มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 229

เสียงตวาดดังสนั่น คนที่ปิดบังใบหน้าชักดาบออกมา ปราณดาบอันเย็นยะเยือกสว่างวาบ ในขณะเดียวกันก็ฟาดลงไป

“ค่ายกลประสานโจมตีงั้นเหรอ”

หลัวซิวหรี่ตาลง แปลกจัง จอมยุทธ์พวกนี้ ส่วนใหญ่อยู่ในแดนพรสวรรค์ กล้ามาฆ่าตัวเอง

ค่ายกลประสานโจมตี อยู่ในค่ายกลพิเศษประเภทหนึ่ง สามารถทำให้นักยุทธ์ระดับที่บรรลุถึงในระดับต่ำ ที่มีจำนวนมากเพียงพอ รวบรวมพละกำลังเข้าไว้ด้วยกัน และสามารถแสดงพลังที่เหนือกว่าระดับที่ตนเองบรรลุถึง

“กระบี่เพลิง!”

กระบี่ยุทธ์ด้านหลังหลัวซิวออกจากฝัก แสงดาบรูปมังกรเปลวไฟดำฟาดลงมา และฟันปราณดาบสิบกว่าปราณจนแตกสลาย

หัวหน้าคนชุดดำที่ปิดบังใบหน้า ลอยพุ่งมาในอากาศ คนนี้มีผลการฝึกตนในแดนฝึกจิตขั้น4 ใช้ค่ายกลประสานโจมตี เอาพละกำลังของจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์สิบกว่าคน เข้ามาในร่างกายตัวเอง ตอนนี้ดูมีพลังอำนาจเป็นอย่างมาก ราวกับมีพละกำลังทัดเทียมกับแดนจิตขั้น8

รู้ว่าหลัวซิวเคยฝ่าฟันหอคอยมังกรบินชั้นที่ 7 มาแล้ว พละกำลังเปรียบได้กับฝึกจิตขั้น7 แต่คนที่ปิดบังใบหน้าพวกนี้ยังกล้ามาฆ่า แถมยังสามารถใช้ค่ายกลประสานโจมตี ที่มีพละกำลังฝึกจิตขั้น8 อีกด้วย

“สลายวิญญาณ!”

เปลวไฟดำอันเย็นชาเคลื่อนไหวในตาของหลัวซิว

ในพลังก่อรวมวิญญาณ บันทึกวิชาลับจู่โจมวิญญาณไว้สามประเภท สลายวิญญาณเป็นวิชาลับประเภทแรก จำเป็นต้องมีตัวสำนึกของฝึกจิตขั้นปลาย ถึงจะสามารถใช้ได้

ห้วงยุทธ์กระบี่สังหารรวบรวมอยู่เหนือตัวสำนึก เหมือนกับกระบี่เล่มหนึ่ง แทงไปยังตัวหยั่งรู้ของคู่ต่อสู้ สลายวิญญาณของอีกฝ่าย

“อ๊าก!”

คนที่ปิดบังใบหน้า ที่จู่โจมเข้ามาด้วยพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ ส่งเสียงร้องโอดครวญ จู่ๆ พละกำลังของจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์สิบกว่าคน ที่รวบรวมเอาไว้ สูญเสียการควบคุม

ไม่ต้องให้หลัวซิวลงมืออีกครั้ง ตัวของหัวหน้าคนที่ปิดบังใบหน้าคนนั้น เกิดเสียงระเบิดขึ้นกลางอากาศ

หวาดกลัวจู่โจมวิญญาณ นี่เป็นจุดอ่อนของค่ายกลประสานโจมตีจำนวนมาก

ร่างกายหายแวบไป หลัวซิวคว้าคนที่ปิดบังใบหน้าคนหนึ่งเอาไว้ แล้วถามด้วยเสียงเย็นชา “ใครเป็นคนส่งพวกแกมา”

จนกระทั่งตอนนี้ คนที่ปิดบังใบหน้าคนอื่นๆ เพิ่งตั้งสติได้ ตกใจกับภาพอันแปลกประหลาดเมื่อครู่เป็นอย่างมาก

ไอ้หนุ่มชุดคลุมยาวดำคนนี้ น่ากลัวเกินไปจริงๆ แค่มองไปเท่านั้น ผู้อาวุโสฝึกจิตร่างกายระเบิด จนตายไปเลยเหรอ

“หนี!”

ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา จอมยุทธ์ที่ปิดบังใบหน้าสิบกว่าคน พากันหนีไปคนละทิศละทาง

“ตายซะให้หมด!”

ตัวสำนึกของหลัวซิวแผ่ซ่านออกมา ตัวสำนึกแต่ละตัว ราวกับกระบี่ที่อาฆาต พวกจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ ที่มีผลการฝึกตนไม่ถึงแดนฝึกจิต ตัวหยั่งรู้ของแต่ละคนแตกสลาย วิญญาณถูกทำลาย

ศพแต่ละศพล้มกองบนพื้น ไม่มีใครหนีไปได้สักคน

เหลือเพียงคนที่ปิดบังใบหน้า ที่โดนหลัวซิวจับเอาไว้ ที่ยังมีชีวิตรอด

“ไอ้หมอนี่เป็นปีศาจเหรอ”

คนที่ปิดบังใบหน้า ที่ยังมีชีวิตรอดอยู่เพียงคนเดียว เหงื่อแตกเพราะความหวาดกลัว เขาคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบกว่าปีเท่านั้น

จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์สิบกว่าคน ผู้อาวุโสฝึกจิตหนึ่งคน พูดว่าฆ่าก็ฆ่า สีหน้าไม่เปลี่ยน ไอ้หมอนี่เป็นเด็กหนุ่มที่ไหนกันล่ะ นี่เป็นมารที่ฆ่าคนอย่างไม่กะพริบตาชัดๆ!

“ให้โอกาสแกหนึ่งครั้ง บอกฉันมาว่าใครส่งแกมา” หลัวซิวจ้องคนที่ปิดบังใบหน้า ที่จับตัวเอาไว้ด้วยแววตาเย็นชา และเอ่ยถามขึ้น

“ถ้าฉันบอกนาย นายจะปล่อยฉันไปหรือเปล่า” คนที่ปิดบังใบหน้าก็มองหลัวซิวอย่างเย็นชา ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

“แกพูดมากเหลือเกิน”