักร นักค่ายเทพระดับหนึ่ง

ต่อให้ได้รับการสืบทอดโดยตรงจากอาจารย์ไท่หยุน ระดับผลการฝึกตนและวิถีแห่งค่ายกลก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเก่งกาจขึ้นภายในสามปีนี้

แต่กระนั้นเขาก็พลาดประเด็นสำคัญ นั่นก็คือตอนที่หลัวซิวได้รับการประเมินนักค่ายเทพระดับสี่เมื่อสามปีก่อน มันทำให้เกิดความประหลาดใจอยู่ไม่น้อย

บนร่างของหลัวซิวไม่ได้มีออร่าผลการฝึกตนแผ่กระจายออกมาแม้แต่น้อย เห็นเพียงว่าเขายกมือขึ้นโบก ยันต์ค่ายกลในมือก็บินออกไป ปลิวสู้กับสายลมขึ้นไป กลายเป็นคำว่า ‘ผนึก’ ขนาดมหึมา

ยันต์ค่ายกลกลายเป็นอักษร อักษรกลายเป็นค่ายกล