มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1900

เห็นเพียงพวกเขาพากันหยิบวัตถุดิบต่าง ๆ ออกมาเป็นจำนวนมาก แล้วจัดวางค่ายกลที่เค้าโครงกว้างใหญ่ค่ายกลหนึ่ง

สิบกว่าท่านที่อยู่ในที่เกิดเหตุก็คือผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพในมหาโลกายอดอัมพร โควต้าของแดนเทวนิรันกาลมีเพียงสิบที่เท่านั้น เหล่าจักรพรรดิเทพและกองกำลังที่ไม่ได้รับโควต้า จะได้รับการชดเชยจากกองกำลังและจักรพรรดิเทพของผู้ที่ได้รับโควต้าสิบที่นั้น

และเงื่อนไขข้อแรกของการชดเชยก็คือเรื่องการเปิดเส้นทางของแดนเทวนิรันกาล ซึ่งจำเป็นต้องให้จักรพรรดิเทพทั้งหมดออกแรงพร้อมกัน

หลัวซิวเมข็งมองไป เขาดูไม่ออกว่าค่ายกลที่จักรพรรดิเทพเหล่านั้นจัดวางนั้นเป็นค่ายกลระดับใด ทว่าสิ่งที่สามารถจินตนาการได้คือการที่สามารถทำให้จักรพรรดิเทพสิบกว่าคนร่วมมือกันจัดวางได้นั้น อย่างน้อยระดับของค่ายกลดังกล่าวก็เป็นระดับมหาจักรพรรดิ

ในขณะเดียวกันเขาก็สังเกตเห็นเช่นกันว่าวัตถุดิบต่าง ๆ ที่เหล่าจักรพรรดิเทพเอาออกมานั้นก็เป็นสมบัติที่ล้ำค่า ซึ่งภายในมีเหล็กเศษณ์ทองเซียนที่สามารถใช้มากลั่นของขลังและอาวุธสงครามระดับมหาจักรพรรดิได้ด้วย

“โครม!”

หลังจากที่จัดวางค่ายกลเสร็จเรียบร้อยแล้ว จักรพรรดิเทพทั้งสิบกว่าท่านก็กรอกพลังเวทย์ผลการฝึกตนลงไปในค่ายกลพร้อมกัน ลำแสงรัศมีเทวที่กว้างใหญ่ถึงขีดสุดหนึ่งแสงเหมือนดาวหางที่เคลื่อนผ่านห้วงดาราอันไร้ขอบเขต ทะลวงไปทางตำแหน่งของแดนเทวนิรันกาลพร้อมกับหางเปลวไฟยาว 

“ย่ำลงสะพานพระแสง พลังแห่งค่ายกลจักพาพวกเจ้าทะลวงการผนึกของแดนเทวนิรันกาล”เจ้าหอยอดอัมพรพูดอย่างกะทะหัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยุนเทียนหยูก็เป็นคนแรกที่ลอยตัวขึ้น เงาร่างร่วงลงบนลำแสงที่ถูกกระตุ้นมาจากค่ายกล จากนั้นเงาร่างของเขาก็หายวับไปภายในพริบตา ภายใต้การฉุดดึงจากแสงเปลวไฟนั่น เขาก็หายไปจากขอบฟ้าอันไกลโพ้น

ถัดจากนั้นคนอื่นที่เหลือก็ต่างพากันขึ้นไปเช่นกัน รวมไปถึงหลัวซิวก็เหยียบย่ำลงบนสะพานพระแสงเช่นกัน รู้สึกแค่เพียงห้วงเวลาบริเวณรอบ ๆ ปรวนแปรอย่างรวดเร็ว เร็วมากจนถึงขั้นที่ไม่อาจจินตนาการได้ 

ตู้ม!