มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1880

นั่นเป็นความหวาดกลัวที่มาจากภูตอัคคีกลืนกิน สมัยที่ผลการฝึกตนของเขายังค่อนข้างต่ำ เขาก็กลั่นแปรภูตอัคคีกลืนกินสำเร็จแล้ว ต่อมาก็ฝึกพลังอมตะของภูตอัคคีร้อยแปรอีก ทำให้ค่อย ๆ บ่มเพาะภูตอัคคีกลืนกินจนกลายเป็นอัคคีระดับอัคคีเทพ

อย่างไรก็ตามสุดท้ายมันกลับเป็นเพียงจุดยืนของภูตอัคคีดวงหนึ่ง ความสามารถในการเจริญเติบโตมีจำกัด ต่อมาผลการฝึกตนศักยภาพของหลัวซิวยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ภูตอัคคีดวงนี้จึงถูกเขาเก็บเข้าไปในโลกาจุดลมปราณ และเขาก็ไม่เคยใช้มันอีกเลย

จากผลการฝึกตน ณ ปัจจุบันของเขา พลานุภาพของเพลิงทมิฬมรณาอันเรียบง่ายที่ผนึกรวมขึ้นมาจากกฎความตายก็ทรงพลังกว่าภูตอัคคีกลืนกินมาก ๆ แล้ว 

ภายในจุดลมปราณแรกบนฝ่ามือข้างซ้าย เด็กทารกที่อยู่ในเสื้อเอี๊ยมคนหนึ่งร้องอุแว้ ๆ แล้วมีเพลิงอัคคีลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบ ๆ มันกำลังถ่ายทอดความปรารถนาอย่างหนึ่งสู่เจ้านายของมัน ความปรารถนาในการดูดกลืน!

ราวกับว่าตัวมันเองก็ทราบเช่นกันว่าตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ตัวเองไม่สามารถช่วยเจ้านายต่อสู้และฝึกตนได้อีกแล้ว มันกระหายที่จะวิวัฒนาการ สามารถเจริญเติบโต สามารถกลายเป็นสหายร่วมรบของเจ้านายได้

สัมผัสได้ถึงอารมณ์อันปรารถนาและกระตือรือร้นที่ถ่ายทอดเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ หลัวซิวจึงรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้

สาเหตุที่ภูตอัคคีถูกเรียกว่าภูตอัคคีนั้น ก็เป็นเพราะเพลิงอัคคีเช่นนี้กำเนิดธาตุทิพย์แล้ว 

ถึงแม้ธาตุทิพย์ของภูตอัคคีกลืนกินจะไม่สามารถเทียบเคียงกับน้ำทิพย์ทมิฬจิ่วหยินของช่าจื่อเยียนได้ แต่อย่างไรซะมันก็อยู่กับหลัวซิวมาเป็นเวลานานมาก ๆ แล้ว ซึ่งสามารถเชื่อมสัมพันธ์กับจิตใจเขาได้ 

แต่ทว่าภูตอัคคีดวงหนึ่งกลับอยากดูดกลืนอัคคีเทพดวงหนึ่ง ซึ่งระยะความต่างภายในนี้มันไม่สามารถใช้หลักการมาประมาณค่าได้

ทันทีที่ทั้งสองสิ่งพบกัน หลัวซิวแทบจะไม่ต้องสงสัยเลยว่าภูตอัคคีกลืนกินจะหายวับไปในอัคคีเทพโลหิตฉกรรจ์ภายในเสี้ยววินาที ในทางตรงกันข้ามมันกลับจะกลายเป็นปุ๋ยของอัคคีเทพโลหิตฉกรรจ์อีกด้วย