มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2451

ในส่วนของลิ่งฮู๋จื่อเซวียนและชีชีนั้น ก็ไม่มีสวัสดิการนี้แล้ว บางทีพวกเขาอาจจะได้รับโชคโอกาสในตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่งหลังนี้ไม่น้อย ทว่ากลับไม่มีทางมาถึงที่แห่งนี้ได้ 

ที่นี่คือศูนย์กลางตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่ง หลัวซิวก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า ก่อนจะมองเห็นแท่นหินทรงกลมหนึ่งแท่น ฐานของแท่นหินหลอมสร้างมาจากแก้วห้วงเวลา ด้านบนแท่นหินมีโลงน้ำแข็งวางอยู่หนึ่งโลง มีความเย็นยะเยือกแผ่กระจายออกมาจากโลง ราวกับทำให้ห้วงเวลาถูกแช่แข็ง ทำให้ห้วงเวลาไม่สามารถไหลไปข้างหน้า

หลัวซิวย่างเท้าเดินตรงไป บริเวณแท่นหินมีพลังเกณฑ์เวลาซัดสาด ทว่าเมื่อเขาเดินไป เกณฑ์เวลาทั้งหมดล้วนพากันหลบหลีก ราวกับยอมรับเขาตั้งนานแล้วยังไงอย่างนั้น ไม่หยุดยั้งเขาเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้ภายในส่วนลึกของหัวใจจะมีการคาดเดาตั้งนานแล้ว แต่เมื่อหลัวซิวเดินไปถึงหน้าโลงน้ำแข็ง และพบว่าภายในโลงน้ำแข็งมีเงาร่างนอนนิ่งอยู่หนึ่งร่าง จิตใจเขาก็สั่นไหวขึ้นมาอยู่ดี

ซึ่งผู้ที่นอนอยู่ภายในโลงน้ำแข็งโลงนี้ก็คือจักรพรรดิเทพเทียนหย่ง เมื่อใบหน้าที่งดงามอย่างไร้ที่ตินั่นปรากฏในม่านตา ก็ทำให้มีภาพความทรงจำฉากหนึ่งเมื่อหลายร้อยล้านปีในอดีตผุดขึ้นมาในหัวหลัวซิวอย่างควบคุมไม่ได้ 

“ไท่ซ่างฉิงเอ๊ยไท่ซ่างฉิง นี่เจ้าเป็นผู้ที่ไร้ความปราณีและไร้ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์มากเพียงใดกัน?”หลัวซิวถอนหายใจพลางส่ายหน้า จิตใจของไท่ซ่างฉิงมีเพียงการแสวงหาวิถี แทบจะไร้ความปราณี แต่ก็ยังคงมีสตรีผู้ภาคภูมิของสวรรค์ที่นับไม่ถ้วนเลื่อมใสศรัทธาในตัวเขาอยู่ดี ทุ่มเทความรู้สึกลงไปอย่างลึกซึ้ง

เมื่อลองถามใจตัวเองดู จู่ ๆ หลัวซิวก็ค้นพบว่าดูเหมือนตัวเองจะไม่สามารถตัดสินไท่ซ่างฉิงได้เลย เนื่องจากเขาในภพชาตินี้ก็เหมือนเมล็ดพันธุ์ที่อารมณ์อ่อนไหวเช่นกัน มีสตรีทั้งหลายโอบล้อมอยู่รอบกาย

สิ่งที่เขาแตกต่างจากไท่ซ่างฉิงคือเขาไม่ได้ไร้ความปราณีปานนั้น และไม่ได้เลือกที่จะตัดขาดความรักความผูกพันเช่นกัน แต่แสวงหาใจกลางแห่งวิถียุทธ์อย่างมุ่งมั่น 

“พี่ใหญ่หวั้งฉิง ข้าเชื่อว่าท่านต้องกลับชาติไปเกิดสำเร็จแล้วแน่นอน ฉะนั้นข้าจึงสร้างตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่งหลังนี้ไว้ในจักรวาลกันดาร……”

มีลายเส้นตัวอักษรบางอย่างสลักอยู่บนโลงน้ำแข็ง บรรยายถึงจิตใจของสตรีนางหนึ่ง ขณะที่สลักลายเส้นตัวอักษรเหล่านี้ นางมิใช่จักรพรรดิเทพเทียนหย่งที่สูงส่งเย็นชา แต่เป็นสตรีนางหนึ่งที่ทุ่มเทความรักออกไปอย่างลึกซึ้ง