เมื่อพูดถึงพ่อของเขา สีหน้าของซิงเฉินเต็มไปด้วยความเศร้า เขาถอนหายใจ “ข้าคิดว่าท่านชายเข้าใจข้าผิดเพราะได้รู้มาจากพ่อของข้าว่าตอนนั้นข้าวางยาพิษเขาใช่ไหม?”
หลัวซิวพยักหน้า “พ่อของเจ้ามีผลการฝึกตนราชาเทพครึ่งก้าว แม้ว่าเขาจะถูกซือถูเจิ้งเจี้ยนไล่ตามจากโลกาชั้นฟ้า เขาก็ยังไม่กลัว แม้ว่าเขาจะต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับซือถูเจิ้งเจี้ยนในระดับราชาเทพ ตามหลักแล้วจะไม่เสียชีวิตอย่างง่ายดาย”
“ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะยาพิษในตอนนั้น ท่านพ่อของข้าคงไม่เสียชีวิต...”ซิงเฉินรู้สึกผิดและความเกลียดชังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“เมื่อพ่อของข้ากลับมาจากโลกามนุษย์ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้เกิดจากซือถูเจิ้งเจี้ยน แต่เกิดจากแดนปริศนาที่มีชิ้นส่วนใจแห่งศุภรอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะได้รับบาดเจ็บ ด้วยกำลังการต่อสู้ของพ่อข้าที่เทียบได้กับราชาเทพในตอนนั้น ซือถูเจิ้งเจี้ยนจะสู้ได้อย่างไร?”
ซิงเฉินกำหมัดแน่นและพูดทีละคำ “ในตอนนั้น ตระกูลจ้าวได้ส่งยาเซียนรักษามาให้ ข้าไม่ได้คิดมากนักก็เอาไปให้พ่อของข้าทาน แต่ข้าคาดไม่ถึงว่าพ่อจะถูกวางยาเพราะเรื่องนี้”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เล็บของซิงเฉินได้ฝังอยู่ในฝ่ามือของเขามีเลือดไหลซึมออกมา
“ตระกูลจ้าว? ตระกูลจ้าวในโลกะอัมพรเทว? ทำไมพวกเขาถึงส่งยาพิษมา?” หลัวซิวขมวดคิ้ว หากนักกลั่นยาคนหนึ่งจงใจซ่อน ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะหลอกคนที่ไม่รู้วิธีการกลั้นยาให้ทานลงไป
นักกลั่นยาสามารถกลั่นยาเซียนเพื่อช่วยผู้คนและสามารถกลั่นยาพิษเพื่อฆ่าคนได้เช่นกัน ตัวอย่างเช่นมหาปรมาจารย์ยาเซียน จีเสวียนคง เขากลั่นยาพิษระดับมหาจักรพรรดิ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพก็สามารถฆ่าได้ด้วยยาพิษ!
“ในตอนนั้น พ่อของข้าถูกวางยาพิษกะทันหัน จากนั้นคนที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนก็ส่งคนมา จนกระทั่งภายหลังข้าถึงรู้ว่าเมื่อพ่อของข้าได้รับชิ้นส่วนของโลกาศุภร ในโลกาชั้นฟ้า ศิษย์คนหนึ่งของตระกูลจ้าวที่ไปตามหาโอกาสที่โลกาชั้นฟ้าก็เห็นเช่นกัน คนคนนี้ไม่ได้บอกผู้บริหารระดับสูงของตระกูลจ้าว แต่เขาต้องการยึดสมบัติเอง แต่เขากังวลว่าเขาคนเดียวจะไม่ใช่คู่ต่อสู้กับพ่อข้าได้...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...
เรื่องเก่าอัพเดตบ้าง ไม่ใช่ลงแต่เรื่องใหม่...
เมื่อไรจะลงซักที...
เค้ายังแปลอยู่ไหมครับ...
ไม่ลงให้อ่านซักที...
รออานยุ...
รอต่อไปครับ...