มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1920

“อ๊ากก!”

ศิษย์สนิทคนดังกล่าวของหอยอดอัมพรกรีดร้องอย่างน่าเวทนา เขาเบิกตาจนดวงตากลมโต ผวาจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง

ฟึ่บ!

หลัวซิวสะบัดหอกมังกรแดงเลือดมืดในมือทีหนึ่ง แรงฮึดที่เกะกะระรานปะทุ ร่างกายของศิษย์สนิทคนดังกล่าวของหอยอดอัมพรก็กลายเป็นหมอกเลือดปกคลุมท้องฟ้าภายในชั่วพริบตาเดียว ตายโดยสิ้นซาก 

“ไอ้สารเลว ไปตายซะ!”

หยุนเทียนหยูตวาดเสียงดัง แสงเขียวที่อยู่ด้านหลังเขาทะลักมารวมตัวกัน กลายเป็นไม้โบราณยอดอัมพรต้นหนึ่ง ใบไม้ทุกใบใสพร่างพราว ใบไม้พัดโบกเหมือนดั่งกระบี่ที่เฉียบคม ทะลวงอนัตตา ครอบผืนฟ้าและปฐพี

สีหน้าของหลัวซิวไร้อารมณ์ กวัดแกว่งหอกมังกรแดงมืด เปลวไฟที่ลุกโชนเต็มท้องฟ้าซัดสาดคำราม แผดเผาพลังโจมตีทั้งปวงจนว่างเปล่า

อัคคีเทพซิวหลัวของเขาคือเปลวไฟขั้นดำชั้นสูง ซึ่งมีกฎเพลิงอัคคีขั้น 7 แฝงซ่อนอยู่ และมีเพียงผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพช่วงปลายเท่านั้นถึงจะสามารถยึดกุมพลังแห่งกฎระดับนี้ได้

อีกฝั่งหนึ่ง ในขณะที่ตวนมู่ชางกำลังจะลงมืออยู่นั้น จีเสี่ยวจื่อก็พุ่งตรงเข้ามาแล้ว อาศัยผลการฝึกตนมกุฎเทพที่เพิ่งบรรลุในเมื่อครู่นี้ ตวนมู่ชางที่อยู่ในเงื้อมมือนางไม่ได้เปรียบใด ๆ เลยด้วยซ้ำ

หลัวซิวโคจรกฎปริภูมิ ทุกครั้งที่เงาร่างเขาหายวับไป ก็จะไปปรากฏตรงหน้าลูกศิษย์คนหนึ่งของหอยอดอัมพรเสมอ จากนั้นเขาแค่แทงหอกออกไปทีเดียว ก็จะไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานมันไว้ได้

ศิษย์สนิทในหอยอดอัมพรเหล่านี้ ชะตาชีวิตของทุกคนล้วนไม่ธรรมดา เป็นอัจฉริยะที่สติปัญญาล้ำเลิศ ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับหลัวซิวแล้ว คนเหล่านี้ก็น้อยนิดจนไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึงเลยด้วยซ้ำ 

“หมื่นจักรวาลไร้รูป!”

หลัวซิวโคจรพลังอมตะ ด้านหลังเขาก็มีไม้เซียนยอดอัมพรปรากฏหนึ่งต้นเช่นกัน 

“เจ้า……เจ้าใช้พลังจักรพรรดิในหอยอดอัมพรของเราได้อย่างไร?”