มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1753

เป็นกฎชั้นยอดทั้งสี่เหมือนกัน ทว่าเมื่อกฎชีวิตเผชิญหน้ากับกฎเวลาแล้ว ก็ใช่ว่าจะไม่มีความสามารถในการต่อต้านแม้แต่น้อยเสมอไป

ชิ่ว!

เขาเก็บเศษใจแห่งศุภรชิ้นนี้เข้าไปตรงหว่างคิ้ว ปริมาตรของเศษใจแห่งศุภรชิ้นนี้ใหญ่กว่าทั้งสองชิ้นที่เขาได้รับและผสมรวมเข้าด้วยกันในก่อนหน้านี้ซะอีก หลังจากเศษใจแห่งศุภรประกอบเข้าด้วยกันแล้ว ก็มีเส้นรัศมีวงกลมปรากฏตรงขอบนอกเล็กน้อย

ดูจากรูปร่างลักษณะที่ไม่สมบูรณ์ครบถ้วน หลัวซิวสามารถคาดสถานการณ์ได้คร่าว ๆ ว่าใจแห่งศุภรที่แท้จริงน่าจะเป็นลักษณะทรงกลม ขนาดน่าจะเท่ากำปั้นหนึ่ง

และปัจจุบันเขาประกอบเศษใจแห่งศุภรทั้งสามชิ้นที่ได้รับมาเข้าด้วยกันแล้ว ขนาดก็เท่าประมาณเล็บนิ้วหนึ่งนิ้วเท่านั้น เมื่อเปรียบเทียบกับใจแห่งศุภรที่สมบูรณ์แล้ว ก็ยังห่างไกลกันมาก ๆ

ทว่าสิ่งที่หลัวซิวใส่ใจหลังจากได้รับเศษใจแห่งศุภรชิ้นที่สาม คือความลี้ลับของกฎเร่งเวลาเสี้ยวหนึ่งที่แฝงซ่อนอยู่ภายใน ถึงแม้จะไม่ได้ครอบครองใจแห่งศุภรแบบสมบูรณ์แบบ เขาก็สามารถอาศัยความสามารถในการตระหนักรู้ของตน ฝึกกฎเวลาให้บรรลุถึงแดนบริบูรณ์ได้ 

“โครมคราม……”

และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นสะท้อนมาอย่างฉับพลัน หลัวซิวเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะพบว่าเสิ่นปิงหยูในตอนนี้กำลังโคจรพลังทั้งหมดเพื่อเรียกเก็บหอคอยเทพมหาวาล

อย่างไรเสียหอคอยเทวหลังนี้ก็เป็นทหารจักรวรรดิมรรคผลที่ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพฝึกเซ่นขึ้นมา ถึงแม้สิ่งที่เสิ่นปิงหยูฝึกคือวรยุทธ์ของจักรพรรดิเทพมหาวาล ทว่าผลการฝึกตนของตัวนางเองไม่สูง การที่จะยึดครองทหารจักรวรรดิชิ้นนี้นั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

เนื่องจากโคจรผลการฝึกตนถึงขีดสุด เสิ่นปิงหยูสูญเสียผลการฝึกตนไปเยอะมาก ๆ เหงื่อที่ไหลออกมาทำให้ชุดกระโปรงของนางเปียกชุ่ม เผยให้เห็นสรีระที่ประณีตวิจิตรได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น บวกกับรูปโฉมที่งดงามจนน่าทึ่งนั่นของนาง ถึงกับทำให้หลัวซิวเกิดอารมณ์แห่งความปรารถนามาจากสัญชาตญาณ