มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1623

นอกเหนือจากอาจารย์มกุฎเทพทั้งเก้าจากสามสำนักหกตระกูลแล้ว นักยุทธ์จากสำนักและตระกูลอื่น ๆ กลับมีสีหน้างุนงง

พื้นที่บริเวณโดยรอบเป็นวงกว้างต่างได้กลายเป็นพื้นที่รกร้างปรักหักพังไปเสียแล้ว กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ผู้คนหวาดผวาแผ่ซ่านอยู่โดยรอบ เหมือนว่าอยู่ที่นี่ ได้มีสงครามเข่นฆ่าที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินเกิดขึ้น

“คนอื่น ๆ ต่างได้ตายไปหมดแล้ว......” หญิงชรานางหนึ่งพลันเอ่ยขึ้นมา คนผู้นี้เป็นอาจารย์มกุฎเทพของตระกูลไป๋

นางไม่ได้อธิบายอะไรอย่างอื่น เอาของขลังนภาเวหาชิ้นหนึ่งออกมา พาบรรดาคนตระกูลไป๋ที่อยู่ด้านหลังกลายเป็นลำแสง แล้วหายลับขอบฟ้าไป

จากนั้นอาจารย์มกุฎเทพอีกแปดคนที่เหลือต่างก็ได้พาคนของตัวเองจากไป อาจารย์มกุฎเทพของตระกูลจ้าวผู้นั้นไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไรนัก กำแผ่นวิญญาณชีวีของจ้าวตงหลิวเอาไว้แน่น สีหน้าท่าทางมืดมนยิ่งนัก

เขาแสดงวิชาอาถรรพณ์ออกมา กลับสัมผัสไม่ถึงกลิ่นอายของจ้าวตงหลิวเลยสักนิด มันยิ่งทำให้เขาเชื่อว่าหลานชายของตนได้หายไปพร้อมกับสำนักทองเหลืองโบราณ

ในบรรดาผู้คนที่เหลืออยู่ หลัวซิวไม่เห็นหลี่ชางเขาพึ่งจะมาถึงโลกะอัมพรเทวได้ไม่นาน หลี่ชางแห่งสำนักเซียนชี่ม่วง พูดได้ว่าเป็นเพียงคนเดียวที่เขารู้จัก มีความเป็นไปได้ว่าได้ดับสูญไปในตำหนักวัฏสงสารเสียแล้ว

หลายวันต่อมา หลัวซิวได้ปรากฏตัวขึ้นที่เมืองแห่งหนึ่งในทางทิศใต้ของโลกะอัมพรเทว รูปร่างของเขาในตอนนี้นั้นคือร่างอันดับหนึ่งของร่างกลวัฏสงสาร ใช้ตัวตนของหลี่ยู่ ท่องเที่ยวไปในโลกะอัมพรเทว

ไม่ว่าอย่างไรเสียเมื่อตอนที่เขามาถึงโลกะอัมพรเทวเป็นครั้งแรก ข้อมูลที่บันทึกอยู่ในป้ายประจำตัวของเขาก็คือข้อมูลของหลี่ยู่

ห้วงความคิดแทรกซึมเข้าไปในตัวหยั่งรู้ พบเพียงว่ามีตำหนักสีเหลืองดำลอยอยู่ในตัวหยั่งรู้ เป็นตำหนักวัฏสงสารนั่นเอง!

ทุกคนต่างคิดว่าสำนักทองเหลืองโบราณได้หายไป แต่ความจริงแล้วตำหนักที่มีนามว่าวัฏสงสารไม่ได้หายไป แต่ได้ผสานเข้ามาอยู่ในตัวหยั่งรู้ของเขา

ไม่เพียงเท่านี้ ลูกแก้วความเป็นตายก็ได้รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกันกับตำหนักวัฏสงสาร เพียงแต่ว่ากระบวนการรวมตัวนั้นกำลังดำเนินต่อไป ตราสำนึกของเขาไม่สามารถเข้าไปสำรวจได้

สำหรับโลงศพทองแดงนั่น เขาไม่ได้นึกเชื่อมโยงไปถึงโลงศพโบราณที่ได้พบลอยอยู่ในวังวนที่สถานผนึกดารามรณะ

เพราะพื้นที่ตั้งของดาราฟ้าเยือกอยู่และโลกะอัมพรเทวนั้นอยู่ห่างไกลกันมากนัก

เขายกกแก้วเหล้าขึ้นมา ความรู้สึกแผดร้อนได้ไหลผ่านลำคอ ในฐานะบุคคลภายนอกที่เร่ร่อนอยู่ในต่างแดน ทำให้เขามักจะมีความรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่บ่อยครั้ง

ดื่มสุราในยามที่รู้สึกโดดเดี่ยว จะทำให้หัวใจที่เดียวดายตกผลึก ในใจไร้ซึ่งความบ้าระห่ำ แต่กลับแน่วแน่ยิ่งขึ้น

“จุดลมปราณที่สิบแปดของร่างเนื้อได้เปิดออก จุดตันเถียนได้ผนึกรวมดวงดาวสิบแปดดวง แดนบ่อเกิดของกฎความเป็นตายและห้วงเวลาต่างก็บรรลุถึงขั้นที่สี่ ในระดับขึ้นเทพมาร ข้าได้บรรลุถึงความบริบูรณ์ถึงขีดสุดแล้ว”