มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 211

คนที่ปรากฏตัวขึ้นมา แน่นอนว่าคือหลัวซิว

เขาต้องรู้ตำแหน่งของซากโบราณ นายท่านตระกูลจูตายไม่ได้ ดังนั้นจึงเลือกที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเขา

“กระบี่เพลิง！”

กระบี่ยุทธ์ชักออกมาจากดาบ ห้วงยุทธ์กระบี่สังหารแผ่ซ่าน เพลิงมรณะควบแน่นกลายเป็นกระบี่ เปลวไฟดำทะยานขึน้มา

สีหน้าผู้อาวุโสสำนักเฉินเฟิงทั้งสองคนเปลี่ยนไปอย่างมาก สัญชาตญาณจากจิตวิญญาณของพวกเขาบอกว่า คนตรงหน้าแข็งแกร่งจนสามารถคร่าชีวิตพวกเขา

"ชิ้งชั้ง！”

ดาบของผู้อาวุโสหนึ่งในสำนักเฉินเฟิงถูกหัก กระบี่เปลวไฟดำกลืนกินเขา แม้กระทั่งเสียงร้องโอดครวญก็ยังไม่ทันได้ร้องตะโกนออกมา ก็ถูกแผดเผาจนกลายเป็นผุยผง ตายจนไม่รู้จะตายอย่างไรแล้ว

ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งของสำนักเฉินเฟิงสีหน้าตกใจและสิ้นหวัง ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผู้อาวุโสในสำนักก็ถูกสังหารไปแล้ว

"คนๆนี้คือใครกันแน่ หรือว่าคือคนของตระกูลจูเหมือนกัน?"

ผู้อาวุโสสำนักเฉินเฟิงไม่เข้าใจ แต่เขารู้ดี ตนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนๆนี้

"โฮ่ก！”

ทันใดนั้นเอง เสียงร้องคำรามของมังกรดังขึ้น มังกรดำยาวหลายสิบฟุตพุ่งตัวขึ้นไปบนอากาศ รอบตัวเต็มไปด้วยเปลวไฟดำแผดเผา ลมปราณน่ากลัวอย่างมาก

ดาบเล่มหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า ผู้อาวุโสคนที่สองของสำนักเฉินเฟิงไม่สามารถหนีไปได้ ก็ถูกมังกรที่เกิดจากการควบแน่นของเปลวไฟดำกลืนกิน

โดยทั่วไปแดนเดียวกัน ถึงแม้จะเป็นแดนฝึกจิตขั้น7ก็อยากที่จะสังหารฝึกจิตขั้น4

แต่ที่หลัวซิวสามารถทำได้แบบนี้ เป็นเพราะ《วิชาพลังมังกรแท้》ที่เขาฝึกตนนั้นเป็นวรยุทธ์ระดับ8 พลังการโจมตีของเพลิงมรณะแข็งแกร่งมาก ร่วมกับพลังแปรเสวียนเทียนหกเท่า บวกกับแรงสนับสนุนของห้วงยุทธ์กระบี่สังหาร

แน่นอน สิ่งนี้ก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งตามผลการฝึกตนของหลัวซิว เกี่ยวข้องกับการบรรลุแดนฝึกจิตขั้น2 รวมถึงความหวาดกลัวของผู้อาวุโสสำนักเฉินเฟิงที่เกิดขึ้นก่อนจะต่อสู้ อย่างมากก็ใช้พลังได้แค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น

เวลานี้ ทุกคนต่างมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ผู้อาวุโสฝึกจิตทั้งสองของสำนักเฉินเฟิงที่สามารถทำลายตระกูลจูได้ ตายไปแบบนี้แล้วเหรอ?

ชายชุดคลุมดำนั่นคือใคร พลังของเขาถึงได้น่าหวาดกลัวเช่นนี้?

จูโหวนายท่านตระกูลจู ใบหน้าแก่ชราของเขาก็เปี่ยมไปด้วยความตกใจ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะไม่รู้ว่าการปรากฎตัวของชายชุดคลุมดำ เป็นศัตรูหรือเป็นมิตรกันแน่

สีหน้าของหลัวซิวไร้อารมณื ยกมือขึ้นแล้วฟันกระบี่ลงไป กระบี่ฟันลงไป ศิษย์สำนักเฉินเฟิงหลายสิบคนถูกฆ่าจนไม่เหลือซาก

"ผู้อาวุโสตายแล้ว ทุกคนหนีเร็วเข้า！”

เมื่อเห็นภาพนี้ ศิษย์ทุกคนในสำนักเฉินเฟิงคับแค้นใจที่พ่อแม่เกิดตนมาแค่สองคน หนีจากที่นี่อย่างสุดชีวิต

หลัวซิวไม่ได้ฆ่าคนเหล่านี้ ไม่ใช่เพราะเขาจิตใจดีหรือใจอ่อน แค่เป็นเพราะไม่อยากเสียเวลา

เขาคว้าตัวนายท่านตระกูลจูที่สีหน้าอิดโรยขึ้นมา ขณะร่างของเขากะพริบ ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือศีรษะของจูเสวียนกวง ปราณกระบี่เปลวไฟดำนับสิบพุ่งตัวออกไป ศิษย์สำนักเฉินเฟิงที่อยู่รอบตัวจูเสวียนกวงถูกฆ่าทั้งหมด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาพาจูเสวียนกวงและจูโหวปู่หลานสองคน เข้าไปในป่าที่ไกลห่างออกไปนับสิบเมตร

"ท่านปู่……”

จูเสวียนกวงคุกเข่าอยู่บนพื้น น้ำตานองหน้า เกิดหายนะขึ้นกับตระกูลจู คนในตระกูลตายกันหมด ถึงแม้ว่าเขาจะถูกคนในตระกูลดูถูกและหยามเกียรติ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นสายเลือดที่แท้จริงของตระกูล

จูโหวไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ถอนหายใจ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หลัวซิว เขาเพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าของคนที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้ คิดไม่ถึงว่าจะยังอายุน้อยแค่นี้ ดูเหมือนว่าเขาจะอายุไล่เลี่ยกับจูเสวียนกวงเท่านั้น