มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1743

“เสิ่นปิงหยู?” หลัวซิวรู้ว่านอกจากเขาและหลิวเทียนลู่แล้วยังมีเสิ่นปิงหยูที่มาที่นี่ด้วย

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวไม่พูดอะไร หลิวเทียนลู่ก็คิดว่าเขาพูดถูก สีหน้าโหดร้ายพร้อมกับเยาะเย้ย “ข้าจำได้ว่าที่งานประมูล เจ้าเป็นเพียงออร่าผลการฝึกตนของราชาเทพขั้นปฐมภูมิเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าผ่านไปไม่นาน ผลการฝึกตนของเจ้ามาถึงราชาเทพช่วงกลางแล้ว ในเมื่อเจ้าวิ่งมาตายต่อหน้าข้าอย่างโจ่งแจ้ง เจ้าเอาความกล้ามาจากไหน?”

หลิวเทียนลู่ตะคอกอย่างเย็นชา ยกมือขึ้นแล้วโบกมือ “ฆ่าเขา!”

แม้ว่าหลิวเทียนลู่จะหยิ่งยโสและถือตัว แต่เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายกล้ามาหาเขาอย่างประมาทเช่นนี้ เขาต้องมีสิ่งพึ่งพาแน่ และความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่ดูแล้วแค่ราชาเทพช่วงกลางงเท่านั้น

ดังนั้นเขาจึงไม่เลือกที่จะโจมตีเอง แต่ให้ลูกน้องของสำนักเซียนเทียนหยุนลองหยั่งเชิง

แต่ละคนในห้าคนที่เขานำมา เป็นผู้นำของรุ่นอายุน้อยของสำนักเซียนเทียนหยุน พวกเขาฝึกฝนมาไม่ถึงหนึ่งหมื่นปี และพวกเขาทั้งหมดได้มาถึงแดนราชาเทพช่วงปลายหรือกระทั่งถึงแดนมกุฎเทพครึ่งก้าว ในอนาคตแต่ละคนมีศักยภาพที่จะมีความสำเร็จถึงมกุฎเทพ ความแข็งแกร่งนั้นจะแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกฝนระดับแดนเดี่ยวกันของนักยุทธ์พิภพล่างมาก

เกี่ยวกับคำสั่งของหลิวเทียนลู่ ราชาเทพทั้งห้าไม่ได้ขัดขืน เพราะภารกิจอันใหญ่หลวงของพวกเขาที่ถูกส่งมายังพิภพล่างคือการช่วยเหลือหลิวเทียนลู่ให้ได้รับการสืบทอดที่จักรพรรดิเทพมหาวาลทิ้งไว้

ตั้งแต่ต้นจนจบ หลัวซิวไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แต่จ้องมองที่หลิวเทียนลู่ด้วยสายตาที่เย็นชา เจตนาฆ่าที่บ้าคลั่งหลุดออกจากร่างกายของเขา เผยให้เห็นแสงสีเลือด

มกุฎเทพครึ่งก้าวคนหนึ่งและราชาเทพช่วงปลายสี่คนโจมตีพร้อมกัน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงมหาอิทธิฤทธิ์และอาวุธของขลังพุ่งมาข้างหน้า

ในขณะที่การโจมตีเหล่านี้เข้าใกล้หลัวซิว เจตนาฆ่าที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็ระเบิดออกมาจากดวงตาของเขา

ร่างของเขาหายไปในทันที พลังของกฎปริภูมิทำให้เขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีส่วนใหญ่ได้อย่างง่ายดาย