มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2396

หากว่าไม่มีโอกาสและโชคลาภในครั้งนั้น บางทีอาจจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำที่เขาจะสามารถสังหารซือถูเจิ้งเจี้ยนได้ ดังนั้นหากว่ากันตามนัยยะบางอย่างแล้ว ฉินเฟยเสวได้ช่วยชีวิตเขาไว้ครั้งหนึ่ง

ครั้งก่อนเขาเคยไปที่สรรพมหาโลกาครั้งหนึ่ง เคยได้พบกับฉินเฟยเสว คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอนางอีกครั้งในที่แห่งนี้ สิ่งที่ต่างออกไปคือ ครั้งนี้ดูเหมือนว่านางถูกคนไล่ฆ่าอยู่ กำลังเผชิญหน้ากับปัญหาใหญ่ทีเดียว

“ฉินเฟยเสว มอบของมาให้ข้า ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าสักครั้ง” คนที่ลงมือ คือชายชราที่มีเส้นผมและหนวดเคราสีขาว สวมชุดคลุมชยาวสีเขียว สีหน้าเย็นชา แฝงไปกด้วยรังสีสังหาร

“แม่นางฉิน ไม่เจอกันนานทีเดียว”

ร่างของหลัวซิวกระพริบครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นที่ข้างกายของฉินเฟยเสวโดยตรง พลิกมือหยิบยาทิพย์รักษาตัวออกมาและยื่นไปให้นาง

“เจ้าคือ?” อยู่ดี ๆ ข้างกายก็มีคนผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้น ทำให้ฉินเฟยเสวเกิดความระมัดระวังตัวขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ นางมองไปทางหลัวซิวด้วยความสงสัย ไม่ได้ยื่นมืออกไปรับยาทิพย์มาแต่อย่างใด

แต่เมื่อสายตาของนางจ้องไปยังใบหน้าของหลัวซิว ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย เนื่องด้วยนางรู้สึกว่าคนตรงหน้า ดูเหมือนจะมีความคุ้นเคยอยู่เล็กน้อย

หลัวซิวในตอนนี้คือร่างหลัก แต่ในครั้งก่อนงานฉลองวันคล้ายวันเกิดของประมุขอาวุโสหยินหยางแห่งสรรพมหาโลกา เขาใช้ตัวตนของหลี่ยู่ ดังนั้นฉินเฟยเสวจึงจำเขาไม่ได้ในตอนแรก

แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นร่างหลักของเขา ฉินเฟยเสวก็เคยได้เห็นมาก่อน เพียงแค่นางไม่สามารถเชื่อมโยงไอ้หนุ่มแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เมื่อหลายร้อยปีก่อนกับหลัวซิวแดนมกุฎเทพในวันนี้ได้ในทันที

“แม่นางฉินยังคงเป็นผู้สูงศักดิ์ที่ความจำสั้นจริง ๆ ข้าคือหลัวซิว พวกเราเคยพบกันมาก่อน” หลัวซิวพูดพร้อมรอยยิ้ม “นี่คือยาทิพย์เม็ดหนึ่งสำหรับรักษาบาดแผล เมื่อกินเข้าไปแล้ว จะสามารถทำให้อาการบาดเจ็บของเจ้าฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว”