มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1844

เฒ่าประหลาดเทียนหยุนเป็นคนอย่างไร? นั่นมันอาจารย์ของสำนักเซียนเทียนหยุนในยุคปัจจุบันเชียวนะ เป็นผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานที่ผลการฝึกตนบรรลุถึงแดนจ้าวมหาเทพ

ใช้ตัวตนของเฒ่าประหลาดเทียนหยุนเรียกแทนว่าผู้เพื่อนยุทธ์ อีกทั้งยังเป็นชื่อของผู้อาวุโสเสวียนคงด้วย หากเจ้าสำนักเซียนรวมไปถึงเหล่าผู้อาวุโสยังคาดเดาตัวตนของผู้มาเยือนไม่ได้ละก็ เช่นนั้นพวกเขาก็คงจะโง่จริง ๆ แล้วล่ะ!

มหาปรมาจารย์ยาเซียนเพียงหนึ่งเดียวในมหาโลกายอดอัมพร จีเสวียนคง!

“ที่ผู้เพื่อนยุทธ์เสวียนคงลงมือต่อผู้น้อย นี่มันเพราะเหตุใดกันหรือ? หรือว่าลูกหลานในสำนักเซียนเทียนหยุนของข้าทำเรื่องที่รุกรานผู้เพื่อนยุทธ์หรือ?”

เฒ่าประหลาดเทียนหยุนที่อยู่ในชุดคลุมยาวเขียวยิ้มถามพลาง ภายในคำพูดไม่มีความหมายในการซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียน ยิ่งกว่านั้นคือเขายังดูเกรงอกเกรงใจมากอย่างเห็นได้ชัดด้วย 

ตัวตนของมหาปรมาจารย์ยาเซียน ได้ลิขิตไว้แล้วว่าตัวตนของจีเสวียนคงที่อยู่ในมหาโลกายอดอัมพรนั้นพิเศษ เว้นเสียแต่ว่ามีส่วนได้ส่วนเสียกับความถูกผิด โดยทั่วไปแล้วผู้แข็งแกร่งจ้าวมหาเทพก็มักจะไว้หน้าเขาอยู่บ้าง 

จีเสวียนคงเสียงหึอย่างเยือกเย็น “ข้าว่านะเฒ่าประหลาดเทียนหยุน หากมีคนจับกุมตัวพ่อแม่ญาติพี่น้องของเจ้าไป แล้วนำคนเหล่านั้นมาข่มขู่เจ้า เจ้าคิดว่าคนดังกล่าวสมควรตายหรือไม่?”

“ผู้ใดบังอาจเหิมเกริมทำเลวเช่นนี้?”

สีหน้าของเฒ่าประหลาดเทียนหยุนหม่นหมองลงไป เขาจักยังไม่เข้าใจในความหมายของจีเสวียนคงได้อย่างไร? เห็นได้ชัดเจนเลยว่ามีคนในสำนักเซียนเทียนหยุนที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย จับกุมตัวพ่อแม่ญาติพี่น้องของศิษย์จีเสวียนคงนี่ไป อีกทั้งยังข่มขู่เขาด้วย

แต่ทว่าตาแก่จีเสวียนคงนี่รับศิษย์ตั้งแต่เมื่อใด?

ถึงแม้จะมีคำถามในใจ แต่สายตาของเฒ่าประหลาดเทียนหยุนกลับจ้องมองไปทางเจ้าสำนักเซียนพร้อมกับนัยยะสอบถามโดยตรง 

จิตใจเจ้าสำนักเซียนสะดุ้ง ก่อนจะรีบเดินขึ้นไป “เรื่องดังกล่าวศิษย์ไม่ทราบนะขอรับ โปรดอาจารย์ลงโทษด้วยขอรับ”

“เจ้าต้องไม่ทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว หากเจ้าทราบเรื่องนี้ละก็ แม้จะมอบความกล้าให้เจ้าอีกร้อยเท่า เจ้าก็ไม่กล้าจับกุมตัวพ่อแม่และญาติพี่น้องของศิษย์ข้าไปหรอก”

สีหน้าของเฒ่าประหลาดเทียนหยุนหม่นหมองลง หากจ้าวมหาเทพในสำนักเซียนเป็นผู้รุกรานจีเสวียนคง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องคุ้มกันชีวิตของคนดังกล่าวไว้ให้ได้ อย่างไรเสียการบ่มเพาะผู้แข็งแกร่งจ้าวมหาเทพนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ในบรรดาศิษย์อัจฉริยะนับร้อยนับพัน สุดท้ายใช่ว่าจะบังเกิดจ้าวมหาเทพคนหนึ่งได้เสมอไป

แต่ถ้าเกิดเป็นศิษย์ที่มีผลการฝึกตนเพียงมกุฎเทพคนหนึ่งละก็ มันไม่ค่อยมีค่าอะไรในสายตาเฒ่าประหลาดเทียนหยุนเลย

มิหนำซ้ำหลิวเซี่ยหานเพิ่งบรรลุถึงแดนมกุฎเทพได้ไม่นาน อยู่เพียงแดนมกุฎเทพขั้น 1 เท่านั้น

ยิ่งกว่านั้นคือเจ้าสำนักเซียนยังไม่ทันได้บอกตัวตนของนางออกมาเลย อาจารย์เทียนหยุนก็ยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว แล้วกดลงกลางหัวกะโหลกของหลิวเซี่ยหานแล้ว

“อาจารย์……”เจ้าสำนักเซียนอ้าปากค้าง แต่เมื่อเห็นกิริยาท่าทางของอาจารย์ตน เขาก็ทราบแล้วว่าไม่ว่าจะพูดอะไรมันก็สายไปแล้ว 

ค้นวิญญาณ!