มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 24

กระบี่ของหวางหยุนฟันไปที่ไหล่ของหลัวซิว เขามั่นใจกับกระบวนท่านี้ของตนมาก ถึงแม้ผลการฝึกตนจะไม่สามารถเทียบกับหัวหน้าหยวนต้าซานได้ แต่กระบี่เศษเงาก็ฝึกตนถึงขั้นแดนสำเร็จน้อยแล้ว！

หลัวซิวไม่เคยฝึกตนวิชายุทธ์ระดับ3มาก่อน แต่หลังจากปรับปรุงพัฒนาวิชายุทธ์ระดับ2 กลับเหนือกว่าวิชายุทธ์ระดับ3ทั่วไป

ใช้แดนบรรลุผลวิชาท่าร่างก้าวสั้น ลูกดอกธนูสีดำที่พุ่งมาจากทางไกลยิงไม่โดนแม้แต่ดอกเดียว แม้แต่ชายเสื้อเขาก็ยังยิงไม่โดน

จากนั้น เขาเคลื่อนไหวตัวเบาๆ ปรากฎตัวตรงหน้าหวางหยุนในชั่วพริบตา

"เร็วมาก！เขาที่เป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์การกลั่นร่างขั้น6 ทำไมถึงได้เร็วแบบนี้?" หวางหยุนตกใจจนหน้าถอดสี กระบวนท่ากระบี่เศษเงาที่ฟันลงไปว่างเปล่า ไม่โดนหลัวซิวแม้แต่น้อย

"แย่แล้ว！”

เขารีบถอนกระบวนท่า กระตุกกระบี่ พร้อมกับฉายเงา ฟันหลัวซิวอีกครั้ง

"ครั้งนี้ดูสิว่าแกจะหลบยังไง！” ตอนนี้ระยะห่างของทั้งสองคนใกล้กันมาก หวางหยุนมั่นใจว่าหนุ่มชุดดำต้องหลบกระบวนท่านี้ของเขาไม่ได้แน่นอน

“ท่าเสือพิฆาต！”

จู่ๆ หลัวซิวก็ลงมือ ลมปราณในร่างกายแปรเปลี่ยนในชั่วพริบตา ราวกับเป็นร่างแปลงของอสูรเสือที่ดุร้าย ลมปราณปะทุออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"ตึ้ง！”

ขณะที่กระบี่ของหวางหยุนยังไม่ทันกระทบร่างกายของหลัวซิว แรงมหาศาลแผ่ซ่านทั่วร่างกายของเขากะทันหัน

"ผวัะ！”

หวางหยุนปลิวออกไป ปวดแผงอกอย่างมาก กระดูกหักไปหมด

เป็นไปได้ยังไง?

หรือว่าเขาอาศัยกระบวนท่านี้ฆ่าอสูรเสือหางเหล็ก?

ท่าเสือพิฆาตคือหนึ่งในกระบวนท่าของหมัดเสือมังกร ทรงพลังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

หวางหยุนกระอักเลือด ร่างกายของเขาพุ่งชนต้นไม้อย่างแรง เขาคิดไม่ออกจริงว่าคนที่อยู่ในระดับการกลั่นร่างขั้น6 สามารถใช้วิชายุทธ์ระดับ2หมัดเสือมังกรให้ทรงพลังแบบนี้

ทันใดนั้นเอง เขานึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งขึ้น "วิชาท่าร่างของเขา วิชาหมัด หรือว่าเขาฝึกตนจนบรรลุแดนบรรลุผลแล้ว?"

ทว่าตอนที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจของหวางหยฝุน เขาก็เห็นฝ่ามือตรงหน้าตนขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"ไม่！……”

ภายในใจของหวางหยุนเต็มไปด้วยแค้น แค้นตนเองที่ตอนนั้นทำไมไม่ฟังคำเตือนของหัวหน้า ดึงดันที่จะปล้นฆ่าหนุ่มชุดดำคนนี้

เขาส่งเสียงร้องคำรามด้วยความโมโห เขาคิดไม่ถึงว่าต้องตายแบบนี้

แต่ว่าวินาทีต่อมา หน้าผากของเขาถูกฝ่ามือปะทะเข้ามา พลังที่ทรงพลานุภาพทำให้กะโหลกของเขาแหลกละเอียด เลือดออกทั้งเจ็ดรู ตายในทันที！

หลัวซิวไม่หยุดแม้แต่น้อย หลังจากฆ่าหวางหยุนเสร็จก็รีบหลบ ลูกดอกสองดอกพุ่งมาแล้วปักลงบนดิน ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขายืนเมื่อกี้

ทักษะการใช้ธนูของจางหุนดีจริงๆ แต่เผชิญหน้ากับแดนบรรลุผลของวิชาท่าร่างก้าวสั้น กลับไม่ช่วยอะไรเลย ไม่สามารถทำร้ายหลัวซิวได้แม้แต่น้อย

"หวางหยุนตายแล้ว！”

วินาทีที่เห็นพวกของตนถุกหลัวซิวฆ่า รูม่านตาของจางหุนหดเล็ก ขณะที่ธนูสองดอกที่ยิงออกไปพลาดทั้งสองดอก เขาตัดสินใจ เก็บคันธนู หมุนตัวหันหลังหนีทันที

"วิชาท่าร่างของเขาน่ากลัวเกินไปแล้ว ทักษะธนูของตนไร้ความหมาย ถ้าเขาเข้ามาใกล้ ต้องตายแน่นอน！” จางหุนรู้ดี หวางหยุนถูกฆ่าตายทั้งที่มีตนคอยให้การช่วยเหลือ แสดงว่าความสามารถของอีกฝ่ายต้องเหนือกว่าที่ตนคาดไว้

หลัวซิวไม่ได้ตามฆ่าจางหุนในทันที เขาในตอนนี้ รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"ฉันฆ่าคนแล้ว?" เห็นเลือดไหลออกมาจากทั้งเจ็ดรู ใบหน้าหวาดกลัว หวางหยุนที่นอนตายตาไม่หลับ หลัวซิวรู้สึกว่าร่างกายของตนสั่นเทา