มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2346

“คุณชายไท่ซ่างไม่มีวิธีอะไรเลยหรือ?” ชีชีขมวดคิ้วเรียวงาม มองไปยังหลัวซิวด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความหวัง

“แม่นางชีชีมองข้าน้อยสูงเกินไปแล้ว ข้ามีผลการฝึกตนเพียงแค่ในแดนมกุฎเทพขั้นสองเท่านั้น เพียงแค่อาศัยอานุภาพจากกระบี่เทพถึงสามารถต่อกรกับจักรพรรดิเทพธรรมดาพอได้บ้าง จะเอาอะไรมาต่อสู้กับจักรพรรดิเทพตั้งห้าคน?” หลัวซิวกล่าวพลางยิ้มส่ายศีรษะอย่างขมขื่น

“บ้าชะมัดมาถึงร้องเทพมารไท่ชูแห่งนี้ ข้ายังไม่ทันจะได้ประโยชน์อะไรเลย หากถอยกลับไปเช่นนี้ ข้าทำใจไม่ได้!” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนกล่าวพลางกัดฟันกรอด

ระหว่างที่พูด ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนได้กัดปลายลิ้มจนมีเลือดไหลออกมา สองมือวาดเป็นเงาสร้างตราสัญลักษณ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แสดงวิชาอาถรรพณ์ต้องห้ามแขนงหนึ่งออกมา

พรึบ!

มารดาเตาผืนทองที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเขาส่งเสียงดังกังวานขึ้นมา กระแสพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่อาจจินตนาการ ตอนนี้อยู่ที่ด้านในของเตา ค่อย ๆ ฟื้นคืน

“ลูกหลานรุ่นหลังลิ่งฮู๋จื่อเซวียน ขอใช้พลังและเลือดของข้า อัญเชิญดวงวิญญาณบรรพบุรุษ!”

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนเงยหน้าตะโกนขึ้นมา ผมยาวปลิวไสว ความบ้าระห่ำปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้าง

วินาทีนี้ แสงแห่งมารดาเตาผืนทองกระจายออกไปเป็นวงกว้าง เหมือนดั่งกลายเป็นพระอาทิตย์สีทองดวงหนึ่ง เงาร่างมนุษย์ที่มองเห็นอย่างเลือนรางสายหนึ่ง ปรากฏขึ้นในเตา ราวกับดวงดาวคู่หนึ่งจู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้น พลังไร้ขีดจำกัดได้ถาโถมออกมา

หลัวซิวได้เป็นภาพเช่นนี้ แววตาก็หรี่ลงเล็กน้อย ในยุคที่ไท่ซ่างฉิงดำรงอยู่ ลิ่งฮู๋ได้รับมารดาผืนทองมาหล่อหลอมเป็นเตา เตาใบนี้เป็นของขลังชีวีมรรคผลของเขา ในนั้นมีตราประทับดวงจิตของเขาอยู่

กาลเวลาผ่านมานานแสนนาน แม้ว่าลิ่งอู๋จะได้ก้าวออกมาครึ่งก้าวกลายเป็นจักรพรรดิเทพระดับเก้าในตอนนั้น จนถึงตอนนี้อายุขัยก็น่าจะสูญสิ้นไปหมดแล้ว ต่อให้ใช้วิชาอาถรรพณ์ต่อชีวิต ก็ไม่มีทางที่จะมีชีวิตผ่านยุคแห่งความโกลาหลมาได้

แต่ถึงแม้ว่าลิ่งฮู๋จะดับสูญไปแล้ว แต่ตราประทับดวงจิตในเตายังคงดำรงมาจนถึงปัจจุบัน ใช้เลือดของลูกหลานรุ่นหลังปลุกให้ตื่นขึ้นมา สามารถแสดงอานุภาพเป็นที่น่าตกตะลึง

ต่อให้เพียงเล็กน้อย ก็น่าหวาดกลัวพอสมควร เมื่อเทียบกับฝีมือในเมื่อสักครู่ของลิ่งฮู๋จื่อเซวียน มีเพียงแต่จะแข็งแกร่งกว่า

“เก่งจริงก็เข้ามาอีกครั้งสิ!”

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนล้วงเอายาเซียนออกมาแล้วอมไส้ในปาก ตะโกนเสียงดังอย่างยโสโอหัง มองไปทางจักรพรรดิเทพทั้งห้าที่อยู่ตรงข้ามอย่างเย้ยหยัน

ความจริงแล้ววิชาอาถรรพณ์พลังและเลือดเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนจะใช้มันติดต่อกัน ไม่เช่นนั้นละก็จะทำให้รากฐานวิถียุทธ์เสียหาย ทว่าในเวลาเช่นนี้ เขากลับยังคงแสดงท่าทีไม่เกรงกลัวออกมา ทำให้จักรพรรดิเทพทั้งห้าที่อยู่ตรงข้าม ไม่อาจมั่นใจได้ และรู้สึกหวั่นเกรงเล็กน้อย

“เดรัจฉานน้อย เจ้าอย่าทำเป็นอวดเก่งหน่อยเลย!” จิตสังหารของเฒ่าประหลาดเทียนหยุนพุ่งกระฉูด สายตาที่อยู่ในเตาเมื่อสักครู่นั้น ทำให้เขาเกรงกลัว ไม่กล้าที่จะบุ่มบ่ามลงมือจริง ๆ