มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1938

โครมม!

เรือรบทองคำเคลื่อนพล พระโอรสจ้านเทียนก็ปลดปล่อยพลังออร่าทั้งหมดออกมาเช่นกัน กลายเป็นแสงกลสีทอง อัจฉริยะผู้มีความฉลาดเป็นเลิศทุกคนที่มั่นใจในศักยภาพของตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม ล้วนปลดปล่อยอุบายต่าง ๆ ของตัวเองออกมาพลางพุ่งลงไปยังส่วนลึกของเหว

ณ กองหินทิ้งแห่งหนึ่ง มีกระบี่ยาวสีดำล้วนเล่มหนึ่งปักอยู่บนพื้นที่แข็งทื่อ มีภูตผีลอยวนบริเวณรอบ ๆ ของกระบี่ยาวอย่างหนาแน่น ญาณอาฆาตคำราม ความเคียดแค้นทะยานขึ้นฟ้า

“นะนี่……”

แม้แต่อัจฉริยะผู้มีความฉลาดเป็นเลิศอย่างมู่ช่าวหวงและพระโอรสจ้านเทียน เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว จู่ ๆ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างควบคุมไม่ได้ เนื่องจากจำนวนภูตผีญาณอาฆาตที่ลอยวนเป็นเกลียวอยู่บริเวณรอบ ๆ กระบี่ยาวเล่มนั้นมีมากกว่าหลักล้านตัวแน่นอน เหมือนดั่งทะเลวิญญาณผูกอาฆาตแห่งหนึ่ง!

“หวู๊!”

วิญญาณผูกอาฆาตนับล้านตัวร้องเสียงแหลมพร้อมกัน ปริภูมิถูกสั่นสะเทือนจนแตกสลายเป็นฝุ่นผง ม่านแสงคุ้มกันการโจมตีวิญญาณบนตัวมู่ช่าวหวงที่ยืนอยู่บนชั้นดาดฟ้าเรือรบก็พังทลายลงไปภายในพริบตาเช่นกัน ร้องเฮือกทีหนึ่งแล้วกระอักเลือดเฮือกหนึ่ง

อีกฝั่งหนึ่ง คนอื่น ๆ ที่ครอบคลุมพระโอรสจ้านเทียนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่ ล้วนสัมผัสได้ว่าวิญญาณหยั่งรู้ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง จนมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก ใบหน้าขาวซีด 

“นี่มันกระบี่เทวอะไรกัน นี่มันกระบี่ผงาดเล่มหนึ่งชัด ๆ!”

“คาดว่าเจ้าของโครงกระดูกที่กองเกลื่อนอยู่บนดวงดาวดวงนี้ น่าจะเป็นอสูรจิตที่ตายอย่างน่าอนาถอยู่บนกระบี่ผงาดเล่มนี้เมื่อหลายปีก่อน!”

“ดวงดาวดวงหนึ่งนั้นกว้างใหญ่มากเพียงใด? ต้องสังหารอสูรจิตไปมากเท่าใดถึงจะมีโครงกระดูกกองอยู่ทุกจุด? คงมีมากกว่าสิบล้านถึงหลายร้อยล้านเลยกระมัง?”

จิตใจของทุกคนล้สนหวาดหวั่นพรั่นพรึง กระบี่เทวตรีภพในตำนานอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว ทว่ากลับไม่มีผู้ใดกล้าขึ้นไปจับ

วิญญาณญาณอาฆาตที่มากมายเช่นนี้ ครั้นเมื่อยังมีชีวิตอยู่พวกเขาล้วนเป็นอสูรจิตที่ตายอย่างน่าอนาถอยู่ภายใต้กระบี่ผงาดเล่มนี้ ทันทีที่มีคนหยิบกระบี่ไป ก็จะถูกวิญญาณเหล่านี้แว้งกัดและโจมตีแน่นอน