มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1855

ทว่าในตอนนั้นหลัวซิวกลับปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล เพราะเขาไม่อยากจะไปในเส้นทางที่คนอื่นเคยเดินมาก่อน ทางที่เขาอยากจะเดิน เป็นเส้นทางที่ไม่เคยมีใครเดินมาก่อนเลย

“ความจริงแล้วข้าไม่ได้มีความทะเยอทะยานเช่นนั้น”

หลัวซิวยิ้มอย่างขมขื่น ความจริงแล้วตัวเขาเองไม่ได้คิดที่จะเดินในเส้นทางฝึกตนรอบด้าน เพราะในเส้นทางนี้นั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะฝึกตนจนถึงระดับขีดสุด

เป็นหลักการเดียวกันกับที่คนคนหนึ่งอยากได้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่สุดท้ายแล้วกลับไม่ได้อะไรสักอย่างเลย

และวิถีแห่งยุทธ์ที่หลัวซิวอยากจะเดินอย่างแท้จริงนั้น คือเต๋าที่ครอบคลุมทุกด้าน รองรับแม่น้ำทุกสาย!

นั่นก็หมายความว่า เขาต้องการสร้างวิถีแห่งยุทธ์สายหนึ่งออกมา วิถีแห่งยุทธ์สายนี้รวบรวมไปด้วยแก่นสารนานาชนิดของวิถียุทธ์

ไม่ใช่ฝึกตนรอบด้าน แต่เป็นการซึมซับแก่นสารของเต๋าแขนงต่าง ๆ

ดังนั้นสำหรับหลัวซิวแล้ว เขาฝึกฝนศึกษาเต๋าแขนงต่าง ๆ ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นฝึกตนรอบด้าน แต่ได้ใช้การฝึกตนของตนเอง เพื่อซึมซับตระหนักรู้แก่นสารที่อยู่ด้านใน และทำความเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง แล้วสร้างวิถีแห่งยุทธ์ของตนเองขึ้นมา

วิถีแห่งยุทธ์ที่เขาต้องการสร้างนั้น เป็นเต๋าที่อยู่เหนือวัฏจักร!

“แบบนี้เจ้าเรียกว่าไม่มีความทะเยอทะยานหรือ?”

น้ำเสียงของตัวมรณาผสมไปด้วยความพูดไม่ออกและเยาะเย้ย จ้าววัฏจักรยุคแรกอยู่ในยุคสมัยโบราณเมื่อแสนนานมาแล้ว เป็นถึงมหาศักดิ์ที่ควบคุมความเป็นระเบียบเรียบร้อยของกฎจักรวาลฟ้าดิน วิถีแห่งวัฏจักรที่เขาสร้างขึ้นมา เรียกได้ว่าเป็นจุดสูงสุดของวิถีแห่งยุทธ์

ส่วนหลัวซิวกลับคิดที่จะสร้างวิถีแห่งยุทธ์ที่อยู่เหนือวัฏจักรขึ้นมา นี่มันเป็นไปได้หรือ?

ถึงกระทั่งที่ว่าในสายตาของตัวมรณา หลัวซิวผู้นี้บ้าระห่ำ มั่นใจในตนเองจนเกินไป เขาสามารถมีฝีมือในระดับของจ้าววัฏจักรยุคที่สองถึงยุคที่เก้าได้ก็นับว่าร้ายกาจมากแล้ว ยังคิดจะอยู่เหนือจ้าววัฏจักรยุคแรก?

คิดเพ้อเจ้อ!