มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 22

"ตึ้ง！”

อสูรเสือสะบัดหาง หางที่แข็งเหมือนเล็กกวัดแกว่งบนอากาศจนทำให้เกิดเสียงฟึ่บๆๆดังขึ้น

ชายร่างยักษ์ที่ถือขวานคู่ผู้เป็นหัวหน้า ปลิวไปไกลดังตึ้ง ด้านหลังชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ มุมปากมีเลือดไหลออกมา

"พี่ใหญ่！” เห็นชายร่างยักษ์คนแข็งแกร่งที่สุดถูกโจมตีจนปลิวไปไกล คนอื่นๆที่เหลืออีกสี่คนต่างร้องตะโกนด้วยความตกใจ

"ทุกคน ระวังหางของสัตว์เดรัจฉานตัวนั้นให้ดี！” ชายร่างยักษ์ร้องตะโกน จากนั้นพุ่งตัวไปฆ่าอสูรเสือหางเหล็กอีกครั้ง

ความสามารถของชายร่างยักษ์คนนี้คือการกลั่นร่างขั้น8 ยกขวานคู่ขึ้นมา แล้วสู้กับอสูรเสือหางเหล็ก

"ฟิ้ว！ฟิ้ว！ฟิ้ว！......"

ลูกดอกธนูสีดำพุ่งตัวออกไปดอกแล้วดอกเล่า พุ่งไปยังคอของอสูรเสือหางเหล็ก

ทว่าอสูรเสือหางเหล็กรวดเร็วมาก นอกจากลูกดอกธนูดอกแรกที่ยิงลอบยิงโดนแล้วนั้น ลูกดอกธนูที่เหลือไม่ก็ยิงไม่โดน ไม่ก็ยิงโดนอสูรเสือแล้ว แต่ก็ไม่อาจทะลุเข้าไปในตัวของอสูรเสือได้

"ผวัะ！”

อสูรเสือตะครุบเข้าไปหาด้วยความโมโห นักยุทธ์คนหนึ่งล้มลงบนพื้น ใช้กรงเล็บ ฉีกร่างของคนคนนั้น ตายคาที่ทันที

สำหรับการโจมตีของคนอื่นๆ โดนหางเหล็กที่มันกวัดแกว่งไปมา กันเอาไว้ทั้งหมด

"อาเฟย！”

พวกชายร่างยักษ์เบิกตากว้างด้วยความเกรี้ยวโกรธ

"พี่ใหญ่ ระวัง！”

เสียงหนึ่งดังขึ้นกะทันหันจากในป่าที่อยู่ไม่ไกล เห็นชัดว่าเป็นเสียงร้องเตือนของมือธนูที่ซ่อนตัวเอาไว้

เห็นเพียงหลังจากอสูรเสือหางเหล็กตะครุบฆ่าไปหนึ่ง ก็กระโจนเข้าหาชายร่างยักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดกะทัหัน

"อ๊าก......"

อสูรเสือหางเหล็กเหี้ยมโหดอย่างมาก กรงเล็บสามารถฉีกต้นไม้ใหญ่ได้อย่างง่ายได้ ถึงแม้ชายร่างยักษ์คนนั้นจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์การกลั่นร่างขึ้น8 แต่อยู่ตรงหน้าอสูรกายกลับไม่มีความอันตรายแต่อย่างใด

การจู่โจมของคนอื่นๆ ส่งผลต่ออสูรเสือหางเหล็กเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อาวุธธรรมดาฟันลงไปบนตัวมัน ส่งเสียงติ๊งติ๊งตึ้งตึ้ง ไม่สามารถทำลายเขาได้มากพอ

นอกจากลอบยิงโดนบริเวณคอที่อ่อนแอของอสูรเสือในตอนแรกแล้ว มือธนูที่ซ่อนตัวเอาไว้ ก็ไม่ได้สร้างความดีความชอบอะไรอีกเลย

"ทุกคนหนีแล้ว สัตว์เดรัจฉานตัวนี้เก่งกาจเกินไปแล้ว！” ชายร่างยักษ์ร้องตะโกนด้วยความโมโห เคลื่อนปราณในรอบตัวไปยังขึ้นสูงสุด "ฉันระวังหลังให้เอง！”

“ขวานเปิดเขา！”

ชายร่างยักษ์ร้องตะโกนเสียงดังด้วยความโมโห ขวานคู่ปรากฏแสงเยือกเย็น พร้อมกับเสียงทำลายลมที่แสบแก้วหู ฟันไปยังหน้าผากของอสูรเสือหางเหล็กอย่างแรง

ขวานนี้ทรงพลังอย่างมาก ทั้งยังบรรลุถึงวิชายุทธ์ระดับสาม

"ตึ้ง！”

อสูนเสือหางเหล็กที่แข็งแกร่งเหมือนโดนฟ้าผ่า ตัวของมันกระโจนออกไป หน้าผากมีเลือดรินไหล

แต่ว่าชายร่างยักษ์เองก็ไม่ได้สบายเท่าไหร่ ถูกหางเสือสะบัดโดน กระดูกบริเวณเอวหัก แผลเปิดจนเห็นเนื้อ ผิวหนังเต็มไปด้วยเลือด

"พี่ใหญ่！” คนอื่นๆ ร้องด้วยความตกตะลึง

"ไม่ต้องสนใจฉัน รีบไปเร็วเข้า！” ชายร่างยักษ์กัดฟันแล้วเหยียดตัวลุกขึ้น ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องพวกพ้องคนอื่นๆของตนให้หนีรอด

ฟิ้ว！ฟิ้ว！ฟิ้ว！……

มือธนูยังคงรับผิดชอบโจมตีอสูรเสือหางเหล็กจากที่ไกลๆ เมื่อเป็นแบบนี้ ทำให้ชายร่างยักษ์ที่คอยระวังหลังโล่งอกเล็กน้อย

"ตึ้ง！”

ชายร่างยักษ์และอสูรเสือหางเหล็กเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ชายร่างยักษ์ปลิวไปไกลเพราะพลังที่รุนแรง กระอักเลือดออกมา

อสูรเสือหางเหล็กเพิกเฉยลูกดอกธนูที่ยิงมาหาตน ดวงตาแดงก่ำเปี่ยมไปด้วยความเหี้ยมโหด กระโจนเข้าหาชายร่างยักษ์ที่กำลังบาดเจ็บสาหัส

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่คนที่ชื่ออาเฟยถูกอสูรเสือหางเหล็กฆ่าตาย ใช้เวลาสั้นๆเพียงสูดลมหายใจเข้าออกสิบกว่าครั้งเท่านั้น

แม้ว่าตั้งแต่หลัวซิวมาฝึกการล่าสัตว์ในเขาสุ่ยวู่จะเห็นเลือดนองไม่น้อย แต่เห็นคนถูกฆ่าตาย กลับเป็นครั้งแรก

"สัตว์เดรัจฉานสมควรตาย！”