มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2502

“หรือในอนาคต หากเจ้าค้นพบและสร้างวิถีของตนเอง ก้าวข้ามธรรมหมื่นจักรวาล และฝึกฝนวิถียุทธของตนเองจนถึงระดับหนึ่ง เจ้าก็สามารถทำลายการปราบปรามของศิลาผนึกปีศาจได้เช่นกัน”

หลังจากที่เสียงชราเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ถอนหายใจ “หนทางเส้นนี้ยากลำบากเกินไป ตลอดหลายยุคหลายสมัย ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ยุคแห่งความโกลาหลก็ไม่มีใครสามารถทำได้”

“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะมาช่วยท่านอาจารย์” ไท่ซ่างฉิงโค้งคำนับ จากนั้นหันหลังและจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

หลัวซิวเป็นเหมือนแขกคนหนึ่ง จ้องมองภาพนี้ นี่คือความทรงจำที่หลงเหลืออยู่ในรอยเท้าเวลา ปรากฏเรื่องในอดีตที่เกิดขึ้นในเวลาที่ไม่สิ้นสุด

ในเวลานั้น ไท่ซ่างฉิงไม่รู้ว่าการสร้างวิถีของตัวเองหมายความว่าอย่างไร จนกระทั่งต่อมาเขาได้ไปถึงแดนเทพมารระดับ 9 แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ระดับเก้า เมื่อเขาค่อย ๆ เข้าใจเขาก็ไม่สามารถหนีพ้นธรรมหมื่นจักรวาลได้อีกต่อไป เพราะวิถียุทธของเขามาถึงขั้นนี้แล้ว เกือบจะเป็นรูปเป็นร่างแล้ว และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ต่อมาเขากลายเป็นผู้สูงส่ง แต่เขาไม่เคยคิดที่จะทำลาย ผลการฝึกตนของเขาและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เขาไม่ได้สร้างวิถีของตัวเอง และไม่ได้ฝึกฝนเทียนเต้าจนถึงที่สุด ซึ่งหมายความว่าเขายังไม่มีวิธีที่จะช่วยอาจารย์ออกมาจากหุบเขาผนึกปีศาจ

หลังจากจ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปดเสียชีวิตไป สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในจักรวาลก็ควบคุมชะตากรรมของตนเอง มหาจักรพรรดิยุทธ์ผู้มีความสามารถที่น่าทึ่งและไม่มีใครเทียบได้ ได้เสียชีวิตลงในการต่อสู้แห่งความตายทีละคน และเสียชีวิตพร้อมกับจ้าววัฏสงสารรุ่นที่แปด

ในยุคที่สมัยวัฏสงสารสิ้นสุดลง โลกมหาศักดิ์แปดด้านกำลังปั่นป่วน และไท่ซ่างฉิงเป็นผู้แข็งแกร่งคนแรกที่เหนือกว่ามหาจักรพรรดิยุทธ์ระดับเก้าและฝึกฝนถึงแดนผู้สูงส่ง

ผู้สูงส่ง อยู่เหนือกว่ามหาจักรพรรดิยุทธ์ระดับเก้า แต่ก็ยังไม่ใช่จุดสูงสุดและไม่ใช่จุดสูงสุดของวิถียุทธ