มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2411

กระอักเลือดอีกครั้ง สีหน้าของหลัวซิวขาวซีดมาก ๆ เขาทิ้งร่างสตรีที่นอนสลบไสลนั่นไว้ข้าง ๆ โดยไม่คิดอะไรมาก

ความเจ็บปวดที่น่าเวทนาจากการที่ร่างกายใกล้จะแตกสลาย ทำให้หลัวซิวขมวดคิ้วลงเล็กน้อยอย่างสังเกตเห็นได้ยาก ทว่าถัดจากนั้นสายตาของเขาก็ถูกไผ่เทวดวงครามที่สตรีสลบไสลนั่นกำไว้ในมือดึงดูดไป 

สตรีนางนี้ก็ทุ่มสุดกำลังสามารถถึงจะพุ่งไปถึงข้างไผ่เทวดวงคราม แม้นางจะได้รับไผ่เทวต้นนี้มา แต่กลับไม่ทันได้เก็บมันเข้าไปก็สลบไสลไปก่อนแล้ว 

ยื่นมือออกไปคว้า หลัวซิวก็เก็บไผ่เทวดวงครามมาแล้ว เขาช่วยชีวิตสตรีนางนี้เอาไว้ การที่เอาไผ่เทวดวงครามไปนั้นก็เป็นเรื่องธรรมชาติที่สมเหตุสมผลอยู่ มิเช่นนั้นละก็ เขาสามารถมองดูนางตายไปต่อหน้าต่อตาได้ หลังจากรอสตรีนางนี้ตายไปแล้ว เขาก็เอาไผ่เทวดวงครามมาได้อยู่ดี

สำหรับเรื่องนี้นั้น หลัวซิวไม่มีจิตใจที่รู้สึกผิดและเกรงใจแม้แต่น้อย

ไผ่เทวดวงครามคือหินหยกกายสิทธิ์ในการกลั่นร่าง หลัวซิวกำมันไว้ในมือ ก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าภายใต้ผลกระทบจากออร่าไผ่เทวดวงคราม ทำให้ร่างยุทธ์ร่างเนื้อเขาเกิดการแปรเปลี่ยนโดยไม่รู้ตัว

สตรีนางนั้นบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถฟื้นคืนมาภายในระยะเวลาสั้น ๆ หลัวซิวจึงถอนสภาวะอภินิหารรวมร่างออก เนื่องจากระยะเวลาในการรวมร่างไม่นาน ดังนั้นสภาวะของอสูรดูดจิตก็ไม่ค่อยแย่เท่าไหร่นัก ฉะนั้นหลัวซิวจึงให้อสูรดูดจิตคอยคุ้มกันเขา ก่อนที่เขาจะกำไผ่เทวดวงครามไว้ในมือแล้วเริ่มฝึกตน

เวลาค่อย ๆ ล่วงเลยไปอย่างช้า ๆ หลัวซิวสามารถสัมผัสได้อย่างลึกซึ้งเลยว่าร่างยุทธ์ร่างเนื้อตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งกว่านั้นคือภายใต้ผลกระทบจากไผ่เทวดวงคราม เขาก็สามารถดูดซับพลังบางส่วนจากแสงดำที่ตลบฟุ้งอยู่ในแถบชายขอบเขาผีเก้าได้เช่นกัน 

แคว็ก!